Κάθε πέρσι και… τα ίδια
Στο ίδιο έργο θεατές φαίνεται πως είναι οι φίλοι της ΑΕΚ μετά τα όσα λαμβάνουν χώρα σε αγωνιστικό και κυρίως σε διοικητικό επίπεδο.
Το πρωτάθλημα οδεύει προς το τέλος του και η απόσταση της ΑΕΚ από την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα δίνει στη φετινή χρονιά μια θέση ανάμεσα στις χειρότερες της ιστορίας της. Οι αγωνιστικές μεταπτώσεις του Δικεφάλου από την αρχή της σεζόν, παρά την αλλαγή προπονητή, δεν έχουν φέρει την επιθυμητή σταθερότητα και οι βαθμολογικές απώλειες είναι πλέον συνηθισμένο φαινόμενο σε κάθε αγωνιστική.
Το γεγονός όμως πως έχει εξασφαλίσει την παρουσία της στον τελικό του Κυπέλλου, που είναι θεωρητικά το φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, δίνει μια ελπίδα στους φιλάθλους για να κλείσει με θετικό πρόσημο η χρονιά. Φυσικά κανείς δεν συζητά το ενδεχόμενο να χαθεί το Κύπελλο γιατί τότε οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και αρνητικότατες.
Εκτός όμως της μέτριας πορείας στο πρωτάθλημα, η ΑΕΚ εμφανίζει όπως και πέρσι, την ίδια μάλιστα περίοδο, μια διοικητική αστάθεια και αβεβαιότητα για το μέλλον. Το θέμα της αδειοδότησης για την οποία απαιτούνται περί τα 5 εκ. ευρώ αποτελεί προτεραιότητα.
Διοικητική ένδεια
Ωστόσο η στάση των μετόχων, με τον Παππά να δυσκολεύεται να βάλει ξανά τόσο βαθιά το χέρι στην τσέπη και τον Νοτιά να μην κάνει αισθητή τη παρουσία του, δυσκολεύει αφάνταστα τη θέση της ομάδας. Συζητήσεις επί συζητήσεων λαμβάνουν χώρα στα γραφεία της ΠΑΕ στα Σπάτα και όχι μόνο με αντικείμενο το προαναφερθέν χρηματικό ποσό.
Επίσης, η ονοματολογία για υποψήφιους επενδυτές, με τους Μακρή και Δαλακούρα, όπως τόνισε και ο Παντελής Νικολάου με δηλώσεις του, μόνο κακό κάνει στην ομάδα από τη στιγμή που τίποτα δεν είναι σίγουρο. Άλλωστε από ενδιαφερόμενους αγοραστές οι φίλοι της ΑΕΚ έχουν εμπειρίες στο παρελθόν που δεν άφησαν καλές μνήμες, αν θυμηθούμε τον Κοζώνη και τους Κυπρίους επιχειρηματίες.
Μπορεί λοιπόν οι φίλοι της ομάδας να είναι συνηθισμένοι σχεδόν κάθε άνοιξη να… αναζητούν χρήματα και επενδυτές ξαναζώντας «τη μέρα της μαρμότας», αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
