Φουστέρ: «Ζω την στιγμή»

Ο Ισπανός άσος μιλώντας στην εφημερίδα Superdeporte τόνισε τα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, την εμπειρία του στην χώρα μας ενώ σχολίασε και την παρουσία του Ερνέστο Βαλβέρδε στον πάγκο των Πειραιωτών.

Αποσπάσματα από την συνέντευξη του Νταβίντ Φουστέρ:

Πρωταθλητής, βασικός και αναντικατάστατος, σκόρερ, "αστέρι", ακόμα και είδωλο της κερκίδας. Το να σου δώσω συγχαρητήρια για τους πρώτους δέκα μήνες σου στον Πειραιά είναι υποχρεωτικό.

Ευχαριστώ πολύ. Η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ χαρούμενος για το πώς πήγε αυτή η σεζόν. Άλλαξα ομάδα, άλλαξα χώρα, άλλαξα ποδόσφαιρο, αλλά πάντοτε είχα την ελπίδα ότι θα κάνω κάτι καλό. Τελικά μπορώ πλέον να πω ότι το πέτυχα. Κατέκτησα τον πρώτο μου τίτλο και την επόμενη περίοδο θα μπορέσω να αγωνιστώ στο Τσάμπιονς Λιγκ, κάτι που το θέλω πάρα πολύ.

Πώς παρουσιάστηκε η πιθανότητα να πας στον Ολυμπιακό;

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν στις προθέσεις μου να φύγω από την Βιγιαρεάλ. Αλλά στη διάρκεια της προετοιμασίας ο προπονητής μου, μού είχε καταστήσει σαφές ότι δεν υπολόγιζε πολύ σε εμένα, οπότε όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία, σκέφτηκα ότι η καλύτερη επιλογή ήταν να πάω στον Ολυμπιακό, όπου βρισκόταν ο Βαλβέρδε που ήδη με γνώριζε. Του είμαι ευγνώμων που μου έδωσε αυτή την ευκαιρία.

Δεν σκέφτηκες ότι το να πας από τη Βιγιαρεάλ στον Ολυμπιακό ήταν ένα βήμα πίσω στην καριέρα σου;

Το αντίθετο. Ο Ολυμπιακός είναι ένας σημαντικός σύλλογος, με μεγάλη παράδοση, με φιλοδοξίες, που πάντα στοχεύει στην κατάκτηση τίτλων, ενώ έχει σχεδόν μόνιμη παρουσία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ήξερα ότι το ελληνικό πρωτάθλημα είναι υποδεέστερο σε σχέση με το ισπανικό, αλλά όταν γνώρισα καλύτερα την Super league, συνειδητοποίησα ότι είναι πολύ ανταγωνιστική. Στα γήπεδα δημιουργείται μια ατμόσφαιρα που πραγματικά σε εκπλήσσει.

Δυο σεζόν για τον Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό συνοδεύτηκαν από δυο πρωταθλήματα. Όμως εδώ δεν μπόρεσε να βρει το "κουμπί" του "υποβρύχιου"...

Συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο. Δεν μπορώ να πω τι δεν πήγε καλά. Όταν ξεκινάς με μια αρνητική δυναμική και δεν έρχονται οι νίκες, τότε τα πράγματα περιπλέκονται. Αυτή η πίεση ήταν κάτι καινούργιο για μια Βιγιαρεάλ συνηθισμένη να παλεύει με τους "μεγάλους" στις πρώτες θέσεις. Ο Βαλβέρδε μπορεί να απολύθηκε, αλλά δε νομίζω ότι αυτό έγινε επειδή δεν έκανε καλά τη δουλειά του.

Η Ελλάδα ανακάλυψε έναν Φουστέρ στην καλύτερή του "έκδοση". Θεωρείς την φετινή ως την κορυφαία σεζόν της καριέρας σου;

Η αλήθεια είναι ότι πολλά πράγματα συνέβησαν μαζί: η γρήγορη προσαρμογή στην ομάδα, ο τίτλος, τα γκολ, οι πολύ σημαντικές νίκες που πετύχαμε... όλα αυτά με κάνουν να σκέφτομαι ότι πράγματι αυτή ήταν η καλύτερη σεζόν, αλλά ανάλογες καταστάσεις έχουν επαναληφθεί και προηγούμενα χρόνια. Πάντα πήγαινα βήμα - βήμα, κοιτάζοντας μπροστά, ανεβαίνοντας ποιοτικά. Ο Ολυμπιακός είναι ένα άλλο ένα βήμα ακόμα πιο μπροστά.

Το παιχνίδι με την ΑΕΚ την περασμένη εβδομάδα ήταν το κερασάκι στην τούρτα.

Αν η νίκη επί του Άρη "μεταφράστηκε" στο να μπούμε στην τελική ευθεία με μια καλή διαφορά, λογικά το 6-0 επί της ΑΕΚ ήταν η αποθέωση! Όχι μόνο κατακτήσαμε μαθηματικά το πρωτάθλημα, αλλά κάναμε και το καλύτερο φετινό μας παιχνίδι και μάλιστα απέναντι σε έναν από τους μεγάλους αντιπάλους μας. Το να σκοράρεις και να νικήσεις με έναν τόσο πειστικό τρόπο, σου δίνει μεγάλη ικανοποίηση και μένει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη των φιλάθλων σου.

Οι εικόνες που φτάνουν στην Ισπανία από το αθηναϊκό ντέρμπι, μας κάνουν να σκεφτούμε ότι πρόκειται για την αναδημιουργία της κόλασης...

Η ατμόσφαιρα σε ένα Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός είναι εντυπωσιακή. Όλη η χώρα παραλύει. Θα έλεγα ότι είναι δέκα φορές μεγαλύτερο από ένα ντέρμπι Βαλένθια - Βιγιαρεάλ. Οι φίλαθλοι των φιλοξενούμενων δεν μπορούν να πάνε στο γήπεδο και οι παίκτες αισθάνονται μόνοι τους. Όλος ο κόσμος ζει για αυτό το παιχνίδι. Μια νίκη στο ντέρμπι, την πανηγυρίζουν περισσότερο και από την κατάκτηση του τίτλου.

Σε βρίσκω μια χαρά προσαρμοσμένο στην ελληνική πραγματικότητα...

Αυτές τις μέρες είμαι πολύ χαρούμενος. Ζω τη στιγμή και δεν θέλω να επιστρέψω. Το να παίξω στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι ένα όνειρο για μένα και θέλω να το ζήσω. Δε νιώθω αστέρι με κανέναν τρόπο. Ποτέ δεν ένιωσα έτσι, οπότε δεν θα γίνει ούτε τώρα. Το μόνο που νιώθω είναι ότι είμαι σημαντικός στην ομάδα μου, ότι ο προπονητής και οι συμπαίκτες μου με εκτιμούν και ότι οι φίλαθλοι με αγαπούν. Στη Βιγιαρεάλ δεν ένιωσα έτσι γιατί στον ένα χρόνο που έμεινα στην πρώτη ομάδα, έπαιξα μόνο σε 7 ματς. Φέτος είχα συνεχόμενες παρουσίες, γι' αυτό μπόρεσαν να με εκτιμήσουν σωστά ο κόσμος και ο Τύπος. Πρέπει να πω ότι τη στιγμή που βρίσκομαι στον αγωνιστικό χώρο και οι φίλαθλοι φωνάζουν ρυθμικά το όνομά μου, κυριολεκτικά ανατριχιάζω..."