«Κυνήγι μαγισσών»

Κατά του Λάμπρου Σκόρδα τάσσεται ο Super 3 στη νέα του τοποθέτηση, με αφορμή την επίθεση που δέχεται από τον πρώην πρόεδρο της ΠΑΕ, ο οποίος επιδίδεται σε «κυνήγι μαγισσών» προκειμένου να βλάψει τον σύλλογο, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν.

«Το «κυνήγι των μαγισσών»

Τους τελευταίους μήνες ένας-ένας οι συνεργάτες του καταλάβαιναν το λόγο για τον οποίο ο SUPER 3 θεώρησε ότι είναι ανεπαρκής για να εκφράζει τη νοοτροπία του Συλλόγου και απομακρύνθηκαν. Έζησαν την ξεροκεφαλιά του, τη μεγαλομανία του, τη ματαιοδοξία του και παραδέχθηκαν ότι παραπλανήθηκαν από τον ασυνήθιστο, δυσνόητο, δημαγωγικό, λαϊκίστικο λόγο του, που συχνά-πυκνά μετατρεπόταν σ’ ένα ακαταλαβίστικο παραλήρημα 

Καπηλεύτηκε την ιδέα της Λέσχης Φίλων ΑΡΗ. Έκαψε και χρέωσε όσο κόσμο πίστεψε τις φανφάρες και τις πομφόλυγές του και ατυχώς τις αναπαρήγαγε, δημοσίευσε οικονομικά στοιχεία από το λογιστήριο αδιαφορώντας αν με τη τακτική του αυτή δημιουργεί πρόβλημα στην ομάδα, εφάρμοσε την κυριολεκτική έννοια της «φαμίλιας» για τις ερχόμενες εκλογές, που καμία σχέση δεν έχει με την έννοια που προσδίδει στη λέξη «φαμίλια» ο SUPER 3, έννοια που περιλαμβάνει όλους τους Αρειανούς που μοιράζονται την νοοτροπία της άνευ προϋποθέσεων αγάπης προς τον Σύλλογο.

Από το μεσημέρι της Παρασκευής πλέον, ακόμα και οι τελευταίοι που είχαν απομείνει να τον στηρίζουν αντιλήφθηκαν ότι ο πάλαι ποτέ… νέος Καμπάνης (!) δεν είναι παρά μία ακόμα δυσάρεστη επιβεβαίωση του Συνδέσμου. Βέβαια για εμάς δεν είναι κάποιο τηλεπαιχνίδι όπου νικητής είναι αυτός που στο τέλος δικαιώνεται, ούτε φυσικά το αντιμετωπίζουμε μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά το όλο θέμα δεν παύει να είναι μία πραγματικότητα. 

Δεν ξέρουμε αν είναι παρήγορο που έστω κι αργά έγιναν αντιληπτά απ’ όλους πλέον τα ψέματα, αλλά και η εικονική παράλληλη πραγματικότητα στην οποία τα περισσότερα από 30 άτομα που απαρτίζουν τη διοίκηση του Ερασιτέχνη, της Λέσχης και της ΠΑΕ είναι μαριονέττες στα χέρια του σατανικού SUPER 3 ή αν είναι αποθαρρυντικό το γεγονός ότι επί δύο και πλέον χρόνια το παραμύθι αυτό είχε βρει πρόθυμους ακροατές που δεν είχαν κανένα πρόβλημα να συμφωνήσουν, αρκεί ν’ άκουγαν αυτά που ήθελαν ν’ ακούσουν. 

Είναι πραγματικά απορίας άξιο, πώς γίνεται να υιοθετούνται τόσο αβασάνιστα από κάποιους αυτές οι αναπόδεικτες κατηγορίες που καθημερινά εκτοξεύει ο επίδοξος Αρειανάρχης και τα αυθαίρετα σενάρια που σχηματίζονται στο φουρτουνιασμένο μυαλό του, για τα οποία όταν κληθεί να δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις δεν θα μπορεί παρά να ψελλίσει ασυναρτησίες και να αναπαράγει ξανά και ξανά τις ίδιες ευφάνταστες αοριστολογίες.

Οι εξελίξεις τον ξεπέρασαν. Ακόμα και άτομα, που ήταν η αιχμή του δόρατος στην περασμένη παταγώδη εκλογική του αποτυχία, τον εγκατέλειψαν, διαχώρισαν την θέση τους μη θέλοντας να λάβουν πλέον μέρος στην καταδικασμένη σε αποτυχία επιζήμια τακτική που έχει επιλέξει ν’ ακολουθεί με μανία καθώς δείχνει αδύναμος να παραδεχτεί την πραγματικότητα η οποία είναι τραγική γι’ αυτόν.

Οι ανεμόμυλοι που με τόση μανία προσπαθεί να εφεύρει ώστε να προσποιηθεί ότι τους κυνηγάει αλλά και να πείσει κι άλλους να τον ακολουθήσουν στην φανταστική του αυτή περιπέτεια, θα τον παρασύρουν για πάντα στον κόσμο που έχει πλάσσει στο μυαλό του, έναν κόσμο στον οποίο παίζει ρόλο ρυθμιστή των θεμάτων του ΑΡΗ, έχει λόγο στις εξελίξεις και βρίσκεται φυσικά και στο κέντρο της προσοχής.

Ο ΑΡΗΣ δεν χρειάζεται περιττά βάρη - που όχι απλά τον καθυστερούν αλλά τείνουν να τον πάνε και προς τα πίσω - και αργά ή γρήγορα πάντα απαλλάσσεται από κάθε είδους επιζήμια άτομα ή καταστάσεις, ακριβώς όπως παρατηρούμε να συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με «θύματα» όσους δεν διδάχτηκαν τίποτα από το παρελθόν, όσους δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν τις εγωπάθειες τους και δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι αποτελούν οριστικά παρελθόν για τον ΑΡΗ.

Το «κυνήγι των μαγισσών» στο οποίο έχει επιδοθεί ο… νέος Καμπάνης (!) και οι ελάχιστοι ακόλουθοί του, οι «σατανικές συνωμοσίες» τις οποίες θεωρούν ότι ξεσκεπάζουν και οι «κακοί» τους οποίους αποκαλύπτουν (!) καθημερινά σε μία βαρετή επανάληψη ασυναρτησιών, δεν είναι παρά μία τελευταία, κακόγουστη, παράσταση στο «θέατρο του παραλόγου» στο οποίο ο πρωταγωνιστής δεν μπορεί να έχει άλλη μοίρα απ’ αυτήν που πεντακάθαρα προδιαγράφεται μπροστά στα μάτια του, άσχετα αν είναι ανίκανος να την «δει»…»