Πήρε άριστα στα δύσκολα

 Αλλωστε, πριν από το ντέρμπι των «αιωνίων» θα πρέπει ο «ξενερωμένος» Παναθηναϊκός να έχει κερδίσει την απρόβλεπτη ΑΕΚ, έτσι ώστε μπορέσει να διεκδικήσει στο Καραϊσκάκη, ό,τι μπορεί ακόμα να διεκδικηθεί.

Το χειρότερο μάλιστα γι’ αυτόν είναι το γεγονός ότι ακόμα κι αν ξεπεράσει νικηφόρα τόσο το αυριανό ντέρμπι με την ΑΕΚ, όσο και το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, οι ελπίδες του για τίτλο θα εξαρτώνται από την διάθεση των «ερυθρόλευκων» να κάνουν… χαρακίρι (που μάλλον δεν προβλέπεται να είναι και τόσο μεγάλη).

Ο Ολυμπιακός κέρδισε δίκαια τον Αρη στο Χαριλάου, αφού κατάφερε να ξεπεράσει το σοκ του γρήγορου γκολ του Νέτο και στη συνέχεια ουσιαστικά δεν απειλήθηκε από τον αντίπαλό του. Εσπασε έτσι την αρνητική παράδοση που είχε στο «Κλεάνθης Βικελίδης», όπου τελευταία φορά πριν την σημερινή τα είχε καταφέρει με γκολ ενός παίκτη που βρισκόταν απόψε στην αντίπαλη ομάδα.

Οι «ερυθρόλευκοι» ήθελαν περισσότερο τη νίκη, πάλεψαν γι’ αυτήν και τελικά την κατέκτησαν δείχνοντας τον χαρακτήρα που όλοι τους «κατηγορούσαν» ότι δεν είχαν καταφέρει μέχρι τώρα να δείξουν στα μεγάλα παιχνίδια και ιδιαίτερα εκτός έδρας.

Αφήνουν έτσι πίσω τους την «μουρμούρα» από μερίδα των οπαδών τους αλλά και Τύπου για το κοουτσάρισμα του Ερνέστο Βαλβέρδε που ευφυώς επέλεξε να μην αλλάξει το παραμικρό στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας του εν όψει του κρίσιμου αγώνα στο «Κλεάνθης Βικελίδης».

Η εξέλιξη (και η τελική έκβαση…) του αγώνα τον δικαίωσε, αφού ο Ολυμπιακός παίζοντας όπως παίζει σε όλα τα εκτός έδρας ματς, ήταν κυρίαρχος του παιχνιδιού, απέναντι σε έναν Αρη που μάλλον του έκανε κακό η αποχώρηση του Εκτορ Ραούλ Κούπερ, καθώς οι παίκτες του από το «τσίτωμα» που τους δημιουργούσε η παρουσία του «αυστηρού» πρώην προπονητή τους, πέρασαν εύκολα στην χαλάρωση που δημιουργεί η απελευθέρωση.

Ο Αρης στη μετα-Κούπερ εποχή εξαντλεί τις φιλοδοξίες του στη δημιουργία κλίματος α λα Μπομπονέρα στα ντέρμπι του «Κλεάνθης Βικελίδης» (δεύτερο σερί το σημερινό μετά από εκείνο κόντρα στον ΠΑΟΚ) και δικαιώνει - με τη σημερινή του εμφάνιση - εκείνους που θεώρησαν συμπτωματική (πιθανότατα και παραπλανητική για τις πραγματικές του δυνατότητες) τη νίκη του επί της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ.

Την ίδια στιγμή ο «συσπειρωμένος» και από την «υπόθεση Μιραλάς» Ολυμπιακός μπήκε στο «Κλεάνθης Βικελίδης» αποφασισμένος για «αποδείξεις». Ξεκίνησε καλά, δεν αποσυντονίστηκε από το γρήγορο γκολ του Αρη και με μεθοδικότητα, υπομονή και  καθοδήγηση από τον Αριελ Ιμπαγάσα «έχτισε» σταθερά τις προϋποθέσεις για την ανατροπή.

Η εκτελεστική δεινότητα του Ραφίκ Τζεμπούρ και η «θορυβώδης» εμφάνιση του μέχρι εκείνη τη στιγμή «αόρατου» Φουστέρ (και πάλι με συμμετοχή του Τζεμπούρ) στη φάση του δεύτερου γκολ «κλείδωσαν» τη νίκη και ενδεχομένως τον τίτλο.

Μοναδική «παραφωνία» του αγώνα ο διαιτητής Σιδηρόπουλος, σε μια κακή… επανεμφάνιση μετά την προσωπική του περιπέτεια. Δεν έβαλε ποτέ το χέρι στο τσεπάκι για να βγάλει την κόκκινη στον Ιμπαγάσα, αρνήθηκε πέναλτι στον Ριέρα και γενικά έδωσε δικαιώματα.

ΥΓ. Τόση «φασαρία» για τον Μιραλάς για να αποδειχτεί (στο συγκεκριμένο παιχνίδι τουλάχιστον) ότι ο Ολυμπιακός μπορεί καλύτερα χωρίς τον Βέλγο. Στο τέλος τραυματίστηκε κιόλας…

ΥΓ1. Με δύο νίκες υποψηφιότητα για πλέι οφ, με δύο ήττες υποψηφιότητα για υποβιβασμό. Οσο προβλέψιμη (και ανιαρή…) είναι η κορυφή, τόσο απρόβλεπτη (και συναρπαστική) είναι η «ουρά»…