Υποσπαδίας μια συγγενής ανωμαλία της ουρήθρας

Το αποτέλεσμα είναι η ούρηση να γίνετε απο την κάτω πλευρά του πέους αντί απο την κορυφή. Συνοδεύεται από την κάμψη του πέους όταν αυτό βρίσκεται σε στύση, την λεγόμενη χορδή.

Η συχνότητα που εμφανίζεται ο υποσπαδίας είναι 1/250 σε νεογέννητα αγόρια και το ποσοστό της κληρονομικότητα ανέρχετε περίπου στο 25%.

Συμπτώματα:

Kάμψη του πέους, «πιτσίλισμα» προς τα κάτω κατά την ούρηση, και πεπλατισμένη εμφάνιση της βαλάνου.
Ο υποσπαδίας και η διάγνωση του πολλές φορές προκαλεί ανησυχία στους γονείς, δεν αποτελεί όμως κίνδυνο για την ζωή του παιδιού και δεν υπάρχει καμμία δυσκολία στην φροντίδα του νεογέννητου.

Ταξινόμηση του υποσπαδία:

Στο 50% των περιπτώσεων ο υποσπαδίας είναι βαλανικός στο 30% πεικός και στο 20% περινεικός.

Αίτια:

Οι ορμόνες που ευθύνονται για την δημιουργία της ουρήθρας και της ακροποσθίας δεν λειτουργήσουν σωστά κατά την διάρκεια της δημιουργίας του πέους του εμβρύου. Αυτό συχνά αποδίδεται στην κληρονομικότητα, στην προγεστερόνη που χορηγείται στις μητέρες κατά την διάρκεια εξωσωματικής γονιμοποίησης αλλά και στην οιστρογονική μόλυνση του περιβάλλοντος. Τα εντομοκτόνα, τα ζιζανιοκτόνα και τα πλαστικά μεταβολίζονται στο περιβάλλον σε ουσίες που έχουν οιστρογονική δράση οι οποίες εισέρχονται στην διατροφική αλυσίδα.

Συνέπειες:

Εκτός από τον ψυχολογικό αντίκτυπο στο παιδί και στην οικογένεια, ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δωθεί σην υγιεινή της περιοχής καθώς το μικρό μήκος και το μεγάλο στόμιο της ουρήθρας μπορεί να δημιουργήσουν ουρολοιμώξεις. Οι ατέλειες δεν είναι συνήθως τόσο σημαντικές στην παιδική ηλικία όμως κατά την εφηβεία και την ενήλικη ζωή όταν ο νέος άνδρας θα αρχίσει να δραστηριοποιείται σεξουαλικά, προκαλούν ανησυχία και προβλήματα.

Οι διορθώσεις πρέπει να γίνονται όσο το δυνατό γρηγορότερα μεταξύ 3 και 18 μηνών ή μεταξύ 3 και 3,5 ετών όταν το παιδί μπορεί να ελέγχει την ούρηση του, είναι ώριμο αρκετά για να συνεργαστεί με τον χειρουργό και έχει χρόνο στη διάθεση του για να απαλλαγεί από το πρόβλημα πριν πάει στο σχολείο. Δυνατότητα διόρθωσης υπάρεχι όμως και στούς ενήλικες.

Διάγνωση:

Γίνεται συνήθως πριν την έξοδο του μωρού από το μαιευτήριο. Μπορεί όμως να διαγνωστεί και με υπέρηχο κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Οι μικρού βαθμού υποσπαδίες όμως παραμένουν χωρίς διάγνωση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σημαντικό είναι να μην γίνει περιτομή στο βρέφος καθώς η ακροποσθία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την χειρουργική διόρθωση. Με την χειρουργική διόρθωση του υποσπαδία επιτυγχάνετε η φυσιολογική λειτουργία και όψη του πέους χωρίς μελλοντικά προβλήματα.

Όπως ομως κάθε χειρουργική επέμβαση, έτσι και η διόρθωση του υποσπαδία μπορεί σπάνια να εμφανίσει επιπλοκές όπως η δημιουργία συριγγίου και η στένωση του ουρηθρικού στομίου οι οποίες όμως αντιμετωπίζονται επιτυχώς.
Η ιατρική ειδικότητα που ασχολείτε με τον υποσπαδία είναι η παιδοχειρουργική.

Πηγή: doctors-web.gr