Το… «πράσινο» σταυροδρόμι

Με την κατάσταση λοιπόν να οδηγείται, με ακρίβεια, σε αδιέξοδο, οι διοικούντες του συλλόγου καλούνται να ακολουθήσουν έναν από τους, δύσβατους, δρόμους που τους ανοίγονται. 

1) Η ευκολότερη και ίσως πιθανότερη λύση, για την διοίκηση είναι να καταφύγει σε μαζικές πωλήσεις, προκειμένου να εξασφαλίσει ένα ποσό κοντά στα 10 εκατομμύρια ευρώ. Ποσό το οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολο να καλυφθεί με την πώληση ενός και μόνο παίκτη. Ακόμη και ο Σισέ την δεδομένη χρονική στιγμή είναι αμφίβολο αν μπορεί να φέρει μια τόσο μεγάλη πρόταση. Οπότε όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, η λύση είναι μια… Να μπει πωλητήριο στον κάθε παίκτη, ασχέτως ονόματος ή ό,τι άλλο και όταν συμπληρωθεί το ποσό, σταματάνε και οι αποχωρήσεις.

2) Ο δεύτερος δρόμος και λιγότερο οδυνηρός για τον κόσμο της ομάδας είναι αυτός των αναγκαστικών περικοπών και από εκεί και πέρα να αποφασίσει κάποιος εκ των μετόχων να βάλει το χέρι στην τσέπη και να μεριμνήσει για τα περαιτέρω.   Να αποφασίσει δηλαδή ένας εκ των Γιαννακόπουλου και Βαρδινογιάννη να αναλάβουν τα τρέχοντα έξοδα και με κάποια χρήματα για μεταγραφές να φέρουν παίκτες νεαρούς με μεταπολιτική αξία.

3) Τρίτος και τελευταίος δρόμος είναι αυτός της… λαϊκής βάσης. Πράγμα δύσκολο τούτη την ώρα, ωστόσο σε περίπτωση που ξεσπάσουν αντιδράσεις από τον κόσμο και δεν προθυμοποιηθεί κάποιος να βγει μπροστά και να φωνάξει παρών, σε μια κρίσιμη καμπή για τον σύλλογο, τότε η συγκεκριμένη λύση  μοιάζει με μονόδρομο.

Σε αυτή την περίπτωση η κατάσταση είναι ξεκάθαρη. Οι μετοχές περνάνε στα χέρια των φιλάθλων και με την παρουσία ενός δυνατού μετόχου, ο κόσμος μέσω της ψήφου θα αποφασίζει για τα τεκταινόμενα στην ΠΑΕ.

Το μόνο σίγουρο είναι πως ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος και ό,τι αποφασιστεί θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα η υλοποίησή του, ούτως ώστε η ομάδα να παρουσιαστεί έτοιμη με την έναρξη της προετοιμασίας.