Αθεράπευτα ΑΕΚτζήδες

Γιατί, αν μη τι άλλο, για κατόρθωμα πρόκειται όταν μέσα σε λίγες μόλις ημέρες «ακυρώνει» όλα όσα υποστήριζε για την υπόθεση Βάλνερ, αφού έκανε κάτι αντίστοιχο η ίδια στο μπάσκετ και πλέον δεν «νομιμοποιείται» να κάνει λόγο για «χάρτινο» πρωταθλητή (έστω κι αν στην περίπτωσή της δεν μιλάμε για πρωτάθλημα αλλά για παραμονή στην κατηγορία).

Για κατόρθωμα πρόκειται όταν στην πρώτη κατάκτηση τροπαίου μετά από εννέα χρόνια οι αποσβολωμένοι οπαδοί της - οι συνειδητοποιημένοι τουλάχιστον - δεν ήξεραν αν έπρεπε να χαρούν για το κύπελλο ή να κλάψουν για όλα όσα συνέβησαν εντός του αγωνιστικού χώρου, από μερίδα ασυνείδητων ομοϊδεατών τους.

Για κατόρθωμα πρόκειται όταν ανοίγει  «βεντέτα» και ανταλλάσσει απίστευτα βαριές κουβέντες  με τον έτερο φιναλίστ του θεσμού που δικαίως, αν μη τι άλλο, διαμαρτύρεται για το γκολ  - οφσάιντ με το οποίο προηγήθηκε η «Ενωση» (ανεξάρτητα από το αν η αγωνιστική του παρουσία μετά το γκολ δεν ήταν η ενδεδειγμένη) και που θα όφειλε τουλάχιστον να του αναγνωρίσει την συνεισφορά του στην ομαλή ολοκλήρωση (αν μπορεί να πει κανείς ότι ολοκληρώθηκε ποτέ…) του τελικού.

Για κατόρθωμα πρόκειται όταν στρέφει εναντίον της τον Παναθηναϊκό, που βλέπει για δεύτερη φορά μετά από τον μεταξύ τους προημιτελικό να «μπουκάρουν» στον αγωνιστικό χώρο οπαδοί της ΑΕΚ επιχειρώντας με τον «τσαμπουκά» να τελειώσουν το παιχνίδι, αλλά και τον ΠΑΟΚ που δικαίως θα περιμένει τιμωρία της, για το «ντου» των οπαδών της στον τελικό, αντίστοιχη με τη δική του για τον μεταξύ τους ημιτελικό.

Για κατόρθωμα πρόκειται όταν καταφέρνει να «νομιμοποιήσει» με την παρουσία των οπαδών της στον αγωνιστικό χώρο, τα αίσχη που προκάλεσαν οι οπαδοί του Ολυμπιακού στο  ντέρμπι των «αιωνίων» στο Καραϊσκάκη, αλλά και να του επιτρέψει να υποστηρίζει είτε χαριτολογώντας, είτε εννοώντας το (τόσο σε επίπεδο οπαδών, όσο ακόμα και γενικότερου «ερυθρόλευκου» περιβάλλοντος) πως… συμβαίνουν και με άλλους φιναλίστ έκτροπα σε τελικούς κυπέλλου.

Ολα τα παραπάνω, βέβαια, θα μπορούσαν να προκαλέσουν έκπληξη σε οποιονδήποτε αδαή τα παρακολουθούσε. Όχι όμως σε όποιον γνωρίζει  την έλλειψη υγείας που ταλαιπωρεί τον σύλλογο τα τελευταία χρόνια.

Η ΑΕΚ νοσεί και ένα τρόπαιο δεν πρόκειται να αλλάξει την κατάσταση. Το πιο πιθανό είναι να αποτελέσει την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Ο Πέτρος Παππάς αποτελεί παρελθόν, ο Νίκος Νοτιάς παραμένει περισσότερο από «εγκλωβισμό» παρά από επιθυμία, ο Σταύρος Αδαμίδης είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να στηρίζει τα συμφέροντα της ομάδας, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τα βάζει με θεούς και δαίμονες (ενδεχομένως και χωρίς να συμφωνεί με την πρακτική που ο ίδιος ακολουθεί…) και οι οπαδοί είναι έτοιμοι να αντιδράσουν σε κάθε πιθανή τιμωρία που τυχόν επιβληθεί στην ομάδα τους, παρόλο που, αν αυτό συμβεί, είναι οι ίδιοι που θα το έχουν προκαλέσει…

Μικρές, καθημερινές, αθεράπευτα ΑΕΚτζήδικες καταστάσεις…

ΥΓ. Ξύλο μετά μουσικής έχουμε παρακολουθήσει πολλές φορές. Ξύλο με… μουσικό χαλί τον Εθνικό Υμνο, πάντως, ήταν η πρώτη φορά…

ΥΓ1. Κατά τ’ άλλα, η Πολιτεία μαζί με την ΕΠΟ θα βάλουν για μια ακόμα φορά το μαχαίρι στο κόκκαλο. Και όπως έχει πει και ο Λάκης Λαζόπουλος σε μια από τις εκπομπές του, «για να μπαίνει κάθε φορά το μαχαίρι στο κόκκαλο και τελικά να μην γίνεται τίποτα, αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν έχει κόκκαλο…».