Του «κόφτη» το… ανάγνωσμα

 Και μπορεί το θέμα του πάρκινγκ στο κέντρο να λυθεί οσονούπω, λόγω της κρίσης, αφού η τιμή της βενζίνης  και το κόστος χρήσης του αυτοκινήτου λειτουργούν (και θα λειτουργήσουν ακόμα περισσότερο στο μέλλον…) αποτρεπτικά για τους πολίτες στη χρησιμοποίηση του ΙΧ τους, όμως το θέμα της απόκτησης ενός καλού αμυντικού μέσου φαίνεται πως είναι... ανώτερα μαθηματικά για τις ελληνικές ομάδες.

Στην περίπτωσή τους δε, η κρίση κάθε άλλο παρά διευκολύνει τη λύση του προβλήματος. Αν δεν κατάφεραν να βρουν έναν καλό «κόφτη» τις καλές εποχές, πώς είναι δυνατόν να τα καταφέρουν τώρα; Εστω κι αν η κρίση λειτουργεί για όλους ανεξαιρέτως με τον ίδιο τρόπο, πράγμα που σημαίνει πως θα υπάρξουν και «καλά κομμάτια» που θα… ξεμείνουν στις μεταγραφές και θα υποχρεωθούν να ρίξουν νερό στο κρασί τους, όσον αφορά τις απαιτήσεις τους.

Το θέμα του αμυντικού μέσου απασχόλησε πολύ τα προηγούμενα χρόνια τον Παναθηναϊκό που βρήκε τη λύση στο πρόσωπο του Ζιλμπέρτο Σίλβα. Όχι αναίμακτα βέβαια, καθώς και το συμβόλαιο που του πλήρωσε ήταν πανάκριβο και τα διλήμματα περί της αποτελεσματικότητάς του έδιναν και έπαιρναν ανάλογα με την… πτέρυγα που είχε επιλέξει ο κάθε οπαδός του «τριφυλλιού». Για άλλους λοιπόν ο Βραζιλιάνος ήταν πραγματικά «αόρατος τοίχος» για άλλους ήταν «αόρατος παίκτης». Οι «νοσταλγοί» έκαναν συγκρίσεις με τον Μάτος και έριχναν αναθέματα στον Τεν Κάτε που χάλασε τον ψυχισμό του και τελικά τον έστειλε πίσω στην πατρίδα του.

Τελικά, βέβαια, ο Ζιλμπέρτο Σίλβα βρήκε στις καρδιές των οπαδών του «τριφυλλιού» αλλά και των αντιπάλων του (όταν έφυγε πια, γιατί πάντα έτσι γίνεται…) τη θέση που του άρμοζε. Και το κακό είναι ότι ο αρχηγός της Εθνικής Βραζιλίας «κακόμαθε» τους Ελληνες που έχουν πια ιδιαίτερες απαιτήσεις. Όταν οι περισσότεροι κατανόησαν ποιος είναι ο ρόλος του αμυντικού χαφ συνειδητοποίησαν πόσο τυχερός υπήρξε ο Παναθηναϊκός αλλά και οι ίδιοι που παρακολούθησαν τα τρία τελευταία χρόνια έναν παίκτη του επιπέδου του, ενώ παράλληλα μελαγχόλησαν που δεν είχαν την τύχη να τον απολαύσουν στην Ελλάδα πάνω στα… ντουζένια του.

Ο Σιμάο είχε επίσης θέση στην καρδιά των οπαδών του Παναθηναϊκού, αλλά οι συγκρίσεις με τον Ζιλμπέρτο τον έφερναν αναπόφευκτα σε μειονεκτική θέση. Μπορεί σαν αμυντικός χαφ να είναι πραγματικό «σκυλί», αλλά η θέση δεν απαιτεί μόνο ανασταλτικά καθήκοντα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Και ο… φουκαράς ο Μοζαμβικανός δεν μπορεί όχι μόνο να προωθήσει το παιχνίδι, αλλά ούτε να καταφέρει να δώσει σωστή πάσα στα δύο μέτρα και δεν έχει μάλιστα βελτιωθεί καθόλου σ’ αυτόν τον τομέα.

Ο Βιτόλο -υποτίθεται- ότι θα λύσει το πρόβλημα αν βέβαια… παίξει. Αν και οι ενδοιασμοί υπάρχουν (έχω αναφερθεί σχετικά εδώ) για το κατά πόσο θα ταιριάξει στο σύστημα του Φερέιρα, ενώ ίσως δεν είναι άσχετο το γεγονός ότι οι ΠΑΟΚτσήδες πανηγύριζαν μετά το πρώτο παιχνίδι με τη Βαλερένγκα βλέποντας τον Λαζάρ να κάνει πράγματα και θαύματα στη θέση που μέχρι πρότινος κατείχε στην ομάδα τους ο Ισπανός.

Για τους «πράσινους» λοιπόν ο «κόφτης» βρέθηκε το θέμα είναι κατά πόσο θα αποδειχθεί αποτελεσματικός. Γιατί αν δεν συμβεί αυτό, σε συνδυασμό με τα προβλήματα σε άμυνα και επίθεση δύσκολα βγαίνει η χρονιά. Εκτός αν οι μεταγραφές αποδειχθούν τόσο εύστοχες που καταφέρουν να μεταμορφώσουν αυτό που είδαμε στα παιχνίδια με την Οντένσε.

Eξίσου πονεμένη ιστορία είναι ο αμυντικός χαφ για τον Ολυμπιακό. Από την εποχή που «κόφτης» σήμαινε κυρίως «πνευμόνια» και ο Ιεροκλής Στολτίδης ερχόμενος - σχεδόν -  από το... πουθενά, έδωσε στον Ολυμπιακό τα τρεξίματα που απαιτούσε η συγκεκριμένη θέση, οι «ερυθρόλευκοι» ταλαιπωρούνται στη συγκεκριμένη θέση.

Και ο Στολτίδης, όπως ακριβώς ο Ζιλμπέρτο Σίλβα - χωρίς βέβαια να τίθεται θέμα σύγκρισης -  «κακόμαθε» τον Ολυμπιακό, που μπορεί να αναζητούσε κάποιον περισσότερο «γκλαμουράτο» παίκτη για τη συγκεκριμένη θέση, αλλά δεν έπαυε να χρησιμοποιεί τον «Ιέρο» ως σημείο αναφοράς, οι δε συμπαίκτες του χαλάρωναν περιμένοντας τα πάντα απ’ αυτόν. Ο αστικός μύθος (που μπορεί να μην είναι και τόσο… μύθος) λέει ότι ο Στολτίδης αγανακτισμένος από τη συμπεριφορά τους σε ένα παιχνίδι τους τα… έχωσε άγρια στο ημίχρονο («ρε μαλ… έχω πεθάνει να τρέχω κι εσείς... αρμενίζετε» - λέγεται ότι τους είπε, περίπου).

O ενθουσιασμός των οπαδών του Ολυμπιακού για τον Ντουντού (και του Ντουντού για τον Ολυμπιακό) τελείωσε νωρίς. Το ίδιο και η αποτελεσματικότητα του Βραζιλιάνου στη συγκεκριμένη θέση, ενώ  και η έλευση του… χαλκέντερου Μοϊσές Ουρτάδο ως αντι-«Ιέρο» μόνο ως άνοστο ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί.

Ο Ολυμπιακός «πονάει» στη συγκεκριμένη θέση - αν και τα δείγματα του Φέισα στο φιλικό με τον ΠΑΣ Γιάννινα αφήνουν αρκετές ελπίδες - και η σκέψη πως έχει μπροστά του Τσάμπιονς Λιγκ (γιατί, εννοείται πως για την Ελλάδα το πρόβλημα δεν είναι αξεπέραστο, όπως δεν ήταν και πέρυσι) δημιουργεί μέγιστο προβληματισμό.

Βέβαια, μετά το χθεσινό φιλικό, σε συνδυασμό με τον …περονόσπορο που έχει πέσει στην ομάδα σε θέματα τραυματισμών, ο αμυντικός χαφ δεν είναι το μόνο πεδίο αναζήτησης για τους «ερυθρόλευκους», αφού όπως όλα δείχνουν χρειάζονται σχεδόν εξίσου επειγόντως σέντερ φορ και δεξί χαφ (αλλά αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης…).

Το ακόμα πιο ανησυχητικό στην περίπτωση του Ολυμπιακού είναι τα «κολλήματα» του Ερνέστο Βαλβέρδε που μοιάζει να μην αντιλαμβάνεται το πρόβλημα ή που το αντιλαμβάνεται μεν, αλλά θέλει να το λύσει με τον δικό του τρόπο (κι αυτός ο τρόπος είναι που «τρομάζει» τους οπαδούς).

Στην ΑΕΚ τα προβλήματα είναι πολύ περισσότερα από την εξεύρεση ενός «κόφτη». Η «Ενωση» πονάει στη μεσαία γραμμή γενικά, πονάει όμως και στην άμυνα, ενώ όπως έδειξαν τα πράγματα έχει «θεματάκια» και στην επίθεση.

Ο Ντιόπ για όσο χρονικό διάστημα κατάφερε να παίξει πέρυσι έλυσε κάποια από τα προβλήματα, αλλά ακόμα κι αυτός ο «μισός» Ντιόπ δεν υπάρχει πια. Ο Μίτσελ ακόμα και αν έρθει δεν είναι ακριβώς «αντι-Ντιόπ» (αν και ο Χιμένεθ δεδηλωμένα προτιμά έναν παίκτη που θα συνδέει  κέντρο με επίθεση παρά έναν «κόφτη»), ενώ ο Μάκος, αν και είναι αισθητά βελτιωμένος, απέχει πολύ από το αποτελεί το ιδανικό των ΑΕΚτζήδων (πιθανότατα και του Ισπανού τεχνικού).

Η τοποθέτηση του Δέλλα στη συγκεκριμένη θέση μπορεί να «δούλεψε» στην Κύπρο, αλλά είναι λύση ανάγκης (και μάλιστα έκτακτης) παρά μόνιμη κατάσταση, καθώς o «Κολοσσός»  δεν διαθέτει ούτε την ταχύτητα που απαιτεί η θέση, πολύ δε περισσότερο τα τρεξίματα.

ΥΓ. «Γεωργέα, Γεωργέα, τα φυτά στην Καλαμάτα είναι ωραία», λέει το γνωστό, διαχρονικό σχεδόν, συνθηματάκι των οπαδών της «Ενωσης» για τον αγαπημένο τους Καλαματιανό άσο που κάθε χρόνο ξεκινά με την προοπτική του αναπληρωματικού για να γίνει βασικός και αναντικατάστατος. Ισως η αποποινικοποίηση της «φούντας» να είναι η λύση στην περίπτωσή τους. Ομάδα όπως την ονειρεύονται μπορεί και να μην φτιάξουν τελικά, αλλά οι ίδιοι θα τη βλέπουν Μπαρτσελόνα!

ΥΓ1. Ατάκα οπαδού του «τριφυλλιού» πριν από το ναυάγιο της μεταγραφής του Ισραηλινού ποδοσφαιριστή με το… κινηματογραφικό επώνυμο, Ταμίρ Κοέν στον Παναθηναϊκό. «Ας τον πάρουμε αυτόν τον Κοέν μπας και πάρουμε κανα... όσκαρ γιατί για τίτλους δεν μας βλέπω...». (Προφανώς χρειάζονται και οι «πράσινοι» λίγη… «φούντα» με αυτά που αναμένεται να δουν φέτος…).

ΥΓ2. Για τον Ολυμπιακό τα πράγματα δεν είναι τόσο απελπιστικά όσο για τους άλλους δύο. Αν μη τι άλλο οι «ερυθρόλευκοι» έχουν χρήματα. Αρκεί ο Βαγγέλης Μαρινάκης να έχει αφενός τη διάθεση να ξοδέψει, αφετέρου να στείλει το μήνυμα στον Ερνέστο Βαλβέρδε…