Το διπλό πρόσωπο του Γκάτλιν

Αρκετοί πάλι, δεν πιστεύουν ούτε στην μοίρα, ούτε στα «παιχνίδια» της... Και θεωρούν -πως με εξαίρεση τα θέματα που αφορούν στην υγεία- τα πάντα εξαρτώνται από τις προσωπικές επιλογές του ατόμου. Ανεξάρτητα όμως, από τις διάφορες θεωρίες και απόψεις περί ζωής, το βέβαιον είναι πως από τα πρώτα βήματα της κοινωνικοποίησης, ο άνθρωπος συναντά παραδείγματα συμπεριφορών, είτε προς μίμηση, είτε προς αποφυγή. Και ανάλογα με τα περιβάλλοντα μέσα στα οποία έχει ζήσει, ενστερνίζεται και απορρίπτει ή ακόμη και βελτιώνει, προγενέστερους αυτού...

Στην περίπτωση του Τζάστιν Γκάτλιν, όλες οι προαναφερθείσες σκέψεις, βρίσκουν εφαρμογή, σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό. Χωρίς αμφιβολία, όμως, ο Αμερικανός σπρίντερ, αποτελεί μία από τις περιπτώσεις που προσφέρονται τόσο για μίμηση, όσο και για αποφυγή...

Με έναν «μαγικό τρόπο», ο Γκάτλιν έχει συνδέσει την καριέρα του με τον ...Αύγουστο, όπως θα φανεί ξεκάθαρα στην συνέχεια. Ηταν το βράδυ της 22ας Αυγούστου και η Αθήνα διοργανώνει τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην γενέτειρα τους, μετά από 108 χρόνια. Το Ολυμπιακό Στάδιο είναι κατάμεστο και όσο περνά η ώρα, η αγωνία φτάνει στο κατακόρυφο, καθώς επίκειται ο τελικός των 100 μέτρων. Η «κούρσα της μίας ανάσας», που για αρκετούς θεωρείται η «κορωνίδα» κάθε μεγάλης ή μικρής διοργάνωσης κλασσικού αθλητισμού.

Το προηγούμενο βράδυ, ο Αμερικανός, Μορίς Γκριν, θεωρεί εαυτόν βέβαιο νικητή και προκαλεί άπαντες στο πάρτι του για να γιορτάσουν μαζί του την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου. Και εν μέρει δικαίως, αφού εκείνη την εποχή είναι από τους κορυφαίους. Ομως ένας 22χρονος σπρίντερ με εξαιρετικά στοιχεία -όπως λένε οι ειδικοί- έχει διαφορετική άποψη. Ο -γεννημένος στις 10 Φεβρουαρίου 1982- Τζάστιν Γκάτλιν καλύπτει την απόσταση σε εννέα δεύτερα και 85 εκατοστά, κατακτά το πρώτο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο της καριέρας του και συνδέεται άρρηκτα με την ελληνική πρωτεύουσα, την οποία έκτοτε χαρακτηρίζει ως την αγαπημένη του πόλη.

«Σημαίνει τα πάντα για μένα αυτό το μετάλλιο. Είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Γι’ αυτό ήρθα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Να κερδίσω το χρυσό μετάλλιο. Όταν πέρασα τη γραμμή ήμουν σίγουρος πως είμαι ο νικητής. Ήταν σύντομος ο αγώνας αλλά αισθανόμουν πως απείχα μίλια από τους υπόλοιπους. Δεν με ενδιέφερε το παγκόσμιο ρεκόρ αλλά η νίκη. Εάν διορθώσω κάποια πράγματα στον αγώνα μου θα μπορώ να τρέξω 9,7», δήλωσε λίγο μετά τον τερματισμό ο Γκάτλιν, που πλέον αποκτά την θέση του στην κορυφή των σπριντ.

Δύο χρόνια αργότερα από τον θρίαμβο στην Αθήνα και συγκεκριμένα τον Αύγουστο του 2006, ο Γκάτλιν τιμωρήθηκε με οκταετή αποκλεισμό λόγω χρήσης απαγορευμένων ουσιών (σ.σ. τεστοστερόνη) και τελικά η ποινή του μειώθηκε στο μισό μετά από έφεση που κατέθεσε. Τρεις εβδομάδες νωρίτερα είχε καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ με 9.77..!

Και όταν έληξε η ποινή του και επέστρεψε στος αγωνιστικούς χώρους, ήταν 3 Αυγούστου 2010. Μετά από τετραετή αποχή, ο Αμερικανός σπρίντερ, αγωνίσθηκε στην Εσθονία, στο μίτινγκ της πόλης Ρακβερε και πήρε την πρώτη θέση με επίδοση 10 δεύτερα και 34 εκατοστά, δηλώνοντας πως θέλει να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, το 2012. Ωστόσο τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα για τον Γκάτλιν, καθώς οι διοργανωτές των μεγάλων ευρωπαϊκών μίιτινγκ, έχουν αποφασίσει να μην προσκαλούν αθλητές που στο παρελθόν έχουν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών. Τελικά, κατάφερε να συμμετάσχει στο μίτινγκ της Εσθονίας, καθώς οι διοργανωτές του, δεν ανήκαν στη συγκεκριμένη ένωση των «Γιουρογκρούπ».

Ο ...τελευταίος Αύγουστος, που χαρακτήρισε την καριέρα του Τζάστιν Γκάτλιν, είναι αυτός του 2017. Το βράδυ της 5ης Αυγούστου, ο Αμερικανός σπρίντερ κάνει μία ιδανική κούρσα στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος του Λονδίνου και στερεί από τον -κορυφαίο όλων των εποχών- Γιουσέιν Μπολτ, να αποχωρήσει με ακόμη ένα χρυσό μετάλλιο. Ο Γκάτλιν τερματίζει σε 9.92 και ο Τζαμαϊκανός κατακτά την τρίτη θέση με 9.95, ενώ ανάμεσα τους με 9.94, βρέθηκε ο 21χρονος Αμερικανός, Κρίστιαν Κόλμαν, που θεωρείται το «νέο αίμα» στα σπριντ.

Αμέσως μετά τον τερματισμό, ο Γκάτλιν, δίνει και τα ...ανθρώπινα «διαπιστευτήρια του», καθώς τα αθλητικά είναι πέραν πάσης αμφιβολίας. Ψάχνει και βρίσκει τον Μπολτ και χωρίς δεύτερη σκέψη, υποκλίνεται μπροστά στον άνθρωπου που δεν μπορούσε να νικήσει επί σειρά ετών. Οχι μόνο ο Γκάτλιν, αλλά κανένας...

«Είναι ακριβώς τόσο σουρεαλιστικό τώρα. Το πανηγύρισα έντονα. Ο Γιουσέιν έχει επιτύχει τόσα πολύ στο άθλημά μας και ενέπνευσε άλλους αθλητές όπως ο Κόλμαν να φθάσει σε αυτό το επίπεδο και να αγωνίζεται στα παγκόσμια πρωταθλήματα. Μου είπε συγχαρητήρια. Άξιζες τη νίκη. Αυτά μου τα είπε ο ίδιος ο Μπολτ. Ξέρει πόσο σκληρά έχω δουλέψει. Απόψε όλα ήταν σχετικά με τη νίκη και κατάφερα να την κατακτήσω», δήλωσε λίγο αργότερα ο Γκάτλιν, εξηγώντας την συμπεριφορά του απέναντι στον «ζωντανό θρύλο» των δρόμων ταχύτητας. Μία συμπεριφορά που μόνο επιτηδευμένη δεν θα μπορούσε να είναι, καθώς οι περίπου 200 παλμοί από την «κούρσα της μίας ανάσας», δεν αφήνουν περιθώρια όχι για μνήμη και δεύτερες σκέψεις, αλλά ούτε για πρώτες...

Απο εκείνο το βράδυ της 5ης Αυγούστου 2017, έχουν περάσει δύο εβδομάδες. Και από την 22α Αυγούστου 2004, μεσολάβησαν 13 χρόνια. Μεταξύ αυτών των δύο ημερομηνιών «ορόσημο» για τον Γκάτλιν, υπήρξαν και τέσσερα χρόνια ενδοσκόπησης, βαθέων σκέψεων, υπομονής, επιμονής, σκληρής και αδιάκοπης προπόνησης. Σχεδόν 50 μήνες που κράτησαν έναν γεννημένο πρωταθλητή εκτός δράσης. Με αποκλειστική υπαιτιότητα του ίδιου. Του ίδιου ανθρώπου, που κατάφερε να επιστρέψει, να επανέλθει σε αθλητικό και κοινωνικό επίπεδο. Ενός ανθρώπου, που απέδειξε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ότι όταν είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας, μπορούμε όχι μόνο και απλώς να τα διορθώσουμε, αλλά να βελτιωθούμε σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Και από παράδειγμα προς αποφυγή, να γίνουμε παράδειγμα προς μίμηση...

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ