Το πατρικό πρότυπο του Γκούντγιονσεν

Ο Άρνορ είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας του Ισλανδικού ποδοσφαίρου, με κορυφαία του στιγμή τη συμμετοχή σε τελικό Κυπέλλου UEFA το 1984 με την Άντερλεχτ.

Γεννήθηκε στις 30 Απριλίου 1961 στο Ρέκιαβικ και ξεκίνησε την καριέρα του από την Βίκινγκουρ. Το 1978 πήγε στη Λόκερεν, ενώ από το 1983 ως το 1990 αγωνίστηκε στην Άντερλεχτ, γράφοντας ιστορία. Το 1984 έγινε ο μοιραίος παίκτης για τους Βέλγους, καθώς στον τελικό του Κυπέλλου UEFA με την Τότεναμ που οδηγήθηκε στα πέναλτι, δεν μπόρεσε να νικήσει τον Τόνι Παρκς στο τελευταίο, δίνοντας στους Λονδρέζους το τρόπαιο.

Στα επτά χρόνια που έμεινε στις Βρυξέλλες, πανηγύρισε τρία πρωταθλήματα Βελγίου (1985, 1986, 1987), δύο Κύπελλα (1988, 1989) και τρία Super Cup (1985, 1986, 1987).  Εκείνη την περίοδο ο Έιντουρ ήταν μικρός και δεν έχανε παιχνίδι του πατέρα του, πηγαίνοντας σε κάθε παιχνίδι στο γήπεδο. Ηταν το πρότυπό του και ο άνθρωπος που τον ενέπνευσε να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο.

Στη συνέχεια ο Άρνορ Γκούντγιονσεν αγωνίστηκε στην Μπορντό, τις σουηδικές Χάκεν και Έρεμπρο, ενώ έκλεισε την καριέρα του στις Βάλουρ και Στιάρναν.

Όνειρο του Άρνορ ήταν να παίξει σαν συμπαίκτης με τον γιο του, όμως αυτό δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Το μόνο που έκαναν ήταν να αγωνιστούν στο ίδιο παιχνίδι της εθνικής Ισλανδίας με την Εσθονία στις 24 Απριλίου 1996. Τότε ο 17χρονος Έιντουρ αντικατέστησε στην ενδεκάδα τον 34χρονο πατέρα του.

Πατέρας και γιος έφτασαν μια ανάσα από το να αγωνιστούν στην ίδια ομάδα, τη Ρέκιαβικ, όμως ο Έιντουρ τραυματίστηκε σοβαρά στον αστράγαλο σε ένα τουρνουά κάτω των 18 και έμεινε δύο χρονιές εκτός δράσης, ενώ στο μεσοδιάστημα ο Άρνορ κρέμασε τα παπούτσια του…

Ωστόσο, η συνεργασία των δύο συνεχίστηκε εκτός γηπέδου, καθώς ο Άρνορ είναι ο ατζέντης του γιου του…