Στη Βαρκελώνη μία φορά ακόμη

 Ακόμα όμως και αν δεν το καταφέρει και χρειαστεί να επιστρέψει εκεί για ένα πέμπτο παιχνίδι, ή ακόμα χειρότερα αν δεν καταφέρει τελικά να προκριθεί στο φάιναλ φορ αυτά που έχει επιτύχει σ’ αυτή τη σειρά των προημιτελικών αρκούν για να γεμίσουν τις καρδιές των οπαδών του.

Χωρίς να διαθέτει τις λύσεις προηγούμενων χρόνων με όλες τις ανισορροπίες στο ρόστερ του και τις  ελλείψεις σε συγκεκριμένες θέσεις, κόντραρε στα ίσα ένα εκ των μεγαλύτερων φαβορί της φετινής Ευρωλίγκα.

Ο Παναθηναϊκός έριξε τη Μπαρτσελόνα στο καναβάτσο δύο φορές, ενώ λίγο έλειψε να το κάνει και μια τρίτη και την τρομοκράτησε στην  σκέψη – που αποτελεί παραπάνω από πιθανό ενδεχόμενο -  ότι μπορεί να μην δώσει το παρών σε μια διοργάνωση που θα διεξαχθεί  μέσα στο «σπίτι» της.

Με αυτή την αίσθηση αυτοπεποίθησης που του χάρισε η εικόνα που έβγαλε πάνω στο παρκέ, θα επιδιώξει τώρα στο τέταρτο παιχνίδι να «τελειώσει» την υπόθεση -  πρόκριση για να κερδίσει το προσωπικό του στοίχημα με τον εαυτό του και να αποδείξει για μια ακόμα φορά  πως έχει το μέταλλο του πρωταθλητή χαραγμένο στο DNA του.

Είναι αυτό το μέταλλο που βοήθησε τον Καλάθη να ανδρωθεί μπασκετικά, παρουσιάζοντας μια αξιοζήλευτη σταθερότητα στην εκπληκτική άμυνα που έπαιξε πάνω στο Ναβάρο. Είναι αυτό το μέταλλο που επιτρέπει σ’ αυτή την ομάδα έχοντας μόλις δύο «πρώτα βιολιά», τον  διαστημικό Δημήτρη Διαμαντίδη (αποδείχτηκε «τέρας ψυχραιμίας» στα τελευταία δευτερόλεπτα που οι Ισπανοί τον έστελναν συνέχεια σ τις βολές) και τον συγκινητικό Μάικλ Μπατίστ να παίρνει τη νίκη με τους υπόλοιπους να κάνουν απλώς τα αυτονόητα.

Η μεγάλη επιτυχία του Παναθηναϊκού συνίσταται στο γεγονός ότι για τρίτη σερί φορά έβγαλε την Μπαρτσελόνα από το παιχνίδι της και την υποχρέωσε να  ακολουθήσει περίεργες επιλογές. Είχε περισσότερους τρόπους από την αντίπαλό του να φτάσει στο καλάθι, ενώ παρά το γεγονός ότι ο Μάριτς αγωνίστηκε για μια ακόμα φορά ελάχιστα, ο Παναθηναϊκός κέρδισε την ομάδα της Καταλονίας κατά κράτος στους ψηλούς.

Η Μπαρτσελόνα αρκέστηκε να επιτίθεται με τρίποντα και κάποια στιγμή ο Παναθηναϊκός παρ’ ολίγο να καταστραφεί από αυτά, αφού ο Ρούμπιο αφέθηκε να «πυροβολεί» ανενόχλητος σε ένα χρονικό σημείο που τα λάθη των «πρασίνων» δεν οφείλονταν σε μια στιγμιαία έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης, αλλά στην πίεση που τους ασκήθηκε από μια ομάδα που αρνούνταν να καταθέσει τα όπλα.

Γι’ αυτό και η αξία της νίκης του είναι ιδιαίτερα μεγάλη αλλά και η δυσκολία του τέταρτου αγώνα ακόμα μεγαλύτερη. Το τεράστιο αβαντάζ του Παναθηναϊκού όμως για το παιχνίδι της Πέμπτης δεν είναι τόσο το προβάδισμα νικών του έναντι της Μπαρτσελόνα, αλλά η ψυχολογία που απέκτησε από τις εμφανίσεις που πραγματοποίησε απέναντι στους Καταλανούς. Παράλληλα και η γνώση πως ακόμα κι αν χάσει δεν… χάνεται αφού θα έχει και μια ακόμα ευκαιρία να ξανακάνει το «μπρέικ» και να πάρει την πρόκριση.

Την ίδια στιγμή ο Ολυμπιακός με την πλάτη στον τοίχο καλείται μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να αντιληφθεί και να διορθώσει τα τεράστια προβλήματα που προέκυψαν από την κακή διαχείριση της συντριπτικής νίκης του στον πρώτο αγώνα με τη Σιένα αν δεν θέλει να επιστρέψει στην Ελλάδα αποκλεισμένος και με σκυμμένο το κεφάλι.

Οι «ερυθρόλευκοι» κλότσησαν το τεράστιο πλεονέκτημα που πήραν στο πρώτο παιχνίδι της σειράς και αντί να αποκτήσουν καλή ψυχολογία, σιγουριά και αυτοπεποίθηση, το μόνο που κατάφεραν ήταν να ξυπνήσουν τον εγωισμό της ιταλικής ομάδας. Η Σιένα χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο, κατάφερε να ακολουθήσει πιστά το πλάνο που είχε βάλει ο προπονητής της. Ωστόσο, όσες φορές στη διάρκεια του αγώνα ο Ολυμπιακός αποφάσιζε να παίξει στοιχειωδώς σοβαρά κατάφερνε να μειώνει  τη διαφορά που χώριζε τις δύο ομάδες.

Πλέον, το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ολυμπιακού δεν είναι ότι θα πρέπει να παλέψει για το μπρέικ μέσα στην σκληροτράχηλη έδρα της Σιένα. Είναι σαφές πως αν πιάσει υψηλά στάνταρντ απόδοσης θα περάσει για πλάκα απ’ αυτήν. Το πρόβλημα είναι οι κακές του εμφανίσεις. Αν καταφέρει να δείξει χαρακτήρα, σοβαρότητα και αγωνιστικό εγωισμό, θα ξεπεράσει ανώδυνα τις δύο σερί ήττες και θα ξαναφέρει τη σειρά των αγώνων στο ΣΕΦ.

Διαφορετικά θα έχει όλο το χρόνο στη διάθεσή του για να συνειδητοποιήσει πώς ακριβώς κλότσησε το πλεονέκτημα του πρώτου αγώνα και πολύ μικρή διάθεση να παρηγορηθεί από τυχόν θετική έκβαση στις εγχώριες υποχρεώσεις του, ιδιαίτερα αν ο «αιώνιος» αντίπαλός του καταφέρει να δώσει το «παρών» στη Βαρκελώνη.

ΥΓ. Τέσσερα χρόνια συμπληρώθηκαν από τον θάνατο του Μιχάλη Φιλόπουλου. Αν μη τι άλλο ο μπασκετικός Παναθηναϊκός έκανε το καθήκον του και η μεγάλη νίκη του μπορεί να αφιερωθεί στη μνήμη του…