Ποιος τολμάει να σνομπάρει το Europa League;

Το 0-0 είναι το πιο «πονηρό» αποτέλεσμα στο ποδόσφαιρο κι ενώ σου δίνει την αίσθηση πως είναι θετικό γι' αυτόν που φεύγει από ξένη έδρα χωρίς να έχει δεχθεί γκολ, μπορεί να γκρεμιστεί σαν πύργος από τραπουλόχαρτα στη ρεβάνς, αφού αρκεί μία και μόνο φάση να φέρει τον αποκλεισμό.

Δεν παύει, ωστόσο, να συνιστά επιτυχία για όποια ομάδα το αποσπά, στην περίπτωση δε του ΠΑΟΚ που παρέμεινε για 12ο παιχνίδι αήττητος στην Ευρώπη είναι από τα αποτελέσματα που καταδεικνύουν ότι μια ομάδα διαθέτει χαρακτήρα.

Ο «Δικέφαλος του Βορρά» δεν ευτύχησε να βρεθεί σε καλή βραδιά, ευτύχησε ωστόσο να σταθεί τυχερός σε αρκετές φάσεις του αγώνα κόντρα στην Ουντινέζε, αλλά και να εκμεταλλευτεί τις δικές της απουσίες.

Αυτό βέβαια δεν μειώνει στο ελάχιστο το δικό του κατόρθωμα που είναι πραγματικά μεγάλο αν σκεφτεί κανείς τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και το γεγονός ότι υποχρεώθηκε να αποχωριστεί κάποιους από τους παίκτες - κλειδιά των προηγούμενων χρόνων, όπως τον Κοντρέρας και τον Βιεϊρίνια.

Και ακριβώς επειδή διανύουμε και εποχές… «κουρέματος» γενικότερα που δεν ήταν δυνατόν να αφήσουν ανεπηρέαστο το ελληνικό ποδόσφαιρο, ο ΠΑΟΚ των περικοπών που θεωρήθηκαν αναγκαίες για να καταστεί δυνατή η βιωσιμότητά του μπορεί και πρέπει να αποτελέσει πρότυπο για τις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες.
Εκείνες που μέχρι ένα - δύο χρόνια πριν θεωρούσαν υποδεέστερο το Europa συγκριτικά με το Champions League σε σημείο «σνομπισμού» τέτοιου που μπροστά στο δίλημμα «πρωτάθλημα ή Europa League» να προτιμούν το πρώτο.

Αγνοώντας, ή παραγνωρίζοντας αφενός πως, ειδικά τα τελευταία χρόνια μια καλή πορεία στο Europa League μπορεί - με τα χρήματα που θα εισρεύσουν στα ταμεία - να κρατήσει ζωντανή μια ομάδα που αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, αφετέρου πως δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζει κανείς αφ’ υψηλού κάτι που δεν το έχει κατακτήσει ποτέ και που είναι πολύ πιο κοντά στις δυνατότητές του (που κι αυτό είναι πλέον συζητήσιμο μετά τη σημασία που έχουν αρχίσει να του δίνουν και τα μεγάλα ονόματα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου) και το οποίο αν το έκανε ποτέ δικό του θα του προσέφερε μια εντελώς νέα δυναμική.

Ο ΠΑΟΚ, ακριβώς επειδή δεν σνομπάρει τον συγκεκριμένο θεσμό και τον αντιμετωπίζει κάθε φορά με την ίδια μεγάλη σοβαρότητα, έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να παρουσιάζει αξιοπρόσεκτα αποτελέσματα σ’ αυτόν και να «χτίζει» από αγώνα σε αγώνα το όνομά του με αξιοπιστία, ανεβάζοντας παράλληλα την μεταπωλητική αξία των ποδοσφαιριστών του. Είναι αυτό το όνομα που έχει χτίσει που του επιτρέπει (και μπορεί να του επιτρέψει και στο μέλλον) να κερδίζει χρήματα παραχωρώντας για παράδειγμα τον Βιεϊρίνια, κάτι που δεν θα επιτύγχανε με την ίδια αποτελεσματικότητα αν δεν είχε αυτή την καλή πορεία.

Και είναι αυτή η ανάγκη που έχουν δημιουργήσει οι συγκυρίες, που τον έχει ωθήσει να δίνει ολοένα και περισσότερο χρόνο σε νέα παιδιά που μέσα από τέτοιους σημαντικούς ευρωπαϊκούς αγώνες «σφυρηλατούνται» και αποκτούν παραστάσεις που θα τους φανούν χρήσιμες στο μέλλον, τότε που (και λόγω της κρίσης…) θα κληθούν να παίξουν πιο ουσιαστικό ρόλο στην ομάδα από τον βοηθητικό που παίζουν τώρα.

Στο διά ταύτα για την πρόκριση του ΠΑΟΚ στους «16» του Europa League που θα μπορούσε να τον απογειώσει αγωνιστικά, συναισθηματικά ακόμα και οικονομικά, τα πάντα θα κριθούν στη ρεβάνς της Τούμπας.

Τα κέρδη του, όμως, από την φετινή του πορεία στο Εuropa League - ακόμα και στην απευκταία περίπτωση που αυτή η πορεία σταματήσει την επόμενη Πέμπτη στην Τούμπα... είναι ήδη μεγάλα και χειροπιαστά και οφείλουν να αποτελέσουν παρακαταθήκη για το μέλλον του.

Παράλληλα, αυτή η πορεία κυρίως δε αυτή η νοοτροπία, μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν «οδηγό» για τις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες που αγωνίζονται στην Ευρώπη, έτσι ώστε να συνειδητοποιήσουν μια ώρα αρχύτερα πως μόνο οφέλη μπορούν να προκύψουν από μια ουσιαστική (με ψυχή και σώμα) συμμετοχή στο Europa League.