«Πειθαρχημένος» Λέτο σε «ανορθόδοξο» σύστημα

Ο τεχνίτης αλλά απείθαρχος τα προηγούμενα χρόνια ποδοσφαιριστής του «τριφυλλιού» ασφυκτιούσε και δυσκολευόταν να λειτουργήσει μέσα σε ένα σύστημα που απαιτούσε απ’ αυτόν συγκεκριμένα - ορθολογικά - πράγματα. Το «ανορθόδοξο» σύστημα, όμως, του Πορτογάλου τεχνικού με την έλλειψη κλασικού φορ, φέρνει τον Αργεντινό πολύ πιο συχνά σε θέση βολής και καθώς δεν έχει να νοιαστεί (και να δουλέψει) για να τροφοδοτήσει το «εννιάρι» της ομάδας «κυκλοφορεί και οπλοφορεί» απελευθερωμένος από το άγχος της απόδειξης των ικανοτήτων του και του περιορισμού της εκρηκτικότητάς του μέσα σε ποδοσφαιρικές νόρμες.

Και μπορεί αυτό να μην είναι καθολικά αποδεκτό, αφού κάθε ποδοσφαιριστής, όσο σημαντικός κι αν είναι, οφείλει να λειτουργεί ως μέρος ενός συνόλου και ο ίδιος ο Λέτο μπορεί κάπου αλλού (ή σε κάποιο άλλο σύστημα) να υποχρεωθεί εκ νέου να μπει σε κανόνες, αλλά προς το παρόν το πράγμα «περπατάει». Με αποτέλεσμα και ο ίδιος να απολαμβάνει περισσότερο την λατρεία των οπαδών του «τριφυλλιού» και ο Παναθηναϊκός να δρέπει τους καρπούς των προσπαθειών του, αφού σε 7 μόλις αγώνες μετρά ήδη 10 γκολ, έχοντας καταρρίψει το προσωπικό του ρεκόρ καριέρας και συνεχίζει ακάθεκτος.

Καθώς μάλιστα η τεχνική του είναι ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου και το ρεπερτόριό του ανεξάντλητο, ο ίδιος θα έχει την δυνατότητα να συνεχίσει σ' αυτό το μοτίβο ακόμα κι όταν πάψει να βρίσκεται στην σημερινή δαιμονιώδη φόρμα, ακόμα κι όταν τα πλάνα του Φερέιρα γίνουν λόγω της επανάληψης (ή της καλύτερης «ανάγνωσης» από τους αντιπάλους του) περισσότερο προβλέψιμα.

Κάπως έτσι άλλωστε την «πάτησε» και η ΑΕΚ που παρόλο που είχε ως πρώτο της μέλημα να προσέχει τον Λέτο, δεν κατάφερε να περιορίσει την εκρηκτικότητα του παιχνδιού του Αργεντινού. Και θα είναι μια ενδιαφέρουσα υπόθεση εργασίας το κατά πόσο θα το επιτύχει αυτό στο ντέρμπι της 19^ης Νοεμβρίου ο Ολυμπιακός του Ερνέστο Βαλβέρδε. Εκεί όπου ο Λέτο θα κληθεί να δώσει «απαντήσεις» σε εκείνους που τον έδιωξαν από το λιμάνι, εκεί όπου θα κριθεί αν όντως ωρίμασε ποδοσφαιρικά φέτος - όπως υποστηρίζουν οι περισσότεροι - σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταφέρει να τιθασεύσει το πάθος που θα του γεννήσει η συγκεκριμένη αναμέτρηση και να το μετατρέψει σε δημιουργικότητα.

Μέχρι τότε ο Παναθηναϊκός απολαμβάνει την μοναξιά της κορυφής, αλλά ευτυχώς γι’ αυτόν όχι και την αίσθηση της σαρωτικής  υπεροχής έναντι του αντιπάλου. Φρόντισε γι’ αυτό η δική του επιπολαιότητα (και όχι η αντίσταση της ΑΕΚ) και χαλάρωση μετά τα τρία γκολ που πέτυχε, καθώς μετέτρεψε τον διαφαινόμενο θρίαμβο κόντρα στην «Ενωση» σε αγχωτική νίκη.

Και είναι αυτή η επιπολαιότητά του, όσο κι αν φαντάζει οξύμωρο, ο καλύτερος «σύμμαχός» του εν όψει του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Γιατί αποδεικνύει πως σαν ομάδα μπορεί να βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, αλλά έχει ακόμα να βελτιώσει πολλές αδυναμίες που ένας αντίπαλος περισσότερο έμπειρος και σκληρός απ’ αυτούς που έχει συναντήσει μέχρι τώρα μπορεί κάλλιστα να τις εκμεταλλευτεί.

Και αφορούν αυτές οι αδυναμίες κυρίως την αμυντική του γραμμή που παρουσιάζει πολλά προβλήματα όταν η ομάδα χάνει την αυτοσυγκέντρωσή της, παύει να λειτουργεί ως ομάδα (το μεγαλύτερο ατού του φετινού Παναθηναϊκού) και κατά συνέπεια χαλαρώνουν οι γραμμές της και πηγαίνει… περίπατο η αμυντική της λειτουργία (που είναι - και οφείλει να είναι - έργο συνολικό).

Τo πρόβλημα θα επιτείνει στο Καραϊσκάκη το παρατεινόμενο ντεφορμάρισμα του Σπυρόπουλου (ελλείψει και άλλου ικανού αριστερού μπακ) και η απειρία του 17χρονου Καπίνο (αν ο Φερέιρα επιλέξει να τον χρησιμοποιήσει και δεν επαναφέρει τον εμπειρότερο Κοτσόλη) που θα υποχρεωθεί να λειτουργήσει σε συνθήκες πρωτόγνωρης γι’ αυτόν πίεσης χωρίς ακόμα να έχει διαμορφώσει (όπως είναι απόλυτα λογικό) «αντισώματα» για τέτοια παιχνίδια «ειδικών συνθηκών».

Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, είναι πολύ καλύτερο για τους «πράσινους» που δεν πέτυχαν (αν και θα μπορούσαν...) μια άνετη έως συντριπτική νίκη που θα επέτρεπε να πάρουν τα μυαλά τους… αέρα εν όψει του ντέρμπι στο Καραϊσκάκη, αλλά τους υποχρεώνει να είναι προσγειωμένοι και προσεκτικοί.

Και αποκτά παράλληλα ιδιαίτερη σημασία η δουλειά που πρέπει να κάνει στη διάρκεια της διακοπής ο Ζεσουάλδο Φερέιρα τόσο στην αγωνιστική προετοιμασία όσο – κυρίως – στην ψυχολογία των ποδοσφαιριστών του ώστε να φτάσει τελικά στον ζητούμενο - και τελικό - στόχο που δεν είναι άλλος από την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

 ΥΓ. Πολύτιμος ο Ζέκα, αλλά χρειάζεται δουλειά στα τελειώματα των φάσεων.

ΥΓ1. Ανεξήγητη η εμμονή Φερέιρα στον Σαριέγκι.

ΥΓ2. Πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας για άλλο ένα παιχνίδι, επίθεση να την «πιεις στο ποτήρι», φάσεις που δημιουργούνται με υπομονή και πολύ μεγάλη διάθεση από τους Ζέκα, Κουίνσι και Λέτο.

ΥΓ3. Όταν θέλει ο Κατσουράνης…

ΥΓ4. Ο Παναθηναϊκός «χτίζεται» ακόμα σε επίπεδο ψυχολογίας και νοοτροπίας και ενδεχομένως έτσι να αιτιολογείται η χαλάρωση που έδειξε μετά το 3-0. Αιτιολογείται, αλλά δεν πρόκειται να δικαιολογηθεί (και κυρίως να… συγχωρεθεί) στο Καραϊσκάκη.

ΥΓ5. Τελικά οι διεργασίες στα διοικητικά έχουν κάνει καλό στην ομάδα, που δουλεύει απερίσπαστη χωρίς να ασχολείται κανείς μαζί της. Μήπως θα πρέπει να… καθυστερήσει κι άλλο η συμφωνία; Αφού όλα δείχνουν ότι πάει… γούρι.

YΓ6. Μόνο που δεν δήλωσε ικανοποιημένος ο Νίκος Κωστένογλου που η ΑΕΚ δεν έχασε με μεγαλύτερο σκορ. Πόσο ακόμα σκοπεύουν να μικρύνουν αυτή την ομάδα;

ΥΓ7. Οταν η ΑΕΚ μείωσε σε 3-2 πολλοί ήταν εκείνοι που θυμήθηκαν πως ο Παναθηναϊκός συνηθίζει να πληγώνει τον κόσμο του σχεδόν κάθε φορά που εκείνος επανακάμπτει στο γήπεδο δίνοντας δυναμικό «παρών». Η χθεσινή ωστόσο δεν ήταν μια απ' αυτές τις φορές.

ΥΓ8. Εξακολουθεί να παραμένει ζητούμενο πώς ακριβώς ο Φερέιρα θα καταφέρει να θωρακίσει την άμυνα του «τριφυλλιού» στο ντέρμπι χωρίς να χρειαστεί να «θυσιάσει» την... επιθετικότητά του.

ΥΓ9. Σαφώς και έχει (θετική) σφραγίδα Φερέιρα η εικόνα που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός, ωστόσο η καθολική αναγνώρισή του εξακολουθεί (ειδικά μετά τις συνεχιζόμενες και χθες αμυντικές αδυναμίες...) να εξαρτάται από την εικόνα και το αποτέλεσμα του ντέρμπι στο Καραϊσκάκη...