Δισταγμοί, α-taxi-ες κι αμαρτίες

 Οι υπόλοιποι μονομάχοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο άφησαν αγωνιστικές ή συναισθηματικές «ουρές» που μοιραία θα τους ακολουθήσουν στις δύο αγωνιστικές που απομένουν, κάποιους δε απ’ αυτούς και στα play off.

Ο πρωταθλητής Ολυμπιακός μπορεί να κέρδισε με άνεση την Καβάλα στην έδρα του, αλλά τα «ήξεις – αφήξεις» του Ερνέστο Βαλβέρδε θυμίζουν κάτι από το προπέρσινο σίριαλ. Το πιθανότερο είναι αν λάβει κανείς υπόψιν και τις δηλώσεις Μώραλη που ακολούθησαν, πως ο Ερνέστο θα κουνήσει μαντίλι για δεύτερη φορά στον Ολυμπιακό, oπότε το ερώτημα δεν είναι αν ο Ισπανός βλέπει τον Ολυμπιακό σαν ένα σκαλοπάτι για να πάει την καριέρα του στην Πριμέρα Ντιβιζιόν ένα βήμα παραπάνω (που σε τελική ανάλυση αν δεν είναι θεμιτό, είναι τουλάχιστον κατανοητό), αλλά το πώς ακριβώς βλέπουν οι «ερυθρόλευκοι» τον Ισπανό. Και πώς είναι δυνατόν να σκέφτονται να στηρίξουν το νέο «ερυθρόλευκο» οικοδόμημα πάνω   σε έναν προπονητή που έχει μόνιμες τάσεις φυγής.

Για τον Παναθηναϊκό είναι ως ένα βαθμό δικαιολογημένη η έλλειψη κινήτρων, αλλά και ο επηρεασμός από τα διοικητικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ομάδα (το παραδέχτηκε και ο Δημήτρης Γόντικας πως δεν είναι δυνατόν να μένουν οι ποδοσφαιριστές ανεπηρέαστοι). Από εκεί και πέρα όμως το να θυμίζει η ομάδα… παιδική χαρά, να παρουσιάζει ένα συνονθύλευμα μέσα στον αγωνιστικό  χώρο και να τείνει να δημιουργήσει αρνητική παράδοση απέναντι σε μια ομάδα που έχει πάρει ήδη τον δρόμο για την Β΄ Εθνική υπάρχει μεγάλη απόσταση. Απόσταση που δεν μπορεί να διανυθεί χωρίς τον ανάλογο  προβληματισμό.

Στην ΑΕΚ ισχύει αυτό που λέμε συνήθως ότι η «επιστήμη σηκώνει τα χέρια». Η ομάδα είναι προβληματική από την κορυφή μέχρι τη βάση. Και μπορεί γεγονότα σαν το σημερινό να αποτελούν αξιοσημείωτα …χάπενινγκς από αυτά που συζητούνται και θα γεννήσουν ανέκδοτα και σλόγκαν σχετικά με τα ταξί, αλλά εδώ το ζήτημα είναι αφενός κατά πόσο οι οπαδοί της «Ενωσης» αγαπούν την ομάδα τους όταν την  υποχρεώνουν σε τέτοιες ταπεινωτικές συμπεριφορές, αφετέρου κατά πόσο μπορεί να σταθεί στη θέση της μια διοίκηση που δεν διαθέτει το τσαγανό να αντικρούσει τέτοιες ενέργειες.

Για τον ΠΑΟΚ η νίκη επί της Λάρισας ανοίγει διάπλατα την πόρτα για συμμετοχή στα play off και παράλληλα έναν νέο κύκλο συζητήσεων για το κατά πόσο ο Κλάους Αθανασιάδης θα πρέπει να έρχεται από τον πάγκο και να μην έχει θέση βασικού στην ομάδα, ιδιαίτερα από την στιγμή που ο Μουσλίμοβιτς δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση.

Στον νέο Αρη του Σάκη Τσιώλη η ελπίδα συμμετοχής στα play off παραμένει ζωντανή μετά τη νίκη επί του Αστέρα Τρίπολης που αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία αν σκεφτεί κανείς πως οι «κίτρινοι» έπαιζαν με παίκτη λιγότερο από το 40ό λεπτό λόγω της αψυχολόγητης ενέργειας του Καστίγιο (ποιος είπε αλήθεια ότι ωρίμασε και έβαλε μυαλό;).

Αλλά και στον Ολυμπιακό Βόλου παρέμεινε ζωντανή η ελπίδα για συμμετοχή στα play off μετά την ευρεία νίκη επί της Ξάνθης και είναι σαφές ότι θα «παίξει τα ρέστα» του στα δύο παιχνίδια που απομένουν για να τα καταφέρει.

Κάτι που δεν ισχύει για την Καβάλα που για μια ακόμα σεζόν έπαιξε ωραίο ποδόσφαιρο αλλά θα μείνει με την πικρία ότι έφτασε κοντά στην πηγή, αλλά δεν ήπιε νερό (ίσως αν αποφάσιζε να αποκτήσει κάποια στιγμή «πραγματικό» προπονητή;).

Ο Ατρόμητος θα καρδιοχτυπήσει κι άλλο μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος, όπως και η Κέρκυρα,  για τυπικούς όμως περισσότερο λόγους παρά για ουσιαστικούς αφού όπως όλα δείχνουν η Λάρισα και ο Αστέρας Τρίπολης είναι οι δύο ομάδες που θα ακολουθήσουν τον Πανσερραϊκό στη Β΄ Εθνική. Μπορεί αμφότεροι να έχουν ακόμα μαθηματικές ελπίδες για την παραμονή, αλλά είναι σαφές πως ούτε οι ίδιοι το πιστεύουν.

Κι αν η ανατροπή είναι κάτι που δεν αποκλείεται να συμβεί στην «ουρά» της βαθμολογίας  με αποτέλεσμα τόσο οι Περιστεριώτες όσο και οι Κερκυραίοι να μην μπορούν να εφησυχάσουν, ο Πανιώνιος μετά τη νίκη στην Κέρκυρα και ο Εργοτέλης που κέρδισε τον Ηρακλή και μαζί τη φημολογία που τον ήθελε να παραχωρεί ισοπαλία στον αντίπαλό του, μπορούν ήδη να κάνουν σχέδια για τη νέα σεζόν. Και όχι άδικα, καθώς ο μεν Πανιώνιος «εξαργυρώνει» την επιτυχημένη συνύπαρξη Μήτρογλου – Λεμονή στις τάξεις του, οι δε Κρητικοί την συνέπεια, σταθερότητα και συνέχεια που επιδεικνύουν στη Super League τα τελευταία χρόνια.

Oσο για τον Ηρακλή; Μπορεί σαφώς για άλλη μια σεζόν να ανασάνει ανακουφισμένος, αφού ακόμα και μετά την ήττα στην Κρήτη, διατήρησε μια διαφορά που του εξασφαλίζει ουσιαστικά την παραμονή, θα πρέπει όμως να αναρωτηθεί πόσο πολύ έχει χαμηλώσει το ταβάνι του αυτή η «ενοχλητική» συνήθεια των τελευταίων χρόνων να βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού.