Ο διάττων Αστέρας

Σύλλογος-τρένο με μια τρελή διαδρομή που τον έφερε απ’ τις αλάνες της Δ’ το 2004, στην Super League, μόλις τρία χρόνια αργότερα. Το  ιδιοκτησιακό δίδυμο Καϋμενάκη, Μπάκου δεν υπολόγιζε το οικονομικό κόστος. Αφού το πήραν απόφαση πριν από οκτώ χρόνια ν’ ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο, το έκαναν με οργάνωση. Χρήματα υπήρχαν, άλλωστε αμφότεροι αποτελούν σημαντικά ονόματα στο χώρο των ναυτιλιακών επιχειρήσεων. Προσέλαβαν τον Τάσο Σιούλα, υπεύθυνο των Ακαδημιών του Παναθηναϊκού ως τεχνικό διευθυντή και λίγο αργότερα στην άκρη του πάγκου καθόταν ο Πάουλο Κάμπος, βοηθός του Λουξεμπούργο στη Ρεάλ Μαδρίτης. Μεγαλεία για μια ομάδα που μέχρι το 2003 την έβρισκε κανείς μόνο στο χάρτη των τοπικών πρωταθλημάτων.

Στο άρμα μπήκε και ο Αρκάδας πρώην διαιτητής Γιώργος Μποροβήλος, αφού προηγουμένως ο αδελφός του Δημήτρης ως γενικός διευθυντής είχε αναλάβει την οργάνωση της ομάδας στα πρότυπα των κλαμπ της Super League. Η πορεία στην «μεγάλη» κατηγορία άρχισε με τις καλύτερες προοπτικές. Η πρώτη σεζόν (2007-08) ονειρεμένη. Τερματίζει έβδομος, χάνοντας για έναν πόντο τα πλέι οφ. Ο Αστέρας Τρίπολης έδειχνε ότι άρχιζε να γίνεται ότι ήταν για την Πελοπόννησο ο Παναιγιάλειος στα σίξτις, η Κόρινθος στα 80’s, ο Πανηλειακός στα 90’s. Και φιλοδοξούσε να φτάσει την μεγάλη Παναχαϊκή των σέβεντις.

Συμπαγές σύνολο με Αργεντινούς που δάγκωναν στο κλουβί της ομάδας όπως ο Καρντόσο, ο Μασάδο, ο Φιλομένο, με Ελληνες εργάτες σαν το Λαζαρίδη, τον Λαδάκη και τον Φυτανίδη και αρτίστες  τον Ζαϊρί, τον Τσέζαρεκ. Ο Κάμπος φεύγει δύο μήνες πριν από το φινάλε, στη θέση του ο Τζαναβάρας μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος για το επόμενο βήμα, της καταξίωσης στα ψηλά πατώματα της Super League.

Το Μάιο του 2008 ανακοινώνεται ο Κάρλος Καρβαλιάλ. Τον Πορτογάλο συνόδευε το εγκωμιαστικό σχόλιο των συμπατριωτών του ότι αποτελεί των προπονητικό κλώνο του Μουρίνιο. Είχε καλό βιογραφικό που ανέβηκε στα μάτια των ιδιοκτητών ακόμη πιο πολύ όταν την αμέσως προηγούμενη σεζόν είχε οδηγήσει την ταπεινή Σετούμπαλ στην Ευρώπη! Ο «έρωτας» των δύο πλευρών κράτησε μόλις μερικούς μήνες. Ο Αστέρας άρχισε την περίοδο 2008-09 ενισχυμένος από την προσφιλή αγορά της Λατινικής Αμερικής δαπανώντας ποσά σχεδόν ισάξιο με τον προϋπολογισμό της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ. Κάτοικοι Τρίπολης ήταν πλέον ο Ουριμπάρι,, ο Μιλάνο, ο Μπαστία όπως και οι εκλεκτοί του κόουτς Ζορζίνιο, Εστέβες, Μαρσελάο. Ο Αστέρας όμως άρχισε να γίνεται διάττων. Φτωχή συγκομιδή οι οκτώ βαθμοί μόλις σε 10 ματς, φτωχή και η παρουσία του Καρβαλιάλ. Ο (διάδοχος) Κωστένογλου ηρέμησε την κατάσταση και πέτυχε την άνετη παραμονή.

Τρίτο πείραμα με νέο κόουτς ακολούθησε. Εκλεκτός τούτη τη φορά ο Μάριο Γκόμεζ, βοηθός του Κούπερ σε Μαγιόρκα, Βαλένθια, Ιντερ και εν συνεχεία προπονητής σε Χιμνάσια, Κίλμες. Ο Γκόμεζ είχε πεί το φοβερό ότι «το ποδόσφαιρο στην Αργεντινή το κυβερνούν οι οπαδοί». Στην Τρίπολη, οι οπαδοί δεν ήταν πολλοί, αλλά ούτε αυτούς τους λίγους κέρδισε. Η θητεία του κράτησε μόλις οκτώ αγωνιστικές. Πάλι δεν ερχόταν η υπέρβαση, τα αφεντικά της ΠΑΕ επανήλθαν στην πεζή πραγματικότητα, η ομάδα να παραμείνει στην κατηγορία και πέραν τούτου ουδέν. Η σκυτάλη δόθηκε στο Βαγγέλη Βλάχο, εκείνος ορεξάτος έπειτα από δύο χρόνια απραξίας, δυσκολεύτηκε αλλά  εν τέλει διατήρησε τον σύλλογο στην κατηγορία.

Κάπου εκεί τα πειράματα για τεχνικό, «όνομα» τελείωσαν. Ο Βλάχος παρέμεινε, οι επενδύσεις στέρεψαν, στόχος απλά και μόνο η παραμονή για τη σεζόν 2010-11. Διότι για τον Αστέρα ο στόχος ήταν αυτός και μόνο ειδικά έπειτα από τις προσθαφαιρέσεις του καλοκαιριού. Δίχως Λαζαρίδη, Τσέζαρεκ, Καρντόσο, Αμπάρη το εγχείρημα ήταν δύσκολο.

Το πρωτόγνωρο πρόβλημα πάντως που μεγεθύνθηκε συν τω χρόνω ήταν η έδρα. Η πρώτη νίκη στην Τρίπολη καταγράφηκε στην πρεμιέρα του δεύτερου γύρου! Ο κόσμος είχε γυρίσει την πλάτη, το γήπεδο έμοιαζε με ησυχαστήριο. Ο Αστέρας κατρακύλησε στα χαμηλά στρώματα της κατάταξης, τα πράγματα σοβάρεψαν, παρελθόν ο Βλάχος, επόμενος ο Δερμιτζάκης. Παρέλαβε τον σύλλογο στην 14η θέση, εκεί τον παρέδωσε στο φινάλε. Τα γκολ δεν έμπαιναν, ούτε με αίτηση, το άγχος βάραινε τα πόδια, ηγετικές φυσιογνωμίες για να πάρουν την ομάδα στις πλάτες δεν υπήρχαν πλέον. Ο υποβιβασμός ήταν αναπόφευκτος.

Τελικά αποδεικνύεται για πολλοστή φορά ότι τα χρήματα, όταν αυτά απλά υπάρχουν, δεν εξασφαλίζουν την επιτυχία, την επίτευξη των στόχων. Ειδικά όταν το όλο εγχείρημα βασίζεται μόνο σε επιχειρηματικά δεδομένα. Αν υπάρχει όραμα από τους ιδιοκτήτες για τον σύλλογο, τώρα είναι η ώρα να αποδειχθεί. Διότι τώρα πλέον έχουν πλήρη εικόνα της ενασχόλησης με το ελληνικό ποδόσφαιρο και το ερώτημα που τίθεται είναι εάν έχουν τη διάθεση να κάνουν νέα αρχή. Αν όχι, τότε ο Αστέρας το πιθανότερο είναι να… σβήσει, όπως συνέβη στο παρελθόν με την Κόρινθο, τον Πανηλειακό, την Παναχαϊκή. Ιδωμεν.