Γκατούζο: «Το… ναρκωτικό μου είναι τα αποδυτήρια»

Σε πιο ήπιους τόνους αλλά με την ίδια σαφήνεια ο Τζενάρο Γκατούζο ξεκαθάρισε και στους συμπατριώτες του πως δεν τίθεται θέμα αποχώρησής του από τον ΟΦΗ. Ύστερα από το ξέσπασμά του στη συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα στο «Γεντί Κουλέ» με τον Ατρόμητο όπου εξαπέλυσε μύδρους κατά όσων έγραφαν πως σκέφτεται να φύγει από την ομάδα, έδωσε συνέντευξη σε εφημερίδα της Ιταλίας, όπου όπως είναι φυσικό το εν λόγω θέμα απασχόλησε την επικαιρότητα.

«Δεν είναι ώρα να το ρίχνουμε στην πλάκα. Ήδη έχουμε πολλά προβλήματα και κάποιοι θέλουν να μας δημιουργήσουν κι άλλα από το πουθενά. Ο λόγος που ξέσπασα ήταν ο εξής: έδιωξα δύο παίκτες, τον Δασκαλάκη και τον Φραγκουλάκη, που δεν πειθαρχούσαν στους κανόνες των αποδυτηρίων. Μετά γράφονταν από την Αθήνα κάτι ανοησίες και δεν μπορούσα να μείνω απαθής. Σε θέματα πειθαρχίας δεν συμβιβάζομαι με κανέναν, είτε είναι Κρητικός, είτε Ιταλός είτε… Αφρικανός» υπογράμμισε αρχικά μιλώντας στην «Repubblica» σχολιάζοντας τις συγκρίσεις που έγιναν με ανάλογες αντιδράσεις των Τραπατόνι και Μαλεζάνι.

Στη συνέχεια ανέφερε: «Πρέπει να δουλέψω σκληρά για να μάθω, να σπάσω τα μούτρα μου και να μείνω πεσμένος για ώρες. Η θεωρία δεν είναι αρκετή. Ο πρόεδρος Πουλινάκης είναι ένας σοβαρός άνθρωπος και δεν μου έκρυψε τα προβλήματα που υπάρχουν. Υπάρχουν άνθρωποι που βγάζουν 500 ευρώ το μήνα. Πρέπει να σεβόμαστε τη δουλειά τους. Εγώ και οι συνεργάτες μου δεν ήρθαμε στην Ελλάδα για τα λεφτά. Κερδίζουμε λίγα και δουλεύουμε 12 ώρες τη μέρα, ενώ έχουμε 11 νέους παίκτες. Η ομάδα μας αντιμετώπιζε ακόμη και κίνδυνο μη συμμετοχής στο πρωτάθλημα και αντ’ αυτού μετά από τέσσερις αγωνιστικές έχουμε 6 βαθμούς κι έχουμε χάσει από τον Ολυμπιακό και τη Βέροια. Κάνουμε θαύματα. Δεν έχω καμία πρόθεση να παραιτηθώ. Έχω δεχτεί πέντε προτάσεις, αλλά δεν ήρθα για διακοπές στην Κρήτη και γι’ αυτό πήρα μαζί μου την οικογένειά μου».

Τέλος, ερωτηθείς για το αν ζηλεύει τους πρώην συμπαίκτες του στη Μίλαν, Ζέεντορφ και Ινζάγκι που βρέθηκαν και στον πάγκο των «ροσονέρι», απάντησε: «Φυσικά και δεν τους ζηλεύω. Ο καθένας παίρνει το δικό του δρόμο. Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο στην Ιταλία. Η Κρήτη είναι μια πρόκληση, έχει παθιασμένος ανθρώπους και το γήπεδο γεμίζει. Μου αρέσει να μαθαίνω για άλλους πολιτισμούς και θα πήγαινα ακόμη και στο Αζερμπαϊτζάν. Δεν με φοβίζει τίποτα. Έφυγα για τη Σκωτία στα 18 μου κι ένας χρόνος εδώ είναι σαν πέντε κάπου αλλού. Πάω για δουλειά το πρωί και γυρίζω το βράδυ. Πρέπει να φροντίζω τα πάντα, σαν μάνατζερ αγγλικής ομάδας. Το ναρκωτικό μου είναι τα αποδυτήρια και το ποδόσφαιρο μού δίνει απίστευτη ενέργεια. Δεν είμαι μαζόχας και δεν σπαταλώ το χρόνο μου. Ξέρω πως η προπονητική είναι μια δουλειά για μένα».