«Την μπαλίτσα που ξέρω εγώ, δεν την ξέρετε κι οι πέντε μαζί»
Ελληνάρας Προπονητής, αυτή η μάστιγα.
Ο Έλληνας μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Όλα σε ένα φυσικά. Μπορεί να είναι δικηγόρος, λογιστής, δημοσιογράφος, καφετζής, γευσιγνώστης, μελλοντολόγος. Μπορεί να είναι η ΕΜΥ, ο ΟΠΑΠ, το Άστρα και Όραμα. Πρώτα-πρώτα όμως και πάνω απ’ όλα είναι ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ. Με κατι γράμματα ΝΑ! Και με πτυχίο. Όχι παίζουμε.
Ακόμα και εδώ βέβαια μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Σαν μπάμπουσκα ένα πράγμα. Μπορεί να είναι προπονητής της εξέδρας, του καναπέ, του καφενείου, του πληκτρολογίου. Ταυτόχρονα ή και εναλλάξ. Πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Όπου τον βολεύει φυσικά. Γιατί είπαμε, πάνω απ’ όλα φίλαθλοι!
Το κακό με τον Έλληνα οπαδό-προπονητή είναι ότι παρουσιάζει ανώμαλες ψυχικές διακυμάνσεις που έχουν αρχίσει να ξεφεύγουν από τα στενά όρια του κοινού διπολισμού και να αγγίζουν αυτά της διαταραχής.
Κοινώς, δεν τον πιάνεις πουθενά. Η γνώμη του, η κρίση του και η ψυχική τους απεικόνιση γύρω από τον αθλητισμό είναι ακριβώς η ίδια με αυτή γύρω από τον καιρό. Έχει ζέστη πέντε μήνες «άντε πότε θα βάλει κρύο, καήκαμε». Έρχονται τα κρύα «που ‘σαι ρε καλοκαιράκι καλά ήμασταν γαμώ το κρύο μου γαμώ».
Έτσι και στον αθλητισμό. Και θα σας εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ, με τρία παραδείγματα του περασμένου τριημέρου. Όπου η τρελή διακύμανση στην ψυχοσύνθεση του φιλάθλου ήταν ανάλογη του καιρού. Οποία σύμπτωσις! Και έκπληξις.
Ξεκινάμε από τον προπονητή του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Που σύμφωνα με τον μέσο Έλληνα φίλαθλο, μέχρι την περασμένη Παρασκευή ήταν «μυρωδιάς», «κοιμήσης», «Καταλανός φλωράκος», «τραχανοπλαγιάς» και φυσικά «μάγειρας». Πόσες μέρες πέρασαν από την ήττα του Παναθηναϊκού στη Βασκονία μέχρι τη νίκη του στο ΣΕΦ; Οκτώ. Πόσες μέρες πέρασαν από τον αποκλεισμό του στο Κύπελλο μέχρι το διπλό στο Φάληρο; Πέντε. Στη μέση τιμή της μίας εβδομάδας, λοιπόν, ο Πασκουάλ ήταν όλα αυτά και άλλα τόσα.
Τι είναι τώρα; Τι είναι το τελευταίο τριήμερο; Ο «μπαμπάς των γαύρων», ο «δυνάστης του Σφαιρόπουλου», ο «Καταλανός μάγκας», «el maestro Xavi», «Comandante Pasqual», «Τσάβι ο βιαστής των ονείρων σας». Τα κρατάμε μέχρι την επόμενη ήττα. Όπου θα επανέλθουμε με τα πρώτα. Και το παίζουμε εναλλάξ. Και τον παίζουμε ομαδικά.
Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr
