Κάθε ομάδα και καημός

 Μάνι - μάνι ο Ολυμπιακός. Καβάλα στ’ άλογο είναι, το πρωτάθλημα το κατέκτησε, έκανε και την μεγάλη νίκη που φτιάχνει τους οπαδούς όταν πετάλωσε την ΑΕΚ, έχει τον Μαρινάκη να καθαρίζει για πάρτη του, τι του λείπει, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς.

Από εδώ και πέρα θα μπορούσε να κάτσει αναπαυτικά στην πολυθρόνα και να παρακολουθεί τους υπόλοιπους της πρώτης πεντάδας να τρώνε τα μουστάκια τους στα play off για το ποιος θα καταφέρει να περάσει την… ταλαιπωρία των προκριματικών του Champions League (γιατί μόνο αυτή η ταλαιπωρία είναι βέβαιη, η πρόκριση στους ομίλους είναι αβέβαιη).

Κι όταν με το καλό (ή το κακό, γιατί έτσι όπως είναι τεταμένα τα πράγματα, θα δούμε κι άλλες «ομορφιές» εντός και εκτός γηπέδου) τελειώσουν και τα play off θα μπορεί χωρίς άγχος να πάει να πιει τη φραπεδιά του (μια κουβέντα είναι κι αυτή εκεί που έχει ανεβεί ο καφές και εκεί που έχει κατεβεί ο μισθός, αλλά ως γνωστόν ο Ελληνας  δεν τις κόβει εύκολα τις συνήθειές του) ή τα μπυρόνια του συζητώντας για μπάλα ή ρίχνοντας ματιές στις εφημερίδες.

Κι εκεί τώρα θα άρχιζαν τα ωραία. Τρεις – τέσσερις παίκτες να αναφέρει καθημερινά η κάθε εφημερίδα, θα είχε ο οπαδός να φαντασιώνεται για ένα μήνα τι ωραία που θα παίζει η ομάδα του τη νέα σεζόν με τους συγκεκριμένους παικταράδες.

Κι όσο θα ψηνόταν ο παικταράς να έρθει στην ομάδα, τόσο θα τσουρουφλιζόταν και ο οπαδός από την καψούρα. Και θα έφτιαχνε τις ενδεκάδες του, θα έφτιαχνε τα συστήματά του και θα ήταν όλα φίνα.

Κι εκεί που ετοιμαζόταν να τα χαρεί όλα αυτά, έρχεται ο Βαλβίδας και του κάνει τα νεύρα κρόσια. «Ναι μεν, αλλά», «δεν ξέρω αν θα μείνω», «θέλω να μείνω, αλλά δεν μπορώ», «θα συζητήσω με τον πρόεδρο και θα αποφασίσω» και άλλα τέτοια γλαφυρά που μόλις τα ακούσανε οι οπαδοί του Ολυμπιακού μετά βίας τον γλίτωσαν τον ντουβρουτζά.

Τι είναι σου λέει πάλι αυτό το «ντεζαβί»; Τα ίδια που περάσαμε πρόπερσι θα περάσουμε και φέτος με το ισπανικό μυρμήγκι;   Όχι τίποτα άλλο αλλά είναι γνωστό σε όλους ότι οι μισοί τουλάχιστον δεν τρελαίνονται με την πάρτη του. Δεν τους εμπνέει ρε παιδί μου, δεν φτιάχνονται με τον Ερνέστο στον πάγκο. Επειδή όμως τους πήρε το πρωτάθλημα κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία. Υπό την προϋπόθεση βέβαια κι αυτός να είναι κύριος απέναντί τους.

Τώρα όμως που άρχισε να τους κάνει τα ίδια τα προπέρσινα τους γύρισε το μάτι ανάποδα. Τι το πέρασε, σου λέει, ο σενιόρ; Θα έρχεται στον Ολυμπιακό θα παίρνει ένα πρωτάθλημα, θα το εξαργυρώνει με ένα καλό συμβόλαιο στην Πριμέρα και μόλις τα κάνει μαντάρα θα επιστρέφει; Κι όταν θα σηκώνει το καινούργιο κατσαρόλι θα ξαναφεύγει πάλι για την Ιβηρική με ένα νέο συμβόλαιο στο τσεπάκι; Κι άμα αποτύχει ξανά τι θα γίνει δηλαδή; Θα επιστρέψει πάλι; Και τι είναι ο Ολυμπιακός; Ιδρυμα αποκατάστασης για τους Ισπανούς προπονητές που αποτυγχάνουν στην Ισπανία;

Μιλάμε τώρα ότι έχουν πάρει ανάποδες στροφές. Όπως στροφές έχουνε πάρει και με όσους δημοσιογράφους αναδεικνύουν θέματα οικογενειακά που υποχρεώνουν τον Βαλβέρδε να επιστρέψει στην πατρίδα του. Όταν τσέπωνε σου λέει το ένα μύριο το χρόνο δεν τα είχε τα προβλήματα τα οικογενειακά; Τότε λύθηκαν τώρα ήρθαν πάλι στην επιφάνεια;

Κουτόχορτο σου λέει δεν τρώμε να προσπαθούν να μας πείσουν ότι το πρόβλημα του Βαλβέρδε είναι οικογενειακό. Ούτε και πείθονται απ’ αυτούς που λένε ότι ο Ερνέστο «χαλάστηκε» από τα επεισόδια στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό ή δεν γουστάρει να ανεβαίνει στην Τούμπα γι΄ αυτό και θέλει να φύγει.

«Στο καλό και να μας γράφει» σου λέει ο οπαδός. Ας πάει στον Γκουαδαλκιβίρ (σπάνια περίπτωση αυτός, οπαδός του Ολυμπιακού να διαβάζει ή να ακούει έστω μελοποιημένο Λόρκα - «λούζεται ο Βαλβέρδε μου στον Γκουαδαλκιβίρ») να τρώει παέγιες και να ακούει Χούλιο Ιγκλέσιας. Δεν θα μας καταστρέψει εμάς την ψυχολογία με το «μένω – φεύγω».

Ας αποφασίσει σου λέει γρήγορα, ώστε να ψάξουμε αν είναι για νέο προπονητή. Δεν θα μας χαλάσει εμάς τον προγραμματισμό. Και στην τελική σου λέει αν δεν μπορεί να αποφασίσει, ας κάνει ο Μαρινάκης  ό,τι έκανε ο Κόκκαλης. Που εκεί που είχε ψιλοαποφασίσει ο Βάσκος να μείνει κι αφού είχε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια αντοχής του θείου, τον ξαποστέλνει ο Σωκράτης με συνοπτικές διαδικασίες. Κι ήταν μετά ο Ισπανός στη φιέστα του πρωταθλήματος, να τον κλαίνε οι ρέγκες. Τον είχανε πάρει τα ζουμιά μπροστά σε 30.000 κόσμο.

Αν όμως είναι τα πράγματα έτσι στον πρωταθλητή, φαντάσου τώρα τι γίνεται στους υπόλοιπους. Στον Παναθηναϊκό για παράδειγμα που δεν ξέρει αν αύριο θα μαζευτούνε τα λεφτά για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Με τον Βγενόπουλο φευγάτο, με τον Πατέρα απέχοντα, με τον Τζίγγερ να θέλει σώνει και καλά να αποποιηθεί το ποσοστό του και τους Γιαννακόπουλους να μην αποφασίζουν τα μπουν, καταλαβαίνεις τι έχει να γίνει. Του Κουτρούλη το πανηγύρι. Και δεν είναι μόνο που ο Παναθηναϊκός είναι ακέφαλος και τρέχει ο Γόντικας να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.

Είναι και που η ομάδα έχει μπροστά τα play off. Κι άμα μπει σ’ αυτά με τα μυαλά που είχε στις Σέρρες, όχι την πρώτη θέση που οδηγεί στα προκριματικά του Τσαμπιολί δεν θα πάρει, αλλά «παίζει» να τερματίσει και τέταρτη.

Θα μου πεις από τη μια πλευρά δικαιολογούνται οι παίκτες. Πώς να παίξουν χωρίς κίνητρο; Γι’ αυτούς το κίνητρο πέθανε στις 19 Φλεβάρη. Ενταφιάστηκε μέσα στο Καραϊσκάκη. Και στον αγώνα με τον Πανσερραϊκό εμφανιστήκανε οι «πριμαντόνες» του Τεν Κάτε.

Από την άλλη όμως, για σταθείτε ρε παλικάρια, σου λέει ο οπαδός. Τι θα γίνει δηλαδή; Εσείς θα αδιαφορείτε κι εμείς θα βγάλουμε το χτικιό; Και πώς θα παίξετε με αυτά τα χάλια στα  play off. Τις καμπάνες της Μητρόπολης που λέει κι ο Γόντικας δεν τις ακούσατε; Όχι άμα δεν τις ακούσατε να πάτε σε καναν ΩΡΛ.

Μιλάμε τώρα ότι αν είσαι οπαδός του «τριφυλλιού» χρειάζεσαι πολλά επιδόματα ψυχικής οδύνης για να αντέξεις αυτά που συμβαίνουν στον Παναθηναϊκό. Χωρίς διοίκηση, με άθλια μπάλα και με τους μισούς από τους πρωτοκλασάτους παίκτες φευγάτους τι μπορείς να περιμένεις;

Να ξέρουν δηλαδή πως αν βρεθεί ομάδα να σπρώξει χαρτί για να πάρει Σισέ, Νίνη,Λέτο και σία, η διοίκηση (όποιος είναι υπεύθυνος τέλος πάντων) θα πετάξει τη σκούφια της για να τους παραχωρήσει. Και πως μετά θα τους αντικαταστήσει με παίκτες της «λογικής Τζίγγερ».

Και στο καπάκι να ακούνε ότι ο Μπλάνκο δεν συμφώνησε με την ΑΕΚ στα 600 χιλιάρικα ευρώπουλα γιατί μπορεί κάπου αλλού να βρήκε ένα μύριο. Και όσο οι φήμες οργιάζουν ότι έχει ήδη συμφωνήσει με τον Παναθηναϊκό τόσο περισσότερο τους πιάνει τρέλα.

Θα φύγει σου λέει ο Σισέ και στη θέση του θα έρθει ο Μπλάνκο; Είμαστε σοβαροί; Για μπακ απ του Σισέ καλός είναι ο Αργεντινός αλλά μέχρι εκεί. Ασε που όσο σκέφτονται αυτό το ένα μύριο, τόσο περισσότερο πιστεύουν ότι αν ισχύει, τότε ο Μπλάνκο έχει πιάσει τον Παναθηναϊκό κώτσο.

Κι αν στον Παναθηναϊκό δεν θέλουν να σκέφτονται την περίπτωση Μπλάνκο στην ΑΕΚ έχουν μοιραστεί στα δυο. Αυτός, μας πούλαγε ΑΕΚοφροσύνη και τώρα του πέφτουν λίγα τα 600 λένε οι μισοί. Να προσέχει μόνο άμα πάει στον Παναθηναϊκό, να είναι κοντά στη φυσούνα για να γλιτώσει τα χειρότερα, έτσι και κάνουν κανα ντου οι οπαδοί γιατί είναι και κομμάτι αργός .

Και τι να κάνει, να μην κοιτάξει το συμφέρον του, λένε οι άλλοι μισοί.  Εγώ σου λέει ο άλλος αν ήμουν στη θέση του Μπλάνκο δεν θα υπέγραφα ούτε… αυτόγραφο σ’ αυτή την αυτιστική ΠΑΕ.

Κι εδώ που τα λέμε, έτσι είναι τα πράγματα. Δεν είναι ότι δεν θέλει να μείνει με αυτά τα λεφτά ο Μπλάνκο, που όσο νάναι αν μπορεί να βρει κάπου περισσότερα, δεν είναι χαζός να τα αρνηθεί. Είναι και που δεν είναι σίγουρος ότι στην ΑΕΚ θα τα πάρει. Εδώ έτσι και βάλουνε το χέρι στην τσέπη του παντελονιού οι διοικούντες της ΑΕΚ θα πιάσουνε το μπατζάκι. Εδώ τη νέα σεζόν θα περικόψουν το μπάτζετ κατά το 1/3.

Κι ο άλλος όσο κι αν αγάπησε την ομάδα τα χρόνια που έζησε σ’ αυτήν είναι πάνω απ’ όλα επαγγελματίας. Από την άλλη άκρη του κόσμου ήρθε για να παίξει μπάλα και να κάνει καλό συμβόλαιο.

Στον ΠΑΟΚ τώρα έχουν αρχίσει να νοσταλγούνε το καφέ δερμάτινο σακάκι του Σάντος. Με το ζόρι την κερδίσανε τη Λάρισα την Κυριακή κι έτσι και δεν ήτανε ο Κλάους που έχει το… know how με τη συγκεκριμένη ομάδα, ακόμα θα ψαχνόντουσαν για τα play off.

Πού είναι σου λέει εκείνη η ωραία εποχή που πηγαίναμε στο γήπεδο χαλαροί και άνετοι και κερδίζαμε με μισό μηδέν. Και ξέραμε ότι θα το πάρουμε το ματσάκι ό,τι και να γίνει γιατί αυτό το μισό μηδέν θα φτάσει από την στιγμή που δεν τρώμε γκολ ούτε με αίτηση με χαρτόσημο.

Και βέβαια καημό δεν έχουν μόνο οι ομάδες. Εχουνε κι οι παράγοντες. Από τον εισαγγελέα βγήκε ο Μπέος την Τετάρτη το απόγευμα και άρχισε να λέει τον πόνο του στους ρεπόρτερ.

Για μένα λέει δεν υπάρχει καμία υπόθεση. Δεν υπάρχουν στοιχεία. Όλα είναι προϊόν συρραφής. Ναι, η φωνή μου είναι αυτή που ακούγεται, αλλά ο άλλος που συζητάω μαζί του ποιος είναι; Εμείς θα του πούμε ποιος είναι; Ο ίδιος δεν ξέρει με ποιον μιλούσε;

Μιλάμε τώρα ότι ο Αχιλλέας μου θύμισε ένα παλιό ανέκδοτο. Που πήγε ένας επαρχιώτης πριν πολλά χρόνια στην Αθήνα και επειδή τον είχαν τρομάξει ότι θα χαθεί στη μεγαλούπολη, αποφάσισε να δέσει πίσω του μια ουρά. Και κάθε λίγο και λιγάκι γυρνούσε να δει αν η ουρά είναι στη θέση της. Κι όσο την έβλεπε στη θέση της τόσο ηρεμούσε. «Εδώ είμαι» μονολογούσε, «δεν χάθηκα». Μέχρι που τον πήρε χαμπάρι ένας τύπος ότι φέρεται περίεργα και άρχισε να τον ακολουθεί. Και σε κάποια φάση του αφαιρεί την ουρά, την δένει πάνω του και περνάει μπροστά από τον ήρωά μας. Κοιτάζει ο επαρχιώτης πίσω του, βλέπει την ουρά του να λείπει. «Αμάν χάθηκα!», φωνάζει έντρομος. Κοιτάζει μπροστά του, βλέπει τον τύπο με την ουρά. «Α, νάμαι!» μονολογεί ανακουφισμένος. Το σκέφτεται λιγάκι και σαστίζει: «Καλά, αυτός μπροστά είμαι εγώ. Αλλά εγώ ποιος είμαι;».

Ένα τέτοιο πράγμα έπαθε κι ο Μπέος. Εψαχνε να βρει ποιος είναι και με ποιον μιλάει.

Και μέσα στο μονόλογό του είπε και τα ωραία του. Τι μπαταχτσή αποκάλεσε τον Μπιτσαξή (γλώσσα λανθάνουσα, το συνηθίζει να αλλάζει τα ονόματα), τι για κασέτες στη λαϊκή με Τζούλια και Μίκι Μάους ανέφερε.

Και μέσα σ΄ όλα έριξε και τις μπηχτές του για τον Πατέρα και τον Κούγια. Ο Πατέρας λέει δεν μου συγχωρεί που η ήττα του Παναθηναϊκού από τον Ολυμπιακό Βόλου ήταν το «κύκνειο άσμα» του. Οσο για τον Κούγια, από τότε που άρχισε να φωνάζει, τρένο πάει η Παναχαϊκή για την Β΄ Εθνική.