10 λόγοι ποδοσφαιρικής «αλητείας» για να υποκλιθούμε στον Τότι
O Καπιτάνο κλείνει σήμερα τα 41, στα πρώτα του γενέθλια μετά το αντίο του στα γήπεδα.
Τον περασμένο Μάιο είχαμε ψιλοπλαντάξει κι εμείς μαζί με 70.000 «τζιαλορόσι» που γέμισαν το «Ολίμπικο» για ένα τελευταίο, αποχαιρετιστήριο standing ovation προς τιμήν του «Gladiatore» της «Αιώνιας Πόλης».
Με τον Φραντσέσκο Τότι να απομακρύνεται στον ορίζοντα των αποδυτηρίων και μία ακόμη φανέλα με το νούμερο «10» να αποσύρεται στο ποδοσφαιρικό «χρονοντούλαπο», γεμάτο πια από τέτοιες φανέλες κλασικών «δεκαριών», όλοι νιώσαμε ότι η Ρόμα και το ιταλικό ποδόσφαιρο ολάκερο «σαν να κόντυναν κάπως».
Γιατί, η αλήθεια είναι, πως ακόμη κι αν είσαι οπαδός της Γιούβε, της Λάτσιο, της Ίντερ, ή ακόμη κι αν δεν είσαι φαν του ιταλικού Πρωταθλήματος, αυτός ο Τότι, ήταν (με απλά ελληνικά, ποδοσφαιρικά) τόσο παικτάρα, που μισούσες να τον αγαπάς, ή που αγαπούσες να μισείς. Είτε τον λάτρευες είτε όχι, σίγουρα τον θαύμαζες. Και κυρίως τον γούσταρες, για αυτή την, ποδοσφαιρική και μη, αλητεία που έβγαζε εκτός γηπέδου.
Το «Χρυσό Παιδί» ή αλλιώς ο «Βασιλιάς της Ρώμης» κλείνει σήμερα τα 41 του χρόνια και στα πρώτα του γενέθλια μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση ίσως είναι μία καλή ευκαιρία να εξετάσουμε γιατί τον πάμε τόσο πολύ, όχι μόνο σαν ποδοσφαιριστή.
Σας δίνουμε 10 σοβαρούς λόγους για να τον θυμηθείτε και να αναλογιστείτε αν τελικά ήταν αυτοί οι λόγοι που στα μάτια μας έφτιαξαν τη φιγούρα ενός ποδοσφαιρικού ήρωα. Έναν φύλακα, άγγελο, αλήτη, που έλεγαν και οι Active Member…
Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr
