Ελευθερόπουλος: «Ο φόβος γεννάει τους γενναίους»

Ο παλαίμαχος πορτιέρε και νυν προπονητής της ομάδας της Νέας Σμύρνης, τόνισε σε συνέντευξή του πως ανέκαθεν ήθελε να ασχοληθεί με την προπονητική, αφού έχει προετοιμασθεί... κατάλληλα εδώ και χρόνια.

Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Ελευθερόπουλου στη «SportDay»:

Πώς προέκυψε να αναλάβετε προπονητής στον Πανιώνιο;

«Εκεί έκλεισα την ποδοσφαιρική καριέρα μου, οπότε ξεκινάμε από θέματα νοοτροπίας. Στον Πανιώνιο εκτίμησαν αυτό που είμαι σαν άνθρωπος. Ηθελα τα χρόνια που έζησα στην Ιταλία να τους τα μεταφέρω, και από εκεί και πέρα ο καθένας να διαβεί τον δρόμο που νομίζει καλύτερα. Ο δρόμος είναι ένας. Τον έχω κάνει οκτώ χρόνια στον Ολυμπιακό και σχεδόν έξι χρόνια στο Καμπιονάτο. Στην Ιταλία δεν έχει σημασία αν είσαι στη Μίλαν, στη Ρόμα ή στη Σιένα. Οταν είσαι στη Serie A το επίπεδο είναι υψηλότατο».

Ησασταν ο τελευταίος άνθρωπος που περίμενε να ακούσει ο κόσμος του Πανιωνίου...

«Το μοντέλο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δείχνει ότι οι ευρωπαϊκές ομάδες εμπιστεύονται νέους προπονητές. Η Μπαρτσελόνα αυτό έκανε με τον Πέπε Γκουαρντιόλα, το ίδιο συμβαίνει σε Ατλέτικο Μαδρίτης, Τσέλσι και αλλού. Προτιμούν οι προπονητές να είναι νέοι, κοντά στον ποδοσφαιριστή, να διαθέτουν νέες αντιλήψεις, χωρίς αυτό να ακυρώνει ή να μειώνει τους παλιότερους συναδέλφους. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει και θα αλλάζει σε καθημερινή βάση».

Το ότι καλείστε να κολυμπήσετε απευθείας στα βαθιά δεν σας γεμίζει επιπλέον άγχος;

«Οχι βέβαια. Ισα ίσα που ήθελα κατευθείαν Super League και όχι μικρότερη κατηγορία! Οπως δεν ήθελα να δουλέψω με μικρούς, την U-20. Οι αντιλήψεις που έχω για το ποδόσφαιρο δεν είναι ούτε για μικρούς ούτε για Football League και Football League 2! Αυτή τη στιγμή...».

Γυμναστής τερματοφυλάκων σας πέρασε από το μυαλό;

«Ποτέ! Δεν θέλω καν να ασχοληθώ με τερματοφύλακες! Λατρεύω το ποδόσφαιρο συνολικά. Νομίζω ότι πολύ γρήγορα βρήκα την απάντηση στο τι θέλω να κάνω. Οπως ήξερα ότι θέλω να γίνω τερματοφύλακας από πάρα πολύ μικρός, έτσι συνειδητοποίησα ότι θέλω να γίνω και προπονητής».

Πότε συνέβη αυτό;

«Το είχα χρόνια στο μυαλό μου. Από την Ιταλία και μετέπειτα. Είτε έπαιζα ως βασικός είτε ως αναπληρωματικός. Δεν είχα τέτοια προβλήματα. Συνέχεια ρωτούσα "γιατί αυτό;", "γιατί εκείνο;", έγραφα τις προπονήσεις, τα πάντα».

Φοβάστε μην «καείτε» ως προπονητής;

«Κατ' αρχάς ο φόβος γεννάει τους γενναίους! Τι εννοώ; Αν είναι κάτι απλό που δεν το φοβάσαι, πολύ εύκολα το κάνεις. Αν το φοβάσαι και το κάνεις, είσαι γενναίος. Αλλά αυτό δεν ισχύει στην περίπτωσή μου. Δεν φοβάμαι τίποτα, ελπίζω σε πολλά. Δηλαδή, αν ο Νίκος Καζαντζάκης ήθελε να γράψουν στον τάφο του "δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερος", εμένα για το συγκεκριμένο ισχύει "δεν φοβάμαι τίποτα, ελπίζω σε πολλά"».

Πόσες μεταγραφές θα γίνουν ακόμη;

«Αλλη μία, στην παρούσα φάση. Ενας σέντερ φορ για να πλαισιώσει τον Χρήστο Αραβίδη στην επίθεση. Και έτσι θα πορευθούμε μέχρι τα φιλικά του Αυγούστου, και εκεί θα δούμε τι ανάγκες θα προκύψουν».