Εχει «άλλοθι» ο Παναθηναϊκός;

 Υπήρξαν τελικά «καταλύτης» για την μετέπειτα πορεία του τα όσα διαδραματίστηκαν στο ντέρμπι των «αιωνίων» και κατά πόσο «νομιμοποιείται» να έχει επηρρεαστεί τόσο από τα τεκταινόμενα στο φαληρικό γήπεδο όσο και από αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στα διοικητικά της ΠΑΕ;

Εχει τελικά δικαίωμα ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής να επηρεάζεται τόσο έντονα από μια διαιτητική αδικία σε έναν αγώνα, έστω κι αν αυτός ήταν κομβικής σημασίας, ώστε ουσιαστικά να πετά «λευκή πετσέτα» στα παιχνίδια που ακολουθούν, ακόμα κι αν κάποια απ’ αυτά του προσφέρουν ένα έξτρα κίνητρο για να κυνηγήσει ένα θετικό αποτέλεσμα;

Κι από την άλλη, πόσο εύκολο είναι να μείνει το ποδοσφαιρικό τμήμα μιας ομάδας απόλυτα υγιές σε αγωνιστικό και ψυχολογικό επίπεδο και εντελώς απρόσβλητο από το καθεστώς σήψης που έχει αρχίσει να κατατρώει ολόκληρο τον οργανισμό της ομάδας;

Κι αν πάλι είναι λογικό σε μια ομάδα που… υπολειτουργεί σε όλα τα επίπεδα οι ποδοσφαιριστές να έχουν επηρεαστεί από το γενικότερο κλίμα και την διοικητική ανυπαρξία του συλλόγου, ποια είναι εκείνη η διαχωριστική γραμμή που θα ξεχωρίσει την αγωνιστική τους αδυναμία ή το φυσιολογικό τους «ξενέρωμα»,  από την «εκ του πονηρού» αδιαφορία στη λογική του ότι αν και οι ίδιοι δεν είναι άμοιροι ευθυνών, θα είναι ωστόσο οι τελευταίοι που θα «πληρώσουν το μάρμαρο», στο πιθανό ενδεχόμενο της έκρηξης οργής των οπαδών του συλλόγου ή ακόμα και του γενικότερου ξεκαθαρίσματος, για την όποια αποτυχία τους να εκπληρώσουν έστω και τον τελευταίο στόχο που έχει απομείνει διεκδικήσιμος;

Πολλά τα ερωτήματα που χρήζουν απάντησης και το πιθανότερο μάλιστα είναι να μην απαντηθούν ποτέ. Σε μια χρονική στιγμή, άλλωστε, που οι «πράσινοι» βιώνουν την μεγαλύτερη ίσως διοικητική κρίση της ιστορίας τους, η αποτυχία συμμετοχής στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, ακόμα δε και αυτή η πιθανότητα ολοκληρωτικού αποκλεισμού από την Ευρώπη, που θα φέρει στο μυαλό μνήμες της εποχής Βέλιμιρ Ζάετς και… Κουτσουπιά θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα.

Η προϊστορία, μάλιστα, έχει (απο)δείξει πως μόνο μέσα από την ολοκληρωτική παρακμή μπορεί να γεννηθεί κάτι νέο και υγιές και υπό αυτές τις συνθήκες ίσως θα έπρεπε ο Παναθηναϊκός να «πιάσει πάτο» για να μπορέσει και πάλι να αναδυθεί. Μόνο που οσάκις συνέβη αυτό στο παρελθόν υπήρχαν οι προϋποθέσεις, οικονομικές και διοικητικές για να γίνει αυτή η ανάδυση, κάτι που ουδείς μπορεί να ισχυριστεί σήμερα όχι μόνο λόγω της διοικητικής ανυπαρξίας και της οικονομικής αδυναμίας, αλλά και λόγω της γενικότερης συγκυρίας.

Καθώς λοιπόν τίποτα και κανείς δεν εγγυάται ότι η πλήρης παρακμή είναι το υποχρεωτικό στάδιο που πρέπει να ξεπεραστεί, προκειμένου να προκύψει κάτι νέο και υγιές, ο Παναθηναϊκός, είναι υποχρεωμένος να μαζέψει όσα κομμάτια του έχουν απομείνει, προκειμένου να διεκδικήσει τουλάχιστον την συμμετοχή του στο Εuropa League, συνθήκη αναγκαία για να μην γίνει το «ξενέρωμα» χρόνια κατάσταση και για να υπάρχει το (όποιο) κίνητρο τη νέα σεζόν.

ΥΓ: Την ίδια στιγμή που ο Παναθηναϊκός  τρεκλίζει, ο ΠΑΟΚ αδυνατεί να σηκώσει το βάρος του φαβορί και ο Ολυμπιακός Βόλου παίζει, όπως αναμενόταν άλλωστε, το ρόλο του «ρυθμιστή», έχοντας ωστόσο ίδιον όφελος από συγκεκριμένη κατάταξη στα play off η οποία μπορεί να τον οδηγήσει στην Ευρώπη, η ΑΕΚ επιδεικνύει ασυνήθιστη για… ΑΕΚ σταθερότητα σ’ αυτή τη σειρά των αγώνων. Απαλλαγμένη από το άγχος της ευρωπαϊκής εξόδου, την οποία έτσι κι αλλιώς εξασφάλισε μέσω της κατάκτησης του κυπέλλου Ελλάδας, έβαλε πλώρη για ακόμα πιο ψηλά και έχει την παρούσα χρονική στιγμή - και αν δεν θυμηθεί τις αυτοκτονικές της τάσεις... - τις περισσότερες πιθανότητες απ' όλους για να τα καταφέρει.

ΥΓ1: Με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να έχει υιοθετήσει την… Τενκάτειο φιλοσοφία που επιμένει να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο και έχοντας δώσει συγχαρητήρια στους παίκτες του για την προσπάθειά τους, την ίδια στιγμή που οι περισσότεροι από εμάς είδαν παίκτες «στραγγισμένους» από ενέργεια στον τελικό κυπέλλου, λόγω της προηγηθείσης κατάκτησης του ευρωπαϊκού τροπαίου στην Βαρκελώνη το βέβαιο είναι πως το αποτέλεσμα του αγώνα ήταν δίκαιο, αλλά και ελπιδοφόρο. Δίκαιο επειδή το τρόπαιο κατέκτησε η ομάδα που έπαιξε καλύτερα στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα και ελπιδοφόρο γιατί δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια συναρπαστική σειρά τελικών στa play off της Α1 (αρκεί βεβαίως να μας ...συνεπάρει το θέαμα και όχι τυχόν έκτροπα). Αφενός επειδή ο Ολυμπιακός με το 3 στα 3 και το πλεονέκτημα έδρας αποκτά άλλον αέρα εν όψει των επικείμενων «αιώνιων» αναμετρήσεων για το πρωτάθλημα, ξεπερνώντας με τον καλύτερο τρόπο την αμηχανία που του προξένησε η δική του αποτυχία συμμετοχής στο φάιναλ φορ και – κυρίως – η κατάκτηση του τροπαίου από τον «αιώνιο» αντίπαλό του. Αφετέρου επειδή ο Παναθηναϊκός έχοντας απωλέσει για δεύτερη σερί φορά το κύπελλο και με τον αέρα (αλλά όχι και την κόπωση ή την αποφόρτιση) από την κατάκτηση του ευρωπαϊκού, θα θελήσει να πάρει ρεβάνς για τις τρεις φετινές ήττες, κάνοντας όπως και πέρσι το break μέσα στην έδρα του αντιπάλου του, αποδεικνύοντας ότι δεν έχει σκοπό να παραδώσει – ακόμα - τα εγχώρια σκήπτρα.