H ανταμοιβή της Σαχτάρ

Μισο-άδειο, μισο-γεμάτο το «ψυχρό» Ολίμπικο της Ρώμης και η φιλοξενούμενη ομάδα του Μιρσέα Λουτσέσκου δείχνει πιό συγκεντρωμένη στο ματς και την σπουδαιότητά του, οι Ουκρανοί άλλωστε ψάχνουν την διάκριση στην διοργάνωση εδώ και χρόνια...Χαρακτηριστικό της προσέγγισης των γηπεδούχων στο ματς η χρησιμοποίηση του Ντόνι κάτω από τα δοκάρια, με τον Βραζιλιάνο να αποτελεί «κίνδυνο-θάνατο» στις λίγες φορές που έχει παίξει φέτος. Μάλιστα παραλίγο να «πνίξει» ένα εύκολο σούτ στο ξεκίνημα...

Χαμηλό το τέμπο (καμία σχέση με το «άλλο» ματς στο Λονδίνο), η Ρόμα χάνει την πρώτη ευκαιρία στο ματς από κόρνερ του Τότι και κεφαλιά του Μπουρδίσο λίγο άουτ με τον Πιάτοφ «άγαλμα», στο επόμενο κόρνερ όμως, στο 28’ σκοράρει ο Περότα με κεφαλιά μετά από σέντρα του Ταντέι και η γηπεδούχος παίρνει, μάλλον ανέλπιστα, το προβάδισμα. 1-0 και η μοίρα του ματς μοιάζει να αλλάζει.

Κι εκεί κρίνεται όντως το ματς. Γιατί η Σαχτάρ βρίσκει την ισοφάριση άμεσα με ολίγον τυχερό γκολ του εξαιρετικού Ζάντσον(1-1, 29’) και δεν βρίσκει χρόνο να «σκεφτεί» σε αντίθεση με την Ρόμα που αρχίζει πάλι να «αμφισβητεί τον εαυτό της». Φαινόταν από την αρχή η διαφορά στην πίστη για το αποτέλεσμα και φαίνεται ακόμα περισσσότερο τώρα με τους φιλοξενούμενους να κυριαρχούν των Ρωμαίων και να σκοράρουν ξανά με πανέμορφη ατομική προσπάθεια και σούτ του Ντάγκλας Κόστα στο 36’( με την ...διακριτική αντίδραση είναι αλήθεια των αμυντικών της Ρόμα...) και να φέρνουν τον Ρανιέρι και τους παίκτες του σε δύσκολη θέση κάνοντας και το 1-3 με το 4^ο φετινό γκολ του Λουίζ Αντριάνο στο 41’ μετά από γκάφα του Ρίισε και ασίστ του Κόστα. Μάλιστα, πριν οι ομάδες πάνε στα αποδυτήρια, παραλίγο να γίνει και το 1-4 και τότε ποιός άκουγε το κοινό του Ολίμπικο που γκρινιάζει πάντα και απόψε έχει δίκιο που «κράζει» τον Τότι και την παρέα του.

Ενα πρώτο ημίχρονο με δύο πρόσωπα, άχρωμο στο πρώτο του μισό, εκρηκτικό μετά το 25’, με πολλά κόρνερ εκατέρωθεν, 55-45 κατοχή μπάλας υπέρ της Ρόμα αλλά με την Σαχτάρ να είναι η καλύτερη στο γήπεδο.

Στο δεύτερο σαρανταπεντάλεπτο οι γηπεδούχοι προσπάθησαν (ας έκαναν κι αλλιώς...), ο Ρανιέρι έβγαλε άμεσα τον Ρίισε(λες κι αυτός μόνο έφταιγε...),  σουτάρουν αρκετές φορές έξω από την περιοχή αλλά άστοχα( η στατιστική θα τους δώσει στο τέλος 22 σούτ, μόλις 4 στον στόχο όμως...) και τελικά μειώνουν με υπέροχη ενέργεια του πιό ποιοτικού απόψε (και γενικά) παίκτη τους, του Ζερεμί Μενέζ. 2-3 στο 61’. Εχουμε δεί πολλές φορές την Ρόμα να μεταμορφώνεται σε τέτοιες καταστάσεις.

Ο Ρανιέρι βγάζει τον Βούτσινιτς και βάζει τον Μποριέλο για να πιέσει αλλά η Σαχτάρ είναι αυτή που δείχνει πιό επικίνδυνη και ο Ντόνι κρατάει την γηπεδούχο στο ματς με δύο επεμβάσεις. Μπαίνοντας στο τελευταίο δεκάλεπτο, η Ρόμα τα δίνει όλα, έστω και λίγο ανορθόδοξα, η Σαχτάρ οπισθοχωρεί αρκετά (μοναδικό σημείο στο ματς που δεν αντιδρά καλά) και δέχεται πίεση. Μιά ευκαιρία του Τότι και ένα «όχι» του Πιάτοφ στον «καπιτάνο» και άλλη μία του Μποριέλο που κλείστηκε είναι τα δύο «αχ» της εξέδρας και το ματς τελειώνει με μπόλικη «γιούχα» προς τους παίκτες αλλά και την διοίκηση. Καλά, η Ροζέλα θα πουλήσει ,ούτως ή άλλως...

Δίκαια νίκη για μιά ομάδα που μοιάζει εξίσου δίκαιο να διακριθεί στην διοργάνωση μετά από πολλά χρόνια συντονισμένης προσπάθειας με τον ίδιο προπονητή, τον Ρουμάνο Μιρσέα Λουτσέσκου. Η πρόκριση είναι «δικιά της για να την χάσει». Και δε νομίζω...