Παναθηναϊκός, η ευλογία του μπάσκετ

Ένα ρεκόρ μυθικό, ένα ρεκόρ εξωπραγματικό, ένα ρεκόρ αξεπέραστο που τον ανεβάζει στην δεύτερη θέση της χρυσής ευρωπαϊκής βίβλου του μπάσκετ, ισάξιο «συνομιλητή» της σπουδαίας ΤΣΣΚΑ να υπολείπεται πια σε τίτλους μόνο της Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία θα πρέπει ήδη να αρχίσει να ανησυχεί.

Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς πώς ακριβώς ξεκίνησαν οι «πράσινοι» τη φετινή χρονιά με πόση αμφισβήτηση και αμφιβολίες για την πορεία τους και πού τελικά έφτασαν, πετώντας κατ’ αρχήν εκτός φάιναλ φορ την «διοργανώτρια» και απόλυτο φαβορί Μπαρτσελόνα και σηκώνοντας τελικά το τρόπαιο στον ουρανό του «Παλαού Σαν Τζόρντι», δεν μπορεί παρά να κάνει μια βαθιά υπόκλιση στην μεγάλη προπονητική ευφυϊα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, αρχιτέκτονα του μεγάλου «πράσινου» οικοδομήματος.

Mε μια απίστευτη προπονητική μαεστρία, ο «Ζοτς» «διάβασε» για μια ακόμα φορά ολόσωστα έναν τελικό, «απενεργοποίησε» τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη, το μεγάλο ατού της Μακάμπι, υποχρεώνοντας τον Ντέιβιντ Μπλατ να καταφύγει σε αλχημείες στα χρονικά διαστήματα που στερήθηκε τον φορτωμένο από φάουλ ποιοτικό σέντερ του και άφησε τους Ισραηλινούς  να «πυροβολούν» από τη γραμμή του τρίποντου στη λογική του ότι κάποια στιγμή θα σταματήσει η ρέντα τους. Την ίδια στιγμή με την εκπληκτική άμυνα που τόσο καλά έχει διδάξει τους παίκτες του, με τον Φώτση να κυριαρχεί στα ριμπάουντ και τον Μπατίστ να διατηρεί τα υψηλά του στάνταρντς, πέρασε «θηλιά» στο λαιμό της Μακάμπι. Και όταν τελικά λύθηκε ο «γόρδιος δεσμός» της «πράσινης» αστοχίας από την περιφέρεια με τις τρίποντες «βόμβες» των Σάτο και Νίκολας, o Παναθηναϊκός πήρε και τη διαφορά που εδικαιούτο, βάσει εικόνας. Στο τέλος τα λάθη και η έλλειψη συγκέντρωσης επέτρεψαν στην Μακάμπι να πλησιάσει, αλλά τότε ήταν η στιγμή που «μίλησε» ο «αρχηγός». Η εμπειρία και η μπασκετική ιδιοφυία του Δημήτρη Διαμαντίδη ξεδιπλώθηκαν στο παρκέ και δεν επέτρεψαν στην Μακάμπι να κάνει όνειρα ανατροπής.

Στο τέλος ο ίδιος σε μια απόδειξη σεμνότητας, ασυνήθιστης ενδεχομένως για το μπασκετικό του διαμέτρημα αλλά ενδεικτική της ανιδιοτέλειας που τον διακρίνει σήκωσε το έκτο ευρωπαϊκό παρέα με τον Μάικ Μπατίστ και τον Κώστα Τσαρτσαρή, όπως ακριβώς δύο χρόνια πριν στο Βερολίνο είχε καλέσει στο πλάι του τον απερχόμενο αρχηγό Φραγκίσκο Αλβέρτη για να κάνει το ίδιο.

Κάπως έτσι λειτουργεί ο πολυνίκης μπασκετικός Παναθηναϊκός, κάπως έτσι έραψε το έκτο αστέρι στη φανέλα του, κάπως έτσι θα πρέπει από τώρα οι υπεύθυνοι της ομάδας να κάνουν χώρο για τα επόμενα αστέρια, που είναι πια μαθηματικά βέβαιο ότι θα έρθουν στα χρόνια που ακολουθούν όσο παραμένει στον σύλλογο ο κορυφαίος Ευρωπαίος προπονητής, αυτός που γνωρίζει το μυστικό της επιτυχίας και έχει την ικανότητα να εμφυσήσει τους παίκτες του το πνεύμα, την ψυχή και τα γονίδια του πρωταθλητή.

Γιατί αυτή η ομάδα δεν γνωρίζει άνοδο και παρακμή, βρίσκεται μόνιμα σε ένα υψηλό επίπεδο απόδοσης και όποιος παίκτης κι αν έχει την τιμή να αποτελεί μέρος του ρόστερ της ραντίζεται με την χρυσόσκονη των επιτυχιών, στις οποίες τόσο καλά γνωρίζει να οδηγεί την ομάδα του ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Eτσι ακριβώς ο Δημήτρης Διαμαντίδης διαδέχτηκε τον επίσης μεγάλο Φραγκίσκο Αλβέρτη και αναδείχθηκε στον κορυφαίο παίκτη στην Ευρώπη, σχεδόν μόνιμα την τελευταία εξαετία, έτσι ακριβώς παίκτες όπως ο Καλάθης ανδρώνονται μπασκετικά σε μια νύχτα, έτσι ακριβώς παίκτες όπως ο Φώτσης, ο Μπατίστ, ο Νίκολας, ο Τσαρτσαρής, ή ο νεοφερμένος Σάτο γράφουν την δική τους ιστορία, άρρηκτα δεμένη μ’ αυτήν του «πράσινου» Πρωταθλητή Ευρώπης.

Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός είναι ΟΜΑΔΑ με όλη τη σημασία της λέξης, είναι ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ  με όλη τη σημασία της λέξης, ευτύχησε να έχει έναν προπονητή νικητή και μια διοίκηση που τον στηρίζει σε κάθε του βήμα και αυτά είναι ουσιαστικά τα συστατικά της επιτυχίας του.

Τα λόγια ωχριούν μπροστά στο μεγαλείο αυτής της ομάδας, αποδεικνύονται πολύ φτωχά και τετριμμένα για να την περιγράψουν και έχουν άλλωστε όλα γραφτεί και ειπωθεί στις προηγούμενες κατακτήσεις των τροπαίων του.

Εκείνο που δεν πρόκειται ποτέ να εξαντληθεί είναι τα βαθιά συναισθήματα  χαράς και συγκίνησης  που νοιώθουν οι οπαδοί του, αλλά και όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι φίλαθλοι κάθε φορά που τους κάνει υπερήφανους με τα επιτεύγματά του. Θα ακουστεί ενδεχομένως και αυτό τετριμμένο, αλλά είμαστε τυχεροί όλοι εμείς που ζούμε live τις μεγάλες στιγμές του Παναθηναϊκού, τις μεγάλες στιγμές μιας ομάδας για την οποία οι μελλοντικές γενεές θα διαβάζουν τα κατορθώματά της και θα την παρακολουθούν στο youtube όπως βλέπουμε εμείς τώρα τους θρύλους του παρελθόντος. Κι αυτή είναι μια ευλογία που δεν την έχουμε αντιληφθεί στο απόλυτο μέγεθός της τώρα, αλλά θα την συνειδητοποιήσουμε πλήρως στο μέλλον.

Ισως τότε που ενδεχομένως θα έχει ξεπεράσει και την Ρεάλ Μαδρίτης και θα βρίσκεται στην πιο ψηλή, στην κορυφαία θέση της Χρυσής Βίβλου της Ευρωλίγκα. Με τους ρυθμούς, άλλωστε, που προχωρά, ένα τέτοιο επίτευγμα είναι απλά θέμα χρόνου…