Καραβανάς: «Δύο λόγοι που σταμάτησα»

«Οι λόγοι οι οποίοι με οδήγησαν στην απόφαση μου να αποσυρθώ από την ενεργό δράση είναι δυο και τους θεωρώ το ίδιο σημαντικούς. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Κατά την διάρκεια της περσινής χρονιάς και ενώ είχα υποστεί ένα ωστικό οίδημα ο γιατρός της ομάδας που αγωνιζόμουν δεν γνώριζε τι συμβαίνει ακριβώς αλλά και την σοβαρότητα του συγκεκριμένου τραυματισμού. Αυτό όμως αποδείχθηκε στην συνέχεια και όταν ήταν πλέον αργά για μένα. Υπήρχαν όμως και χειρότερα καθώς δεν γνώριζε τι μπορεί να συμβεί αν συνεχίσω να παίζω χωρίς πρώτα να θεραπευτώ πλήρως. Το αποτέλεσμα; Αφού με πίεσαν για να αγωνιστώ, έπαθα υποτροπή στο τραύμα. Τι σήμαινε αυτό; Κάταγμα στο μετατάρσιο το οποίο με άφησε για τέσσερις μήνες εκτός των αγωνιστικών χώρων. Τα πρώτο «χτύπημα» για μένα είχε έρθει.

Η απόφαση μου σίγουρα δεν ήταν εύκολη καθώς το μπάσκετ για μένα ήταν ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της ζωής μου και δεν θα μπορούσα τόσο εύκολα και απλά να τα παρατήσω.

Πως όμως να μπορέσω να συνεχίσω να αγωνίζομαι επαγγελματικά όταν στην ουσία ζούσα ανάμεσα σε ατελείωτα ψέματα; Όταν ακόμα μου χρωστάνε χρήματα από ομάδες στις οποίες αγωνίστηκα στην αρχή της καριέρας μου πριν από αρκετά χρόνια;

Τα ψέματα που άκουγα ήταν ατελείωτα. Τίποτα διαφορετικό εκτός απ’ αυτά που έκαναν τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα συνεχώς να διογκώνονται μέχρι να φτάσουν στο απροχώρητο. Το δεύτερο «χτύπημα» ήταν τελειωτικό και ακόμα πιο σημαντικό για μένα.

Καθ’ όλη την διάρκεια του καλοκαιριού λοιπόν σκεφτόμουν το μέλλον μου στον αθλητισμό. Έπειτα από πολλές συζητήσεις με την οικογένεια μου και κατόπιν ιδιαίτερα ώριμης σκέψης πήρα μια από τις πιο δύσκολες αποφάσεις της ζωής μου.

Ευτυχώς κατάφερα να βρω κάτι εναλλακτικό να ασχοληθώ προκειμένου να μπορέσω να συνεχίσω να ζω μια φυσιολογική ζωή  και να ανταπεξέρχομαι στις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε όλοι μας. Δυστυχώς όμως γνωρίζω πολύ καλά πως μέσω του αθλητισμού δεν θα τα κατάφερνα. Είναι δεδομένο και νομίζω ότι το έχουν καταλάβει και πολλοί συναθλητές μου.

Η αλήθεια είναι ότι το μπάσκετ ήδη μου έχει λείψει πολύ και για το λόγο αυτό σκέφτομαι άμεσα να ξεκινήσω και πάλι να αγωνίζομαι τουλάχιστον ερασιτεχνικά. Δεν θα μπορούσα άλλωστε να μην κρατήσω στο μυαλό μου όλες τις όμορφες στιγμές που έζησαν στην καριέρα μου, το οικογενειακό κλίμα με τους συμπαίκτες μου αλλά και τους φίλους μου που έκανα μέσα από τις ομάδες στις οποίες αγωνίστηκα.

Οι αποφάσεις μου όμως για το επαγγελματικό μπάσκετ έχουν παρθεί εδώ και καιρό και δεν πρόκειται να αλλάξουν. Μακάρι κάποια στιγμή να αλλάξει η κατάσταση στο χώρο της καλαθοσφαίρισης. Θα ήταν όλα διαφορετικά αν το μπάσκετ μπορούσε να ελκύει τους αθλητές και όχι να τους απομακρύνει λόγω των ατελείωτων προβλημάτων τους.

Κλείνοντας θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ΠΣΑΚ και τα μέλη του. Ο Σύνδεσμος μας από την αρχή ήταν κοντά τόσο σε μένα όσο και στον Ανδρέα Βλαχόπουλο τον οποίο επίσης απομάκρυναν πέρσι από την ομάδα που αγωνιζόμουν επειδή τραυματίστηκε. Ευχαριστώ πολύ και ελπίζω να συνεχιστεί το έργο του Συνδέσμου μέχρι το μπάσκετ να επιστρέψει στις παλιές καλές εποχές του και όχι να συνεχίσει να λειτουργεί με τα σημερινά δεδομένα που δεν κάνουν καλό σε κανένα».