Τέλος διαδρομής

Πιθανότατα αυτό είναι το τέλος της πολύ όμορφης φετινής ευρωπαϊκής του διαδρομής, κάτι που αναμένεται να πιστοποιηθεί σε μία εβδομάδα στη Ρωσία, όπου λογικά η ΤΣΣΚΑ θα είναι καλύτερη όχι μόνο επειδή θα παίζει στην έδρα της, αλλά και επειδή δεν θα έχει τις σημερινές απουσίες.

Είναι αυτές οι απουσίες που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί ο ΠΑΟΚ ώστε να πάρει ένα αποτέλεσμα που θα του δίνει πιθανότητες πρόκρισης εν όψει της ρεβάνς, χωρίς όμως τελικά να τα καταφέρει. Αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων, ενδεχομένως επειδή είχε απέναντί του μια ανώτερη ομάδα που μπορεί να είχε κραυγαλέες απουσίες και να ήταν σχετικά ανέτοιμη, αλλά παρόλα αυτά διέθετε ποιότητα, αυτοματισμούς, καλή κυκλοφορία, άψογο κράτημα της μπάλας και παίκτες - μηχανάκια.

Ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε δυνατά, είχε ψυχή, αλλά η διάθεσή του διήρκεσε μόλις ένα δεκαπεντάλεπτο. Οσο πάνω - κάτω χρειάστηκε από την πλευρά της η ΤΣΣΚΑ για να «αναγνωρίσει» το παιχνίδι του. Το σχετικά γρήγορο γκολ των Ρώσων, «έκοψε τα πόδια» των παικτών του ΠΑΟΚ, που από εκείνο το σημείο δεν πίστεψαν ότι μπορούν να ανατρέψουν το εις βάρος τους σκορ και ουσιαστικά δεν μπήκαν ξανά ποτέ στη διαδικασία διεκδίκησης του παιχνιδιού.

Συνετέλεσε σ’ αυτό το γεγονός ότι κάποιοι από τους παίκτες - «κλειδιά» δεν βρέθηκαν σε καλή ημέρα, όπως και η ατυχής έμπνευση του Μάκη Χάβου να χρησιμοποιήσει τον ανέτοιμο (αν και ηρωικό) Βιτόλο «αχρηστεύοντας» όχι μόνο μια θέση, αλλά και το σύστημα της ομάδας. Με τους αργούς Ιβιτς και Λίνο, τον Τσουκαλά σε άγνωστη γι’ αυτόν θέση (δεξί εξτρέμ), τον Τσιρίλο σε μέτρια βραδιά, ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να αναπτυχθεί επαρκώς, ώστε να αξιοποιηθεί ο Σαλπιγγίδης και να καταστεί επικίνδυνος ο Βιεϊρίνια.

Eτσι όταν μοιραία βρέθηκε πίσω στο σκορ σε ένα από τα παιχνίδια που συνιστούν υπομονή και με δεδομένο ότι δεν διαθέτει την ευχέρεια να αλλάξει πράγματα στον τρόπο παιχνιδιού του, δεν μπορούσε να κάνει πολλά απέναντι σε μια ποιοτικότερη απ’ αυτόν ομάδα.

Μάλιστα, η ΤΣΣΚΑ θα μπορούσε να ανεβάσει κι άλλο τον δείκτη του σκορ και το γεγονός ότι δεν τα κατάφερε πιστώνεται τόσο στον Χαλκιά, όσο και στον Κρέσιτς που τον αντικατέστησε.

Πλέον, ο ΠΑΟΚ θα ταξιδέψει για το θαύμα στην Μόσχα, γνωρίζοντας ότι θαύματα γίνονται μεν, σπανίζουν δε. Σε κάθε περίπτωση, αν αυτό είναι το τέλος της ευρωπαϊκής του διαδρομής, το πρόσημο είναι σίγουρα θετικό. Πανηγύρισε ιστορικές προκρίσεις, χάρισε πολύτιμους βαθμούς στην Ελλάδα, έχει το δικαίωμα να λέει ότι αποκλείστηκε αήττητος από το Τσάμπιονς Λιγκ  (άσχετα αν αυτό ειδικά το παράσημο αφήνει πικρή γεύση), θύμισε στον υποδειγματικό στα φετινά ευρωπαϊκά παιχνίδια κόσμο του, πόσο ωραίο είναι να απολαμβάνει στην Τούμπα μεγάλες ευρωπαϊκές στιγμές.

Εν κατακλείδι, αν όλα τελειώσουν σε μια εβδομάδα στην Μόσχα, θα μπορεί να αισθάνεται ικανοποιημένος για όσα πέτυχε, αλλά θα είναι παράλληλα υποχρεωμένος να δουλέψει πάνω στη φετινή επιτυχία, ώστε να βάλει τις βάσεις προκειμένου να ξαναζήσει ανάλογες στιγμές στο μέλλον. Γιατί αν κάτι είναι σίγουρο, είναι ότι έχει συνειδητοποιήσει πως αξίζει τον κόπο...