Πάγκρεας

Εκτελεί δύο λειτουργίες:

1. Παράγει την ορμόνη ινσουλίνη, που ρυθμίζει το σάκχαρο στο αίμα και
2. Παράγει ένα ισχυρό πεπτικό παγκρεατικό υγρό, που το χύνει στο δωδεκαδάκτυλο μέσα από τον παγκρεατικό πόρο.

Το τέλος του χοληδόχου πόρου ενώνεται με το τέλος του παγκρεατικού πόρου μέσα στην κεφαλή του παγκρέατος και τελικά χύνουν από την ίδια οπή τα υγρά τους στο δωδεκαδάκτυλο.

Έτσι εξηγείται γιατί ένας λίθος στο χοληδόχο πόρο μπορεί να προκαλέσει παγκρεατίτιδα, αλλά και γιατί ένας όγκος στην κεφαλή του παγκρέατος μπορεί να φράξει το χοληδόχο πόρο και να κάνει αποφρακτικό ίκτερο.

Στον καρκίνο της κεφαλής του παγκρέατος, ο ίκτερος στην αρχή δεν πονάει, είναι ανώδυνος. Όταν όμως πρόκειται για ίκτερο από σφηνωμένο λίθο ο ασθενής αισθάνεται μια δυνατή μαχαιριά κατά την ώρα της ενσφήνωσης του λίθου στο τέλος του χοληδόχου πόρου.

Οξεία παγκρεατίτιδα

Συχνότατη επιπλοκή της χολολιθίασης που μπορεί να προκληθεί και από πολλές άλλες αιτίες όπως η υπερκατανάλωση αλκοόλ. Η οξεία παγκρεατίτιδα έχει πολύ μεγάλη ποικιλία στην κλινική της εικόνα. Υπάρχουν ήπιες μορφές που μπορεί κανείς να τις αντιληφθεί σαν ένα απλό κοιλιακό πόνο που περνάει μόνος του, μέχρι βαρειές νεκρωτικές μορφές που μπορεί να οδηγήσουν σε σηπτικές καταστάσεις, πολλές εγχειρήσεις και θάνατο.

Καρκίνος του παγκρέατος

Η δεύτερη σε συχνότητα μορφή καρκίνου του γαστρεντερικού συστήματος. (Προηγείται ο καρκίνος του παχέος εντέρου και έπεται του στομάχου). Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι μια ύπουλη ασθένεια, που συνήθως διαγιγνώσκεται με καθυστέρηση γιατί δεν δίνει σημαντικά πρώιμα συμπτώματα. Είπαμε ότι ο χοληδόχος και ο παγκρεατικός πόρος χύνονται από την ίδια οπή στο δωδεκαδάκτυλο και ότι η συνένωση των δύο πόρων γίνεται μέσα στην κεφαλή του παγκρέατος. Συνεπώς ένας καρκίνος στην κεφαλή του παγκρέατος φράζει και τον χοληδόχο πόρο προκαλώντας αποφρακτικό ίκτερο.

Με την πάροδο του χρόνου εμφανίζονται κι άλλα συμπτώματα: πόνος στο κέντρο της κοιλιάς, που μπορεί  να επεκτείνεται και στην πλάτη, διάρροιες, ναυτία, έμετοι, διαβήτης, ανορεξία, απώλεια βάρους, αναιμία, καταβολή κλπ.

Πρόκειται για επιθετική μορφή καρκίνου με κακή πρόγνωση (5ετής επιβίωση ~5%). Δίνει γρήγορα μεταστάσεις σε άλλα όργανα Αντιστέκεται στη χημειοθεραπεία και την ακτινοθεραπεία. Μόνο η ριζική εγχείρηση (Whipple) μπορεί να βοηθήσει, αλλά κι αυτή είναι εφαρμόσιμη με κάποιες ελπίδες ριζικότητας μόνο στο 10% των ασθενών.

Σε πολλές άλλες περιπτώσεις απαιτούνται παρηγορητικές επεμβάσεις για να μπορεί ο ασθενής να τρώει από το στόμα ( αν ο καρκίνος φράξει το στομάχι) ή αν ο ασθενής εμφανίζει πολύ ίκτερο.

Πηγή: www.fyssas.gr