Διάστρεμμα και φυσιοθεραπεία
Τα διαστρέμματα ποδοκνημικής αποτελούν τον πιο συνήθη τραυματισμό του κάτω άκρου, που συναντούν όσοι από εμάς ασχολούνται με την αποκατάσταση των αθλητικών κακώσεων.
Του Παναγιώτη Κρίθη
Φυσικοθεραπευτής
Οι τραυματισμοί της ποδοκνημικής αποτελούν το 25% όλων των αθλητικών τραυματισμών, ενώ στο ποδόσφαιρο αφορούν το 17-29% όλων των τραυματισμών που συμβαίνουν σε αυτό. Σύμφωνα με μία μεγάλη έρευνα 1 στους 3 ποδοσφαιριστές παθαίνει διάστρεμμα ποδοκνημικής σε μία περίοδο 4 ετών.
Η ποδοκνημική είναι μία σχετικά απλή άρθρωση. Η σταθερότητά της εξαρτάται τόσο από την ομαλότητα των οστών, όσο και από την σταθεροποίηση που προσφέρουν τα συνδεσμικά στοιχεία της περιοχής. Οι σύνδεσμοι της έξω επιφανείας (είναι και αυτοί που μας ενδιαφέρουν πιο πολύ), είναι υπεύθυνοι για να προστατεύουν από κινήσεις προς τα μέσα καθώς και από κινήσεις έσω στροφής και είναι τρεις: α) ο πρόσθιος αστραγαλοπερονιαίος, β) ο πτερνοπερονιαίος και γ) ο οπίσθιος αστραγαλοπερονιαίος σύνδεσμος. Οι σύνδεσμοι της έσω επιφανείας μας απασχολούν λιγότερο γιατί τραυματίζονται σπανιότερα, και είναι οι επιφανειακοί και οι εν τω βάθη μοίρες του δελτοειδούς συνδέσμου.
Οι τραυματισμοί των εξωτερικών συνδέσμων συμβαίνουν ως αποτέλεσμα προσγείωσης του αθλητή με τον άκρο πόδα προς τα μέσα και σε κάμψη. Τέτοιου είδους τραυματισμοί μπορούν να εμφανιστούν όταν τρέχει κανείς σε ανώμαλο έδαφος, ή πατήσει σε κάποια τρύπα (πχ κακός αγωνιστικός χώρος σε γήπεδο 5Χ5), ή να πατήσει πόδι αντιπάλου, ή να προσγειωθεί μετά από ένα άλμα χωρίς καλή ισορροπία.
ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕIΑ
Το περιεχόμενο της φυσικοθεραπευτικής συνεδρίας εξαρτάται ,όπως είναι λογικό από την βλάβη που έχει η ποδοκνημική άρθρωση. Δηλαδή αν έχουν υποστεί ζημιά οι σύνδεσμοι,τα οστά η ακόμα και κάποιοι τένοντες(συνήθως ο αχίλλειος τένοντας).
Έφοσον η βλάβη περιορίζεται στους συνδέσμους τα φυσικά μέσα(υπέρηχοι,laser,tens) σε συνδιασμό με εγκάρσια μάλαξη θα αποκαταστήσουν τη βλάβη. Εάν όμως υπάρχει και block στην ποδοκνημική ή υπαστραγαλική άρθρωση(συνήθως σε μια από τις δύο αυτές αρθρώσεις υπάρχει πάντα) απαιτείται χειρισμός manual therapy για την ολοκληρωμένη και αποτελεσματική αποκατάσταση της τροχιάς του άκρου πόδα.
Όταν υπάρχει πλήρης και ανώδυνη τροχιά προς όλες τις κατευθύνσεις τότε πρέπει ο ασθενής να μπει σταδιακά σε πρόγραμμα ενδυνάμωσης με ελαστικούς ιμάντες,πρέσσα και άλλα όργανα ενδυνάμωσης. Στη συνέχεια ο ασθενής πρέπει εκπαιδευτεί από τον φυσικοθεραπευτή για την πλήρη και σωστή λειτουργία της ιδιοδεκτικότητας (ισορροπίας)για να αποφύγει μελοντικές υποτροπές. Σε αυτό το κομμάτι της αποκατάστασης σημαντικό ρόλο παίζει η εφαρμογή taping στην περιοχή για την σταθεροποίηση της.
Πριν την επιστροφή στους αγωνιστικούς χώρους θα πρέπει ο αθλητής να ακολουθήσει ένα πρόγραμμα σταδιακής επανένταξης ανάλογα με το αθλημά του.
Τέλος είναι μέγιστης σημασίας η σωστή αποθεραπεία του αθλητή και η αποφυγή υποτροπών,γιατί αυτό θα προκαλέσει αστάθεια στην άρθρωση με αποτέλεσμα να υπάρχει μια αυξημένη ευαισθησία όσον αφορα την λειτουργία της.
