Κυβελίδης: «Δεν ήθελα να φύγω…»

Ο Λεωνίδας Κυβελίδης έπειτα από 2,5 χρόνια στην ομάδα της Πάτρας, έλυσε το συμβόλαιό του και σε συνέντευξη που έδωσε στον Sport FM Πάτρας 96,3 τόνισε ότι δεν ήθελε να αποχωρήσει.

Αναλυτικά η συνέντευξή του:

Λεωνίδα, ξεκίνησες την καριέρα σου στους Πόντιους Κατερίνης, ωστόσο, στη συνέχεια μετακόμισες στην Γαλλία και την Στρασμπούρ. Πώς έγινε αυτή η επαφή;

«Εκείνη την περίοδο ευτύχισα να παίζω και στις μικρές ομάδες της Εθνικής Ελλάδος, είχε ο μάνατζερ μου τις γνωριμίες, χρειάζονταν επιθετικό, ήρθαν με είδαν, δοκιμάστηκα εκεί και στη συνέχεια υπογράψαμε συμβόλαιο».

Σε βοήθησε στην μετέπειτα πορεία σου, η δουλειά που έγινε εκεί;

«Νομίζω το πώς δουλεύουν εκεί δεν έχει καμία σχέση με το τι γίνεται εδώ στην Ελλάδα. Αν δεν το έχεις ζήσει δεν μπορείς να το φανταστείς. Εκεί ωρίμασα πολύ, άρχισαν να σκέφτομαι διαφορετικά και αυτό με βοήθησε και στην συνέχεια».

Είναι δύσκολο ένα παιδί, να φεύγει από την οικογένειά του και να ζει στο εξωτερικό;

«Είχα πάει μόνος μου, ήταν πολύ δύσκολο τους πρώτους 2-3 μήνες ήμουν κλεισμένος στο δωμάτιο μου, μετά έμαθα την γλώσσα και ήταν πιο εύκολα».

Αν γύριζες τον χρόνο πίσω, τι διαφορετικό θα έκανες, ώστε να έμενες εκεί; Τι μεσολάβησε και δεν έμεινες;

«Σίγουρα, θα δούλευα πιο πολύ, γιατί κακά τα ψέματα δεν μπορώ να πω ότι φταίει κάποιος άλλος εκτός από εμένα. Πιστεύω με περισσότερη δουλειά θα είχα καταφέρει κάτι καλύτερο. Και άλλοι νεαροί όταν φεύγουμε στο εξωτερικό, νομίζουμε κάποιοι είμαστε, παίρνουν τα μυαλά μας αέρα. Κάποια στιγμή το είχα και εγώ αυτό με εμπόδισε να προχωρήσω

.

Δεν μετανιώνω αυτά τα χρόνια με βοήθησαν πολύ, ωρίμασα και ποδοσφαιρικά και κοινωνικά, και αν μου ξαναδινόταν η ευκαιρία θα πήγαινα».

Έπειτα έρχεται η θητεία σου στο Αιγάλεω, Α’ Εθνική και πάλι σε μικρή ηλικία, πήρες και εκεί πράγματα.

«Ναι οπωσδήποτε το να πας Α’ Εθνική και να δουλεύεις με πιο ποιοτικούς παίκτες με βοήθησε, από εκεί και πέρα δεν πήρα τις κατάλληλες ευκαιρίες, αλλά έπαιξαν ρόλο κάποια άλλα πράγματα».

Πώς ακριβώς έγινε η πρόταση και ήρθες στην Παναχαϊκή;

«Με είχε προσεγγίσει ο κ. Σπανός στα μέσα της περιόδου, από τότε που ήταν ακόμη τεχνικός στην Ρόδο. Δεν κατάφερα να πάω, στη συνέχεια είχα προτάσεις και από Α‘ Εθνική, έπαιξε ρόλο το όνομα της Παναχαϊκής, οι φιλοδοξίες, και καλά έκανα πιστεύω και ήρθα Πάτρα».

Πόσο εύκολο είναι να έχεις φιλίες μέσα από το ποδόσφαιρο, ειδικά με παίκτες που είσαστε στην ίδια θέση;

«Από την πρώτη στιγμή που ήρθα στην Παναχαϊκή το 90% των παικτών που είναι στα αποδυτήρια, είναι όλα καλά παιδιά και συνεχίζουν να είναι και είναι αυτοί που έχουν φέρει την Παναχαϊκή στην Β’ Εθνική και προσπαθούν να είναι στην 6άδα παρά το γεγονός ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο ευχάριστα».

Ερχόμενος στην Πάτρα, δεν ήσουν ο παίκτης όνομα, και κάποιοι σε είδαν με… επιφύλαξη. Στη συνέχεια μπήκες και πέτυχες σε 30 αγώνες 24 γκολ, με όλους να σε αποκαλούν ο Σισέ της Γ’ Εθνικής.

«Όταν ήρθα στην Παναχαϊκή δεν ήρθα σαν πρώτη επιλογή και δικαιολογημένα γιατί είχε έρθει ο Τριχιάς, που ήταν πρώτος σκόρερ της περσινής περιόδου, αλλά και ο Προκόπης Σαγανάς, που είχε κάνει επίσης καλή χρονιά στο Αιγάλεω. Εγώ παρ’ όλα αυτά δούλεψα και η προσπάθειά μου, ανταμείφθηκα στο μέλλον».

Λειτούργησε αυτό που λέμε η πίεση και η βαριά φανέλα;

«Σίγουρα, όταν παίζεις στην Παναχαϊκή είναι βαριά η φανέλα και έχεις άγχος, προσωπικά, έχω άγχος λίγο πριν ξεκινήσει το παιχνίδι, όταν μπαίνεις μέσα τα ξεχνάς και πιστεύεις στον εαυτό σου, όλα μπορείς να τα καταφέρεις».

Θεωρείς πως η χρονιά αυτή με τα πολλά γκολ λειτούργησε αρνητικά, με την έννοια ότι έβαλες πολύ ψηλά τον πήχη και όλοι θα είχαν εν συνεχεία περισσότερες απαιτήσεις;

«Δεν νομίζω να λειτούργησε αρνητικά. Καλά κάνουν να έχουν απαιτήσεις και ο κόσμος και η ομάδα από εμένα και απ’ όλους τους παίκτες, γιατί μόνο έτσι βελτιώνεται ο ποδοσφαιριστής.

Από εκεί και πέρα θα ήθελα να εκφράσω εδώ μια δυσαρέσκεια, παρ’ όλο που ήμουν πρώτος σκόρερ της περσινής περιόδου, ξεκίνησα σαν δεύτερη επιλογή και αυτό δεν μπόρεσα ποτέ να το καταλάβω! Και φέτος πάλι δεύτερη επιλογή δεν μπήκα ποτέ βασικός!

Ποτέ δεν γκρίνιαζα και ποτέ δεν δημιούργησα πρόβλημα στην ομάδα και γι’ αυτό είμαι υπερήφανος. Άλλωστε, έχω μια ειλικρινή σχέση με τον κόσμο, με τους συμπαίκτες μου, με όλους εδώ…».

Ήταν η επόμενη ερώτηση. Ακολουθεί η δεύτερη σεζόν σου, σίγουρα δεν πέτυχες 24 τέρματα αλλά 7 τα πιο σημαντικά στην άνοδο σε Κόρινθο και Ρόδο… Δεν ρώτησες ποτέ τι έγινε;

«Κανονικά έπρεπε να ρωτήσω… μετά όμως, κάποιες καταστάσεις δεν με άφησαν. Ρώτησα αργότερα όμως, και πάλι δεν πήρα ικανοποιητικές απαντήσεις… Πιο πολύ δικαιολογίες θα τις χαρακτήριζα, για να μην πω κάτι άλλο. Από εκεί και πέρα εγώ έπρεπε όταν μου δινόταν η ευκαιρία να μπω μέσα και να παλέψω για την ομάδα, γιατί πάνω από όλα αυτό μετράει και πέτυχα γκολ τα οποία βοήθησαν την ομάδα να πάρει την άνοδο».

Εσένα πιο γκολ σου έχει μείνει περισσότερο;

«Σίγουρα το γκολ στην Κόρινθο και με τον τρόπο που ήρθε και γενικά εκείνη την στιγμή, ήταν το κατάλληλο, για να μας δώσει την ώθηση να συνεχίσουμε. Όλα αυτά μαζί με την βοήθεια όλων των συμπαικτών μου. Μακάρι να ζήσουμε τέτοιες στιγμές στο κοντινό μέλλον...».

Πώς δημιουργήθηκε αυτή η τέλεια σχέση σου με τον κόσμο; Σίγουρα δεν είναι μόνο το αγωνιστικό κομμάτι…

«Για να μην λέμε ψέματα, το βασικό ήταν η εκτίμηση στο αγωνιστικό μέρος, από εκεί και πέρα ο κόσμος αρχίζει και σε πλησιάζει και σε γνωρίζει σαν άνθρωπο. Πιστεύω πως και εκεί έδειξα καλά σημάδια, αλλά πάνω απ’ όλα είναι μια ειλικρινής σχέση και είμαι πολύ υπερήφανος γι’ αυτό, και είναι ο λόγος που το λέω άλλωστε».

Αν και δεν είσαι Πατρινός σε είδαμε από μόνος σου να κάνεις κάποιες ενέργειες όταν κοντά στους φιλάθλους και σε διάφορες εκδηλώσεις τους, είτε κοινωνικές είτε προσωπικές.

«Εντάξει σε αυτό δεν φταίνε οι ποδοσφαιριστές της ομάδας, αλλά η οργάνωση που πρέπει να υπάρχει. Τώρα αν δεν υπάρχει οργάνωση δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις ότι δεν κάνουν επισκέψεις σε σχολεία και τα σχετικά. Εγώ είχα κάποια ιδιαίτερη σχέση μέσα από τους φιλάθλους, το έκανα μέσα από την καρδιά μου και το ξέρουν και οι ίδιοι και τους έχω πει, πως όταν θέλουν κάτι θα είμαι κοντά τους».

Είσαι από τους λίγους που μετά από ένα δύσκολο ματς, καθόσουν να συζητήσεις και με τον τελευταίο φίλαθλο…

«Πάνω από όλα είναι θέμα παιδείας και θέλω να ευχαριστήσω την οικογένειά μου. Η παρουσία μου στην Γαλλία με βοήθησε να ωριμάσω και να δω κάποια πράγματα επαγγελματικά, όπως εκεί οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές μιλούσαν με τους γονείς και τα παιδάκια, έτσι και εγώ το εφάρμοσα εδώ».

Το μότο σου είναι: ‘Όταν εσύ κάθεσαι κάποιος άλλος δουλεύει για να γίνει καλύτερος» και μάλιστα, το είχες αναρτήσει σε μια περίοδο που ήσουν στην κορυφή.

«Σίγουρα, όπου να φτάσεις πρέπει να δουλεύεις και ειδικά στο ποδόσφαιρο, δεν υπάρχουν όρια και πρέπει να δουλεύεις για να γίνεσαι και καλύτερος άνθρωπος και καλύτερος ποδοσφαιριστής».

Έχεις δηλώσει πως κορυφαία σου στιγμή εδώ ήταν η άνοδος στην Γ’ Εθνική. Για την Παναχαϊκή θεωρείται αυτό επίτευγμα;

«Ναι, κακά τα ψέματα μετά από πέντε χρόνια η άνοδος είναι επίτευγμα. Από εκεί και πέρα δεν είναι εδώ η θέση της Παναχαϊκής, αλλά για να αλλάξει αυτό, θα πρέπει να αλλάξουν και πολλά άλλα πράγματα».

Από την στιγμή που ανακοινώθηκε και επίσημα ότι αποχωρείς, κατακλύστηκες με μηνύματα από τους φίλους της ομάδας, σίγουρα, είχε πολλά χρόνια να γίνει κάτι τέτοιο για παίκτη της Παναχαϊκής. Πως το εισπράττεις αυτό;

«Είναι κάτι που κάθε ποδοσφαιριστής θα το ήθελε και εγώ από την πλευρά μου θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κόσμο της Πάτρας, που στα 2,5χρόνια με στήριξε και με αγάπησε και θα ήθελα να τους πω δεν ήθελα να φύγω ποτέ από την ομάδα και θα ήθελα στο μέλλον να ξαναγυρίσω, απλά αν οι καταστάσεις ήταν διαφορετικές το σίγουρο είναι ότι δεν θα έφυγα».

Και δέχτηκες να ρίξεις νερό στο κρασί σου…

«Όχι μόνο φέτος… έκανα μεγάλη υπομονή, αλλά και οι άλλοι παίκτες που είναι τώρα ή έφυγαν. Φέτος τελικά το ποτήρι ξεχείλισε και για λόγους επαγγελματικούς, έπρεπε τελικά να φύγω».

Το έχεις πει ότι δεν ήθελες να φύγεις; Έχεις περάσει και από άλλες ομάδες εδώ όμως, σε «έδεσαν» πολλά…

«Όταν εισπράττεις τόση αγάπη καθημερινά, όταν η κοπέλα σου είναι από εδώ, υπάρχει ένα άλλο κλίμα. Νιώθεις ότι έχεις μια οικογένεια και ποδοσφαιρικά και κοινωνικά, δεν βρίσκω τον λόγο να έφευγα».

Είσαι από τους «παλιούς» παίκτες στην ομάδα, περίμενες να έρθει η σειρά σου, καθώς όλο αυτό το διάστημα πάνε και έρχονται παίκτες…

«Σίγουρα ήμουν προετοιμασμένος γιατί εδώ και ενάμισι χρόνο ανά 6 μήνες έφευγα-έμενα! Όχι μόνο εγώ, γενικά 10-15 ποδοσφαιριστές. Γενικά στην Παναχαϊκή είτε είσαι ο Κυβελίδης ή κάποιος άλλος παίκτης δεν υπάρχει σεβασμός στα όσα έχεις προσφέρει, αλλά παίζουν ρόλο κάποια άλλα πράγματα».

Οπωσδήποτε να είσαι 2χρόνια πρώτος σκόρερ στην ομάδα και να μην ξεκινάς βασικός είναι λόγος να είσαι πικραμένος, όμως, όταν ο κόσμος, ζητούσε να μπεις μέσα φωνάζοντας ρυθμικά το όνομά σου, είναι κάτι που όταν κλείνεις τα μάτια σου το θυμάσαι;

«Θέλω να πω πρώτα απ΄ όλα ότι δεν ήμουν τόσο πολύ πικραμένος όταν δεν έπαιζα, ή δεν ήμουν βασικός ή είχα ελάχιστο χρόνο, ήμουν πικραμένος από την συμπεριφορά γύρω από το πρόσωπό μου. Δηλαδή, ανάλογα με τα όσα έχω προσφέρει αυτά τα 2,5χρόνια δεν με σεβάστηκαν μερικοί και ούτε εκτίμησαν αυτά που έχω κάνει.

Από εκεί και πέρα σίγουρα όταν όλος ο κόσμος σε επιθυμεί είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο συναίσθημα και μακάρι και άλλος παίκτης εδώ στην Παναχαϊκή να το εισπράξει».

Την κοκκινόμαυρη φανέλα με το Νο 19 θα την βάλεις σε περίοπτη θέση στην συλλογή σου;

«Θα την βάλω στο πατρικό μου σπίτι, για να την βλέπουν οι γονείς μου και να είναι υπερήφανοι για μένα, γιατί εδώ που έχω φτάσει πρέπει να τους ευχαριστήσω και αυτούς για όλα όσα έχουν κάνει για μένα. Τους χρωστάω και θέλω να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ».

Γυρίζοντας στην Παναχαϊκή την εμπόδισε να έχει καλή πορεία στην αρχή, τα όσα έγιναν το καλοκαίρι;

«Την εμπόδισε στο ξεκίνημα, από εκεί και πέρα αφού όλα πήγαν καλά δεν μας επηρέασε. Μακάρι να μην υπήρχαν οι -5 θα ήμασταν πιο κοντά στην 6αδα. Ακόμα και τώρα μπορούμε να πάμε ψηλά αρκεί να βελτιωθούμε στους γύρω τομείς.

Αγωνιστικά και ποιοτικά έχει καλό ροστερ, καλός προπονητής, αλλά το θέμα είναι να αλλάξουν κάποιες καταστάσεις, γιατί οι ποδοσφαιριστές ζουν σε ένα κλίμα… πανικού. Κάποτε ένας μου είχε πει «Κύβε» πρέπει να κερδίσουμε γιατί δεν θα πληρωθούμε…».

Ποια ήταν η πιο άσχημη στιγμή σου στην Πάτρα;

«Την χρονιά που πέτυχα 24 γκολ και δεν μπορέσαμε να πάρουμε την άνοδο και ήρθαν 1.500 φίλαθλοι στην Ζάκυνθο και απογοητεύτηκαν».

Γενικά κάποια καθοριστικά παιχνίδια όπως στο Άργος ή στην Ζάκυνθο που δεν κατάφερε να κερδίσει η Παναχαϊκή ήταν το άγχος;

«Ήταν και το άγχος και η αντιμετώπιση από τις άλλες ομάδες που δεν ξέρω για ποιόν λόγο μας έπαιζαν δυνατά, συν το όνομα της Παναχαϊκής, από εκεί και πέρα όμως, υπήρχαν και άλλοι παράγοντες και εξωαγωνιστική που οδηγούσαν σε αυτή την αντιμετώπιση».