Oταν η κρίση παίζει μπάλα…

Επειδή όμως η μπάλα είναι αρρώστια και τα «αρρωστάκια» είναι πολλά, ακόμα και σε τέτοιες περιόδους κρίσης που αγγίζουν τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί, που ακόμα και τα ονόματα στις εφημερίδες δεν έχουν την ίδια απήχηση που είχαν τα προηγούμενα χρόνια, που η σκέψη του παιχταρά που θα έρθει να ενισχύσει την ομάδα του καθενός δεν προκαλεί… ονειρώξεις, δεν είναι λίγοι αυτοί που ασχολούνται με τα ποδοσφαιρικά δρώμενα.

Η οπτική βέβαια μέσα από την οποία ο κάθε οπαδός βλέπει την ποδοσφαιρική επικαιρότητα είναι σαφώς επηρεασμένη από το πνεύμα της εποχής, αλλά και από τις εμμονές που ο ίδιος  «κουβαλάει».

Πάρε για παράδειγμα τον Ολυμπιακό. Πρωτάθλημα πήρε, εξασφαλισμέν ους τους ομίλους του Τσαμπιολί έχει, τελευταίος και ξεκούραστος ξεκινά προετοιμασία, οι μεταγραφές έχουν αρχίσει να ρολάρουν. Τον βρίσκεις όμως ευχαριστημένο τον οπαδό του; Σιγά μη τον βρίσκεις!

Πήρε τον Κοστάντσο, του φαίνεται λίγος. Πήρε τον Μαρκάνο τον χαλάσανε οι δηλώσεις του. Επειδή είπε ότι ήρθε για ένα χρόνο, ότι ήρθε για χάρη του Βαλβέρδε και δεν ξέρει αν θα μείνει και του χρόνου.

Αντί σου λέει να επενδύσουμε σε Ελληνες παίκτες πήραμε ακόμα έναν ευνοούμενο του Βαλβέρδε που υπάρχει φόβος να μας βγει νέος Οσκαρ ή νέος Ραούλ Μπράβο. Αυτό ειδικά με τον Οσκαρ οι ολυμπιακοί το φυσάνε και δεν κρυώνει. Δεν έχουν εμπιστοσύνη στις επιλογές του Ερνέστο και το δείχνουν.

Κι εκεί επάνω αρχίζουν οι διχογνωμίες. Καλύτερα να παίρναμε τον Τζαβέλλα να λέει ο ένας. Και τι σημαίνει ότι ο Μαρκάνο παίζει σε δύο θέσεις; Παίκτης με 1.89 ύψος πώς θα παίξει πλάγιο μπακ, αναρωτιούνται. Και σιγά τον παίκτη. Ξεκίνησε βασικός στη Βιγιαρεάλ και μετά έφαγε πάγκο και κατέληξε να παλεύει δανεικός με τη Χετάφε για την παραμονή.

Και πώς να πάρουμε τον Τζαβέλλα να απαντάει ο άλλος. Που προσπαθήσαμε να τον πάρουμε πέρσι από τον Πανιώνιο, αλλά μόλις δουν οι ελληνικές ομάδες ότι τους ζητάς έναν παίκτη , ανεβάζουν την τιμή του στα ύψη. Κι έπειτα παίκτης που προέρχεται από την Πριμέρα δεν μπορεί να είναι σαπάκι. Και έπειτα γιατί σας χαλάει που ο Βαλβέρδε ψωνίζει από τον μάνατζέρ του; Αυτόν ξέρει αυτόν εμπιστεύεται (που έλεγε η άλλη παλιά διαφήμιση).

Κι από την άλλη, τι θα πει έκανε ο παίκτης κακή χρονιά; Κι ο Ντάρκο όταν ήρθε, από κακή χρονιά ήρθε και σάρωσε. Καθίστε να τον δούμε πρώτα και μετά μιλήστε.

Αν όμως οι διαφωνίες των Ολυμπιακών είναι θεμιτές, αναμενόμενες και μέσα σε ήρεμο κλίμα, στον Παναθηναϊκό δεν έχουν κουράγιο ούτε να αντιδράσουν.

Ομαδική κατάθλιψη έχουν πάθει οι οπαδοί του «τριφυλλιού» με αυτά που βλέπουν να συμβαίνουν. Μια τελευταία ελπίδα είχαν να αναλάβει τεχνικός διευθυντής ο Σαμαράς κι αυτός ανέλαβε τεχνικός σύμβουλος. «Φύγε κακό μακριά από μένα» είναι το κάθε πόστο στον Παναθηναϊκό για όποιον δεχθεί πρόταση, από εκεί που άλλες εποχές παρακαλούσε κανείς να αναλάβει μια θέση.

Αυτά βλέπουν οι οπαδοί και δεν έχει κανείς το κουράγιο να φωνάξει και να διαμαρτυρηθεί.

Βλέπουνε τον Σισέ να είναι με το ενάμισι πόδι έξω από την ομάδα και δεν το πιστεύουν. Και πιο πολύ ακόμα τους ενοχλεί που βλέπουνε ότι η διοίκηση είναι ικανή να τον «σκοτώσει» για ψίχουλα.

Διαβάζουνε όσα γράφονται και τρελαίνονται. Σου λέει, αυτοί είναι ικανοί να τον δώσουνε για 4-5 εκατομμύρια, όταν τον αγοράσαμε στα 8 και η αξία του ανέβηκε κι άλλο στα δύο χρόνια που έπαιξε στην ομάδα.

Ασε τώρα που διαβάζουνε τους μεταγραφικούς στόχους της ομάδας και τους πιάνουν τα κλάματα. «Ποιος Πίτου Γκαρσία» λένε, είμαστε σοβαροί. Κρίμα σου λέει που χάσαμε και τον Σολτάνι.

Στην πλάκα το έχουνε ρίξει για να μην πάθει η υγεία τους. Όμως, την ανησυχία την έχουνε. Η ημέρα της «κρίσης» είναι η σημερινή, τελευταία ημέρα για την αύξηση του μκ κι όχι μόνο δεν υπάρχει προοπτική να βάλει κάποιος από τους μετόχους λεφτά, αλλά «παίζει» να πάρει πίσω και ο Πολέμης τα δικά του. Και γιατί να μη το κάνει στην τελική ο χριστιανός; Ο μόνος που έβαλε χρήματα είναι.

Στην ΑΕΚ τώρα έχουνε άλλο νταλγκά. Tι θα γίνει με τον Χιμένεθ. Θα μείνει ή θα φύγει; Γιατί μπορεί να διαβάζουνε ότι ο Ισπανός έχει ήδη αρχίσει τον σχεδιασμό της νέας σεζόν παρέα με τον Αδαμίδη, αλλά άμα δεν τον δούνε με τη φόρμα στην «πρώτη» της ομάδας δεν θα πειστούνε ότι παρέμεινε.

Τουλάχιστον σου λέει, άμα είναι να φύγει, ας το κάνει γρήγορα. Μην μας πιάσει ο χειμώνας με την επιθυμία του να πάει στην Πριμέρα.

Και μπορεί να το παίζουν άνετοι και αδιάφοροι, αλλά κι αυτοί μια ανησυχία για το αν θα μείνει ή όχι ο Ισπανός την έχουνε. Κι αν φύγει σου λέει ποιος θα έρθει; Εχει γούστο να μας έρθει κανας Χάβος. Χάβος και έρεβος. Χώρια που μπορεί να έρθει πακέτο με καναν Κωστένογλου.  Τέτοιο σενάριο, σκέφτονται, ούτε ο Τσακ Νόρις - που είναι και πολύ της μόδας τελευταία.

Και όταν αφήνουνε στην άκρη τον Χιμένεθ πιάνουνε τον Κώστα τον Μανωλά. Άλλος νταγλκάς εκεί. Πώς είναι δυνατόν σου λέει να του δίνει η ομάδα 270 μύρια και αυτός να ζητάει 400; Κι αν το κάνει γιατί το κάνει; Επειδή πιστεύει ότι τα αξίζει ή επειδή θέλει να οδηγήσει τις διαπραγματεύσεις σε αδιέξοδο για να φύγει;

Αμα είναι έτσι σου λέει, ας φύγει ώρα του καλή. Ας πάει σε καμιά Αταλάντα να πάρει και η ομάδα τίποτα φράγκα να κινηθεί στις μεταγραφές. Και ας φέρουν έναν δυο στόπερ μικρούς, ταλαντούχους και με όρεξη να μάθουν τη θέση δίπλα στον Δέλλα.

Οι καλύτεροι του… χωριού προς το παρόν είναι οι ΠΑΟΚτσήδες. Και την πλάκα τους κάνανε πριν την συνέντευξη Ζαγοράκη («είπε ο Θόδωρας να μιλήσει και κόντεψε να πέσει η κυβέρνηση» έλεγαν) και η ψυχή τους στη θέση της πήγε με το άκουσμα των δηλώσεών του ότι το άνοιγμα της ομάδας είναι δύο μύρια ευρώπουλα και για τον Βιεϊρίνια ησύχασαν και ο Μπόλονι τους αρέσει για προπονητής.

Και ειδικά τώρα που είπε ο Ζαγοράκης ότι έχει με τον Ρουμάνο την ίδια αίσθηση που είχε όταν ανέλαβε την ομάδα ο Πορτογάλος ο Σάντος, αγαλλίασε η ψυχή τους. Σου λέει ο Θόδωρας δεν είναι φρου φρου κι αρώματα. Λέει λίγα και σταράτα. Κι άμα κοιτάξεις πίσω τα όσα έχει κάνει στον ΠΑΟΚ μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος ότι θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο. Γιατί λάθη μπορεί να έκανε και θα ξανακάνει. Αλλά είναι έντιμος και ΠΑΟΚτσής.