«Με έμαθε να κερδίζω»

Αναλυτικά, η συνέντευξη του Ισπανού μέσου:

Ο Νταβίντ Φουστέρ ξεκίνησε ως χρυσή επιλογή του Βαλβέρδε, αντιμετωπίστηκε ως «ψύχωση» του Iσπανού και τελικά τον έβγαλε ασπροπρόσωπο. Πρώτος σκόρερ του Ολυμπιακού, χάρη και στα δικά του γκολ η ομάδα βρίσκεται σήμερα σε πλεονεκτική θέση για τον τίτλο αλλά εκείνος συνεχίζει να πιστεύει στο ομαδικό πνεύμα που αναδεικνύει πρωταθλητές…

Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, το ελληνικό «el classicο». Τι περιμένεις από το παιχνίδι αυτό;

«Πιστεύω ότι η ατμόσφαιρα θα είναι φανταστική. Αυτά τα παιχνίδια εδώ στην Ελλάδα είναι πολύ ιδιαίτερα και περιμένω ότι θα γίνει ένα πολύ ωραίο παιχνίδι. Έχω πολλή όρεξη να αγωνιστώ και να κερδίσουμε. Έζησα και το πρώτο ματς στο ΟΑΚΑ στο οποίο ήμασταν πολύ άτυχοι και ελπίζουμε στη ρεβάνς απόψε».

Τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνει ο Ολυμπιακός για να κερδίσει;

«Πάνω απ’όλα πρέπει να συνεχίσουμε να παίζουμε όπως τώρα με μεγάλη ένταση πρεσάροντας τους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού και πιστεύω ότι με την υποστήριξη του κόσμου θα έχουμε ένα ακόμα πλεονέκτημα και περισσότερη ενέργεια για να κερδίσουμε. Είναι αλήθεια ότι χάσαμε δύο ντέρμπι φέτος αλλά ήταν και τα δύο εκτός έδρας. Τώρα που θα παίξουμε στην έδρα μας θα δούμε τι θα γίνει».

Πιστεύεις ότι τα ντέρμπι κερδίζουν τον τίτλο;

«Είναι σίγουρο ότι αν βγούμε νικητές από αυτό το παιχνίδι θα έχουμε πολύ μεγάλες πιθανότητες να κερδίσουμε και το πρωτάθλημα. Μαθηματικά δεν θα έχει τελειώσει τίποτα γιατί απομένουν πολλές αγωνιστικές αλλά σίγουρα θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα. Ένα παιχνίδι δεν σου κερδίζει ολόκληρο πρωτάθλημα. Τα απλά παιχνίδια είναι εξίσου σημαντικά με τα ντέρμπι. Είναι λογικό αυτά τα παιχνίδια να μας αρέσουν περισσότερο αλλά αν δεν κερδίσεις τα άλλα δεν πανηγυρίζεις τον τίτλο στο τέλος».

Τι περιμένεις από τους φιλάθλους του Ολυμπιακού;

«Η αλήθεια είναι ότι έχουν ήδη αποδείξει ότι είναι οι καλύτεροι της Ευρώπης και ότι ενθαρρύνουν την ομάδα τους «μέχρι θανάτου». Δεν μπορώ λοιπόν ούτε να φανταστώ πώς θα είναι με τον Παναθηναϊκό. Δεν το έχω ζήσει ακόμα αλλά πιστεύω ότι θα είναι κάτι πολύ έντονο. Η μεγάλη μας χαρά θα είναι να τους προσφέρουμε τη νίκη. Είναι άλλωστε δεδομένο ότι όταν μας δίνουν τόση αγάπη για 90 ολόκληρα λεπτά, το νιώθουμε και καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να δώσουμε όλο και περισσότερα με ακόμα περισσότερο ζήλο. Μας βοηθάνε και δίνουν θετική ενέργεια που μας απογειώνει».

Γνώριζες τον Ιμπαγάσα αλλά και τον Βαλβέρδε από τη θητεία σου στη Βιγιαρεάλ. Πόσο περίεργο είναι που ξαναβρεθήκατε εδώ;

«Για μένα ήταν πολύ σημαντική η παρουσία τους γιατί με έχουν βοηθήσει να προσαρμοστώ. Είναι ωραίο που υπάρχουν τόσοι Ισπανοί. Αν σκεφτεί κανείς ότι τα αγγλικά δεν τα κατέχω και τα ελληνικά δεν τα καταλαβαίνω αντιλαμβάνεται αμέσως πόσο πολύ με διευκολύνει η παρουσία τους. Όσο για το αγωνιστικό κομμάτι, ο κος Βαλβέρδε περνάει ακριβώς τα ίδια πράγματα με αυτά που μου περνούσε στη Βιγιαρεάλ. Έχει κρατήσει την ίδια φιλοσοφία παιχνιδιού. Το ίδιο ισχύει και για τον «κάνιο» (σ.σ. Ιμπαγάσα). Με τον τρόπο που παίζει και την καλή μας επικοινωνία στον αγωνιστικό χώρο με κάνει να αισθάνομαι πολύ άνετα. Φυσικά εδώ είναι πολύ διαφορετικά από την Ισπανία γιατί οι ομάδες κλείνονται πίσω, είναι πιο αμυντικές και άρα δυσκολευόμαστε περισσότερο να κάνουμε όμορφους συνδυασμούς και ευκαιρίες για γκολ. Παρ’ όλ’ αυτά, θεωρώ ότι τα καταφέρνουμε καλά και αν ο τρόπος που αγωνιζόμαστε αρέσει και στους φιλάθλους μας τότε έχουμε επιτύχει το στόχο μας».

Ήσουν η επιλογή του προπονητή αλλά ο κόσμος δεν σε ήξερε καλά και αμφισβητήθηκες. Τώρα έχεις κερδίσει την εμπιστοσύνη όλων. Πόσο σημαντικό είναι αυτό;

«Όλα είναι θέμα προσαρμογής. Νέα χώρα, νέες συνήθειες, νέο πρωτάθλημα. Δεν ήταν όλα εύκολα στην αρχή. Χρειαζόμουν χρόνο. Ξέρω ότι δεν με γνώριζαν καλά στην Ελλάδα και ήταν φυσιολογικές οι αντιδράσεις. Προσπάθησα να κάνω τη δουλειά μου όσο καλύτερα μπορούσα και είχα καλές και κακές μέρες, όπως όλοι. Μόνο με την καθημερινή δουλειά και την βελτίωση μπορείς να κερδίσεις τον κόσμο και από πολέμιοί σου να μετατραπούν σε θαυμαστές».

Γνώριζες κάποιον ποδοσφαιριστή πριν έρθεις στην Ελλάδα;

«Γνώριζα τον Νικοπολίδη, όπως και όλους τους παίκτες της Εθνικής, ειδικά μετά το Euro. Γνώριζα επίσης τον Ραούλ Μπράβο, τον Μέλμπεργκ, τον Ριέρα και τον Ιμπαγάσα».

Ήταν ίσως και όλοι αυτοί ένας λόγος για τον οποίο αποφάσισες να αφήσεις την Πριμέρα Ντιβιζιόν για την Σούπερ Λίγκα;

«Η αλήθεια είναι ότι το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος είναι κατώτερο από αυτό της Πριμέρα Ντιβιζιόν. Όμως υπάρχουν πολλοί καλοί ποδοσφαιριστές εδώ. Για μένα ήταν μεγάλη ευκαιρία. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η εμπιστοσύνη του προπονητή. Ήμουν και 29 ετών οπότε θεώρησα ότι θα ήταν μία καλή αλλαγή».

Είσαι ένας από τους ελάχιστους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού που έχουν αγωνιστεί σε όλα τα παιχνίδια… Αισθάνεσαι αναντικατάστατος;

«Πράγματι έχω παίξει σε όλα αλλά σε καμία περίπτωση δεν αισθάνομαι έτσι. Δεν είναι εύκολο πράγμα αλλά είναι πολύ σημαντικό. Ευτυχώς δεν είχα τραυματισμούς».

Είχες έναν τραυματισμό στο πρόσωπο στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο… Αυτό πάλι πώς το βίωσες;

«Ήταν ένα πολύ δυνατό χτύπημα αλλά να σου πω την μεγάλη μου αλήθεια το πιο τρομερό απ’ όλα ήταν όταν ήμουν ξαπλωμένος στο χορτάρι. Δεν πονούσα ιδιαίτερα και είχα όλες μου τις αισθήσεις αλλά είδα ξαφνικά μπροστά μου το γιατρό να πιάνει το κεφάλι του τρομοκρατημένος. Εκεί άρχισα να αναρωτιέμαι τι έβλεπε και έκανε έτσι… Τι είχα πάθει το τόσο τρομερό; Δεν φοβήθηκα αλλά μου έχει μείνει ένα σημάδι (σ.σ. στο δεξί μάτι) το οποίο θα υπάρχει πάντα. Έτσι θα έχω κάτι να θυμάμαι την Ελλάδα! Άλλη μία εμπειρία λοιπόν (γελάει)».

Αισθάνεσαι ότι ο Ολυμπιακός σε έχει αναδείξει;

«Ναι, το πιστεύω. Ο Ολυμπιακός έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην καριέρα μου και είμαι πολύ χαρούμενος εδώ. Έχω τρία χρόνια συμβόλαιο που σκοπεύω να τιμήσω. Από κει και πέρα, αν ο σύλλογος θελήσει να με κρατήσει παραπάνω, γιατί όχι. Όπως σου είπα, έχω προσαρμοστεί και περνάω καλά. Σίγουρα τα ελληνικά με δυσκολεύουν αλλά όλα μαθαίνονται. Κάνω μαθήματα με τον Ρομπέρτο (σ.σ. τον μεταφραστή της ομάδας) και θα τα μάθω, πού θα πάει; Είναι δύσκολη γλώσσα γιατί έχει τελείως διαφορετική αλφάβητο αλλά μου αρέσει. Επίσης λατρεύω την ελληνική συνήθεια του καφέ».

Είσαι ευχαριστημένος από τις μέχρι τώρα εμφανίσεις σου στην Ελλάδα;

«Είμαι πάντα της άποψης ότι υπάρχει χώρος για βελτίωση. Δεν μου αρέσει να βάζω όρια και δεν θα το κάνω ούτε τώρα. Σε γενικές γραμμές είμαι αρκετά ικανοποιημένος από την πορεία μου μέχρι στιγμής και θα συνεχίσω να δίνω τα πάντα για αυτόν το σύλλογο».

Παρακολουθείς άλλα πρωταθλήματα;

«Το ισπανικό και το αγγλικό. Μου αρέσει τρομερά ο τρόπος που παίζει η Μπαρτσελόνα και οι συνεχόμενοι τίτλοι που έχει καταφέρει να κατακτήσει τα τελευταία χρόνια είναι πραγματικά πολύ δύσκολο».

Τι πρέπει να κάνει ο Ολυμπιακός για να καταφέρει να ανέβει επίπεδο;

«Νομίζω ότι το κλειδί είναι μία καλή πορεία στην Ευρώπη. Δεν έχω παίξει ποτέ στο Τσάμπιονς Λιγκ αλλά πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό. Ο Ολυμπιακός έχει σταθερή παρουσία στη διοργάνωση. Ο κλειστός τρόπος που παίζουν οι ομάδες στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν μας βοηθάει αλλά πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τους υπόλοιπους συλλόγους της Ευρώπης. Έχει τα φόντα για να καταφέρει πολλά».

Λες ότι θέλεις συνέχεια να μαθαίνεις… Ο Ολυμπιακός τι σου έχει διδάξει ως τώρα;

«Να κερδίζω. Από την πρώτη στιγμή που ήρθα εδώ κατάλαβα ότι ο Ολυμπιακός πρέπει πάντα να κερδίζει. Οι ήττες δεν συγχωρούνται γιατί η ομάδα έχει πνεύμα νικητή».

Η φιλία σου με τον Ούρκο Πάρντο πώς προέκυψε;

«Βρήκα μεγάλη στήριξη στο πρόσωπό του. Τα πηγαίνουμε πολύ καλά και κάνουμε παρέα και με τον Μοϋσές (σ.σ. Ουρτάδο). Ο Ούρκο θα είναι φίλος μου για πάντα. Δεν γνώριζα κανέναν από τους δύο και τώρα είμαστε αχώριστοι. Κάνουν καλή παρέα και οι γυναίκες μας μεταξύ τους, οπότε έχουμε δέσει».

Και παίζετε και μπιλιάρδο…

«Παίζουμε πολύ με τον Ούρκο. Κάθε πρωί αλλά και τα απογεύματα. Πριν έρθω εδώ δεν έπαιζα ποτέ αλλά τώρα μας έχει γίνει εξάρτηση».

Ασχολείσαι με κάτι άλλο;

«Το ποδόσφαιρο δεν μου επιτρέπει να ασχολούμαι εντατικά με άλλα σπορ αλλά μου αρέσει πολύ το τένις, η κολύμβηση και παρακολουθώ μπάσκετ, χάντμπολ και πολλά άλλα. Ήθελα να πάω και στο ΣΕΦ για το παιχνίδι με τη Ρεάλ αλλά δεν τα κατάφερα. Είναι πάρα πολύ σημαντικό για έναν σύλλογο να έχει τόσα τμήματα. Το τμήμα μπάσκετ του Ολυμπιακού άλλωστε έχεις μεγάλες επιτυχίες στην Ευρώπη και αυτά όλα συνεισφέρουν».

Σε μία κατ’ ιδίαν συζήτηση μου ανέφερες ότι σου αρέσει η ιστορία. Μιλούσες για την Ελλάδα ή γενικά;

«(γελάει) Ναι το θυμάμαι. Μιλούσα γενικά αλλά η Ελλάδα έχει μεγάλη ιστορία που με γοητεύει. Θέλω να πάω στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Μου έχουν πει ότι είναι πανέμορφο. Επίσης έχω επισκεφθεί την Ακρόπολη, το θέατρο της Επιδαύρου και το Ναύπλιο. Είχε έρθει η οικογένειά μου από την Ισπανία και πήγαμε μαζί. Μας άρεσε πολύ. Το ίδιο και τα Μετέωρα. Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις τα μοναστήρια έτσι χτισμένα. Μου άρεσε επίσης και ο Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο».

Η ζωή σου εδώ πώς είναι;

«Ήρεμη. Όπως είπα, έχω καλή σχέση με τους συμπαίκτες μου και βγαίνουμε συχνά για καφέ. Κατά τα άλλα είμαι με τη γυναίκα μου και κάνω μία κανονική ζωή και πολλή προπόνηση. Λατρεύω τον ήλιο και τη θάλασσα… κάνω βόλτες παραλιακά και φοράω άνετα ρούχα. Από την άλλη, ο  τρόπος που οδηγούν οι Έλληνες με τρελαίνει. Πάνε όπου να’ναι, αλλάζουν λωρίδες χωρίς προειδοποίηση και μόνο στην Ελλάδα έχω δει ανθρώπους να οδηγούν στη λωρίδα έκτακτης ανάγκης… Χάος… Αλλά συνηθίζω. Τι να κάνω; Ευτυχώς τώρα μπορώ να διαβάσω ελληνικά και καταλαβαίνω τις πινακίδες».

Το νούμερο 19 πώς προέκυψε;

«Είναι ο αγαπημένος μου αριθμός γιατί στις 19 Απριλίου άρχισα να βγαίνω με την κοπέλα που αργότερα έγινε γυναίκα μου. Πάντα μου άρεσε αυτός ο αριθμός. Στην Έτσε τον φορούσα αλλά στη Βιγιαρεάλ ανήκε σε άλλον. Τώρα τον ξαναφοράω στον Ολυμπιακό».

Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου ποδοσφαιριστής όταν ήσουν παιδί;

«Θαύμαζα τον Λάουντρουπ. Ήταν φοβερός, με ιδιαίτερη αντίληψη για το ποδόσφαιρο και οι πάσες του ήταν απίστευτες. Μεγαλώνοντας μου άρεσαν και άλλοι όπως ο Ζιντάν και ο Ρονάλντο».

Οι οποίοι ήρθαν στην Ελλάδα για τον «Αγώνα Κατά της Φτώχειας»…

«Πολύ σημαντικό γεγονός αυτό για τον Ολυμπιακό και την Ελλάδα. Εγώ δεν αγωνίστηκα αλλά ήταν ένα μεγάλο παιχνίδι ειδικά για τον φιλανθρωπικό σκοπό για τον οποίο έγινε».

Σε μία συνέντευξή σου είπες ότι έμαθες πολλά στη σχολή της Βιγιαρεάλ. Πιστεύεις ότι οι ακαδημίες ενός συλλόγου είναι το πιο σημαντικό κομμάτι;

«Φυσικά. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι η Μπαρτσελόνα που έχει βγάλει φοβερούς ποδοσφαιριστές από τις σχολές της όπως ο Μέσι, ο Ινιέστα, ο Τσάβι… ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης. Το γεγονός ότι ο κύριος Μαρινάκης έχει τοποθετήσει στις ακαδημίες του Ολυμπιακού τον Κοβάσεβιτς είναι σπουδαίο, καθώς αποτελεί μία μεγάλη προσωπικότητα στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Στόχος είναι να βγάλουν οι σχολές παίκτες για την πρώτη ομάδα».

Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχεις αναγκαστεί να κάνεις ποτέ;

«Νομίζω ότι ήταν η απόφασή μου να έρθω στην Ελλάδα. Ήταν κάτι διαφορετικό. Αλλά τελικά έχουν όλα πάει καλά και είμαι πολύ χαρούμενος με την επιλογή μου. Μόλις είχα παντρευτεί και μου φαινόταν πολύ δύσκολο να αποχωριστώ τη σύζυγό μου τόσο σύντομα. Ευτυχώς κατάφερε να έρθει και εκείνη κι έτσι όλα καλά».

Τι σου λείπει από την πατρίδα σου;

«Η οικογένειά μου... και η παέλια (γελάει)».

Θυμάσαι κάτι πολύ έντονα από την παιδική σου ηλικία;

«Θυμάμαι τα Χριστούγεννα. Έχουμε ένα έθιμο με τους τρεις μάγους που γυρίζουν στους δρόμους του χωριού, μιλάνε στα παιδιά και τους λένε ότι όταν γυρίσουν σπίτια τους θα βρουν τα δώρα τους. Φυσικά τα έχουν ήδη όλα κανονίσει οι γονείς αλλά όταν είσαι μικρός αυτά σου φαίνονται μαγικά. Είναι μία εικόνα που θα με συντροφεύει πάντα».

Αγαπάς τα ζώα;

«Ναι. Είχα ένα σκυλάκι το οποίο πέθανε και έκλαψα πολύ. Δεν θέλω άλλο ξανά γιατί μου ήταν δύσκολο. Στην Ισπανία τώρα έχουμε ένα άσπρο λαγουδάκι».

Διαβάζεις;

«Ναι. Τώρα διαβάζω το τελευταίο βιβλίο του Νταν Μπράουν «Χαμένο Σύμβολο» και είναι πολύ καλό».

Με το σινεμά πώς τα πας;

«Μου αρέσει και προσπαθώ να πηγαίνω αλλά δεν είναι εύκολο. Το καλό στην Ελλάδα είναι ότι όλες οι ταινίες προβάλλονται στην πρωτότυπη μορφή και όχι μεταγλωττισμένες. Θέλω να δω το «Biutiful» γιατί είναι στη γλώσσα μου και γυρισμένο στην Ισπανία. Μου έχουν πει τα καλύτερα».

Ποιο μέρος του κόσμου θα ήθελες να επισκεφθείς;

«Μου αρέσουν τα ταξίδια και θέλω να επισκεφθώ μέρη όπως η Αυστραλία, ο Καναδάς αλλά και όλη την Αμερική… Το ομορφότερο ταξίδι που έχω κάνει μέχρι σήμερα είναι στην Πολυνησία. Νομίζω ότι όταν σταματήσω το ποδόσφαιρο θα ταξιδέψω πολύ…».

Ποιο γκολ θυμάσαι πιο έντονα στην καριέρα σου;

«Αυτό που πέτυχα με την Βιγιαρεάλ απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Αλλά και το ψαλιδάκι που έκανα απέναντι στον Άρη θα μου μείνει αξέχαστο. Όχι τόσο για το θέαμα αλλά για το γεγονός ότι διατηρήσαμε ένα πολύ σημαντικό προβάδισμα στη διοργάνωση και κρατήσαμε το +7».

Είσαι ένας από τους πρώτους σκόρερ της διοργάνωσης. Είναι κι αυτή μία σημαντική διάκριση έτσι δεν είναι;

«Ναι, είναι αλλά όπως λέω πάντα το σημαντικό είναι η πορεία της ομάδας. Αν για παράδειγμα κερδίσουμε τον Παναθηναϊκό με γκολ κάποιου συμπαίκτη μου θα είμαι εξίσου ευτυχής. Το θέμα είναι να νικήσουμε. Φυσικά αν σκοράρω θα χαρώ πολύ».

Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να βελτιώσεις στο παιχνίδι σου;

«Πρέπει να προσπαθήσω να μη χάνω τόσο εύκολα την μπάλα. Νομίζω ότι η θέση μου είναι τέτοια που συμβαίνει αυτό συχνά αλλά μπορώ να τα πάω καλύτερα γιατί κάποιες φορές θα μπορούσα να είχα βγάλει καλύτερες πάσες για γκολ. Μου αρέσει πολύ η θέση στην οποία παίζω αυτή τη στιγμή».

Κάνεις συλλογή από αναμνηστικά;

«Μαζεύω και ανταλλάσσω φανέλες και είμαι πολύ περήφανος που έχω τη φανέλα του Μέσι».

Έχεις ασχοληθεί με κάτι άλλο εκτός από το ποδόσφαιρο;

«Ναι. Σπουδάζω αθλητισμό στο πανεπιστήμιο. Έχω κάνει 5 χρόνια σπουδές και μου μένουν 3 μαθήματα για το πτυχίο το οποίο ελπίζω να πάρω φέτος».