Οι πανέτοιμοι κι οι ανέτοιμοι

Γιατί πρόκειται για την μακράν καλύτερη ομάδα που έχει παρουσιαστεί στην Ελλάδα και πιθανότατα για την κορυφαία ομάδα μπάσκετ στην Ευρώπη την τελευταία δεκαετία, όσο δηλαδή χρονικό διάστημα βρίσκεται στον πάγκο της ο Σέρβος προπονητής.

Στη διάρκεια της σεζόν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς άκουσε πολλά. Για τις επιλογές του στο ρόστερ της ομάδας, για τις εμμονές του, για τις ελλείψεις  σε συγκεκριμένες θέσεις. Για να αποδειχθεί πανηγυρικά μέσα σε τέσσερα μόλις παιχνίδια που, αν η διαιτησία θα το είχε επιτρέψει μπορεί να ήταν και τρία, ότι ΑΥΤΟΣ ΞΕΡΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.

Τι κι αν απέναντι στον Παναθηναϊκό βρισκόταν η πρωταθλήτρια Ευρώπης που περίμενε πως θα σηκώσει το τρόπαιο μέσα στο σπίτι της; Τι κι αν οι «πράσινοι» έκαναν το χειρότερο ξεκίνημα στη φετινή σεζόν; Τι κι αν κάποιες απουσίες ήταν αισθητές; Τι κι αν κάποιοι παίκτες δεν έμοιαζαν να του «βγαίνουν»; Ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς είναι πάντα έτοιμος στα μεγάλα παιχνίδια σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται πριν απ’ αυτά και όσοι δεν το πίστευαν ή το αμφισβήτησαν, το εμπέδωσαν με τον καλύτερο τρόπο στη φετινή σειρά των προημιτελικών.

«Κανείς δεν ξέρει μια ομάδα καλύτερα από τον προπονητή της» και σε καμία ομάδα το παραπάνω «τσιτάτο» δεν βρίσκει τόσο απόλυτη εφαρμογή όσο στον Παναθηναϊκό του «Ζοτς». Αυτό που για τους περισσότερους φαντάζει ως  υπέρβαση είναι για τον Ομπράντοβιτς ρουτίνα.  Είναι  η «βρώμικη δουλειά» που ο ίδιος είναι επιφορτισμένος να κάνει. Και την κάνει με τον καλύτερο τρόπο δέκα (και πλέον) χρόνια τώρα.

Ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Γι΄ αυτό και μπορεί να λειτουργεί ως τέτοια ακόμα κι όταν της λείπουν σημαντικά γρανάζια από σεζόν σε σεζόν ή από παιχνίδι σε παιχνίδι. Γιατί είναι ομάδα «παντός καιρού», γιατί έχει μάθει να λειτουργεί σωστά σε όλες τις συνθήκες, ευνοϊκές ή άσχημες. Γι’ αυτό και ο Διαμαντίδης αποδείχτηκε πανάξιος διάδοχος του Αλβέρτη. Γι΄ αυτό και παίκτες σαν τον Καλάθη και τον Βουγιούκα «ανδρώνονται» μπασκετικά στα δύσκολα. Ποιος αλήθεια περίμενε ότι ο Καλάθης θα ήταν ο παίκτης – «κλειδί» κατά τον Πασκουάλ απέναντι σε μια πρωταθλήτρια Ευρώπης και σε έναν παίκτη – φόβητρο σαν τον Ναβάρο; Και ποιος θα τον κατηγορούσε αν δεν ήταν;

Σ’ αυτόν τον Παναθηναϊκό όμως, με τις συγκεκριμένες προδιαγραφές, με το  συγκεκριμένο μέταλλο και με τον συγκεκριμένο προπονητή ο κάθε παίκτης είναι έτοιμος για την προσωπική του υπέρβαση, για την βουτιά στα βαθιά και για την ασφαλή ανάδυσή του στην επιφάνεια. Και αυτό ακριβώς είναι το μυστικό της επιτυχίας αυτής της ομάδας. Επειδή αν «μαθητεύεις» δίπλα στους κορυφαίους και έχεις την τύχη να διαθέτεις τον καλύτερο διαθέσιμο «δάσκαλο» μοιραία θα γίνεις κι εσύ αριστούχος.

Ο σημερινός θρίαμβος ενδεχομένως να μην λέει τίποτα σε κάποιους αν ο Παναθηναϊκός δεν καταφέρει τελικά να προσθέσει στη Βαρκελώνη το έκτο αστέρι στη φανέλα του.  Παρόλο που αυτό δεν ισχύει για τους οπαδούς του «τριφυλλιού» που έχουν ήδη «γεμίσει» από τις τέσσερις εμφανίσεις και την επιτυχία πρόκρισης της ομάδας τους. Πόσοι όμως ποντάρουν ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο; Πόσο εύκολο είναι για την ομάδα που πέταξε εκτός φάιναλ φορ το φαβορί, για την ομάδα που προκρίθηκε με μειονέκτημα έδρας, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και με παίκτες τραυματίες, πως δεν θα πουλήσει ακριβά το τομάρι της και στη Βαρκελώνη; Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς θα παρουσιάσει και τότε την ομάδα του πανέτοιμη, όπως ακριβώς την παρουσίασε στα προημιτελικά κόντρα στην Μπαρτσελόνα;

Στον αντίποδα ο Ολυμπιακός. Η ομάδα που συνέτριψε τη Σιένα στο πρώτο παιχνίδι και έχασε πανηγυρικά τα υπόλοιπα τρία. Μετά την ήττα – αποκλεισμό θα ειπωθούν πολλά. Για το ρόστερ που ενδεχομένως δεν είναι καλύτερο από το περυσινό, για την λάθος τακτική του Ιβκοβιτς που επέτρεψε στους παίκτες του να ξεχυθούν στην επίθεση χωρίς να επιδιώξουν κατ’ αρχήν να πάει το παιχνίδι σε χαμηλό σκορ. Για την ανεπίτρεπτη γκάφα τους να πέσουν στην «παγίδα» της σκληροτράχηλης Σιένα και να πιστέψουν ότι επειδή την «κατάπιαν» στον πρώτο αγώνα (που δικαίως ή και σκοπίμως όπως αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος ο Πανιτζιάνι δεν «εκβίασε» το κλείσιμο της διαφοράς) τα υπόλοιπα παιχνίδια της σειράς θα είναι γι’  αυτούς περίπατος. Για τις χαμηλές πτήσεις των κορυφαίων παικτών της ομάδας που δεν κατάφεραν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων όταν η μπάλα «έκαιγε». Για την έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης. Κάποια από αυτά ισχύουν κάποια όχι. Η ουσία είναι πάντως πως ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε ανέτοιμος στην κορυφαία φετινή ευρωπαϊκή στιγμή και από την στιγμή που πέρυσι βρέθηκε στο φάιναλ φορ, σαφώς και ο φετινός αποκλεισμός αποτελεί μέγιστη αποτυχία.

Σημασία έχει το πώς οι άνθρωποί του θα διαχειριστούν αυτή την αποτυχία εν όψει του ελληνικού πρωταθλήματος και κυπέλλου. Αν εκεί τα καταφέρουν, το χάπι θα χρυσωθεί και   ο σημερινός αποκλεισμός θα ξαναβρεθεί στις πραγματικές του διαστάσεις ως μια πικρή μεν αλλά φυσιολογική ατυχία μιας καινούργιας ομάδας που φέτος χτίζεται από την αρχή. Αν όχι, η απογοήτευση θα είναι καθολική από την κορυφή έως τη βάση της ομάδας, με ό,τι αυτό - μπορεί να - συνεπάγεται για το μέλλον της…