Το μυστικό του «Λιούμπο»...

Μέρες πρωτομαγιάτικης αργίας, δεν ήταν αυτός ο λόγος. Το δωμάτιο παρέμενε σκοτεινό προϊδεάζοντας για την περίοδο που θα επακολουθούσε. Ο ψηλόλιγνος συνήθης  επισκέπτης που κουράριζε από τις αρχές του Ιανουαρίου δεν ήρθε ποτέ. Ο Τίτο δεν θα συνδεόταν ποτέ ξανά με το μηχάνημα που τον υποχρέωνε σε μια παράταση ζωής και το νήμα της ζωής του που κοβόταν, θα γινόταν η θρυαλλίδα της πύρινης αναστάτωσης που ακολούθησε στην Γιουγκοσλαβία. Την στιγμή που ξεψυχούσε ο Τίτο, ένας επιθανάτιος ρόγχος θα έβγαινε από τα σπλάχνα της πάλαι ποτέ κραταιάς χώρας, καταδικασμένος σε μακρόσυρτη πολύχρονη παράσταση.

Ελλείψει  κατανεμημένης ακριβοδίκαια πολιτικής και οικονομικής ισχύς του άνθρωπου που κρατούσε κολλημένα τα κομμάτια ενός συγκλονιστικού μωσαϊκού πληθυσμών, γλωσσών και πολιτισμών, η εξαιρετικά εύθραυστη και ευμετάβλητη περιοχή της Γιουγκοσλαβίας θα αποτελούσε πρόσφορο έδαφος για το ενδημούν μικρόβιο  του εθνικισμού που γιγάντωνε από τα αισθήματα καταπίεσης, στέρησης και αδικίας.

Μύρισε πόλεμο…

Υπό τις σάλπιγγες του πολέμου που είχαν αρχίσει να ηχούν και την οσμή της αιματοχυσίας που κυριαρχούσε πλέον στην ατμόσφαιρα, ο Λιούμπομιρ Φέισα στις 14 Αυγούστου του 1988, είδε ως… Γιουγκοσλάβος για πρώτη φορά το φως ενός «διαφορετικού», πιο σκοτεινού ήλιου από τα άλλα παιδιά… Τρία χρόνια σχεδόν μετά, τίποτα δεν θα ήταν πια το ίδιο…

Σε μια υπόγεια κρύπτη του Βελιγραδίου από τις πολλές που είχαν δημιουργήσει στρατηγοί, η σύσκεψη του προεδρείου που διαδέχθηκε τον Τίτο στην ηγεσία της Γιουγκοσλαβίας, θα αποβεί άκαρπη, με αποτέλεσμα οι φυγόκεντρες πατριωτικές δυνάμεις ωθούμενες και από σκοτεινά παρασκήνια να βρουν την κατάλληλη ευκαιρία να εκδηλωθούν. Τίποτα δεν θα μπορούσε πια να αποτρέψει την αιματοβαμμένη διάλυση…

Ο Λιούμπομιρ Φέισα θα δει την χώρα του τεμαχισμένη  και ο ίδιος θα αποκαλείται πλέον Σέρβος…

Ακόμα και το όνομα της γενέτειράς του, μια μικρή πόλη έξω από την Βοϊβοντίνα, από Τίτοβ Βρμπας (ως φόρος τιμής στον Τίτο), θα απλουστευτεί στο Βρμπας  και τα παιδικά του χρόνια θα απορροφήσουν όλους τους κλυδωνισμούς από τον διαμελισμό της πατρίδας του.

Χαραμάδα η «στρογγυλή θεά»…

Στην ανήλιαγη παράγκα που έμοιαζε η ζωή του στην ανατολή της , ο «Λιούμπο» θα βρει την χαραμάδα από την οποία  θα θρέψει την υψιπέτιδα ελπίδα του για μια καλύτερη ζωή, μέσω του ποδοσφαίρου. Η τροχιά της «στρογγυλής θεάς» θα του δείξει το δρόμο και αυτός υποταγμένος στη μαγεία της θα τον ακολουθήσει, αναζητώντας την εκπλήρωση του δικού του ονείρου. Αυτού στου οποίου καταβυθιζόταν κάθε βράδυ αγκαλιά με μια μπάλα.

Έτσι, θα ενταχθεί στις ακαδημίες της ΦΚ Βρμπας πριν ανοίξει τα φτερά του, όχι για πολύ μακριά, αλλά για την εξίσου μικρή πόλη Κούλα, όπου θα φορέσει τα χρώματα της τοπικής Χάιντουκ (ομάδα με την οποία αγωνίστηκε και ο γνωστός μας από τη θητεία του στην ΑΕΚ, Νίκολα Μάλμπασα!).

Το πηγαίο ταλέντο του θα τον κάνει να ξεχωρίσει γρήγορα από τα υπόλοιπα παιδιά και πριν καν κλείσει τα 18, το καλοκαίρι του 2005, θα προωθηθεί στην αντρική ομάδα με την οποία θα έχει τέσσερις συμμετοχές, πανηγυρίζοντας την έξοδό στο Κύπελλο UEFA της επόμενης σεζόν.

Ρίχνοντας νερό στο μύλο της μεταγραφής που δεν έγινε ποτέ…

Σιγά, σιγά η φήμη του θα γιγαντώνεται όχι μόνο στη Σερβία όπου θεωρείται ήδη ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα των τελευταίων χρόνων , αλλά ρίχνοντας ο ίδιος νερό στο μύλο με τις εμφανίσεις του (22 συμμετοχές και ένα γκολ με τη Χάιντουκ η οποία τερματίζει 5η κερδίζοντας μια θέση στο Ιντερτότο), και έξω από τα σύνορα της χώρας. Δεν θα αργούσε μάλιστα ο καιρός που οι Μοίρες θα μαζευόντουσαν γύρω του, παλεύοντας για ποια θα τον πάρει με το μέρος της, την ίδια στιγμή που ερχόταν και η πρώτη κλήση στην εθνική U-21 (όπου πήρε με το καλημέρα φανέλα βασικού).

Η Μετς, το καλοκαίρι του 2007, κερδίζοντας στο νήμα τόσο τη Χέρτα Βερολίνου, όσο και τον Ερυθρό Αστέρα, θα αποσπάσει την υπογραφή του σε τετραετές συμβόλαιο, ωστόσο η Χάιντουκ που δεν θα συναινέσει ποτέ στη μεταγραφή θα προσφύγει στη FIFA και «πατώντας» στις απουσίες του Φέισα από τις προπονήσεις λόγω των διαπραγματεύσεων, θα δικαιωθεί μετά από αρκετές ημέρες διαμάχης.

Πνιγμένος στον ωκεανό…

Ο Λιούμπομιρ παρά το γεγονός πως θα δει το όνειρό του για το μεγάλο άλμα να φεύγει μέσα από τα χέρια του, έχοντας πίστη στις δυνατότητές του και γνωρίζοντας  πως στο άμεσο μέλλον παρόμοιες ευκαιρίες δεν θα εκλείψουν, επιστρέφει στην Κούλα. 

 Στην πιο γεμάτη σεζόν της καριέρας του, ο Φέισα θα δηλώσει παρών και στους 33 αγώνες που θα κληθεί να δώσει η Χάιντουκ μέσα στη σεζόν (1 γκολ) και παρά το γεγονός πως οι συμπαίκτες του θα κινηθούν στη μετριότητα, εκείνος θα πνιγεί σε έναν ωκεανό εγκωμιαστικών σχολίων.

Πάνω του θα μαγνητίσει εκ νέου όχι μόνο τα βλέμματα αρκετών ομάδων, αλλά και του ομοσπονδιακού τεχνικού, Χαβιέρ Κλεμέντε ο οποίος θα τον χρησιμοποιήσει ως αλλαγή κόντρα στο Καζακστάν (1-0, 24 Νοεμβρίου 2007) στο πλαίσιο των προκριματικών του Euro 2008, εκτοξεύοντας παράλληλα ακόμα περισσότερο τις μετοχές του.

Στην ομάδα της καρδιάς του…

Οι τίτλοι τέλους στο σίριαλ της μεταγραφής του Φέισα σε ομάδα μεγαλύτερου βεληνεκούς, μετά το… «συνεχίζεται» του προηγούμενου καλοκαιριού, θα έπεφταν τελικά τη θερινή μεταγραφική περίοδο του 2008.

Στη μάχη ρίχθηκαν όχι μόνο τα μεγαλύτερα κλαμπ του σέρβικου ποδοσφαίρου, αλλά και «ξένες δυνάμεις», όπως η Τενερίφη που τον βολιδοσκοπούσε από τον Φεβρουάριο  και η Χέρτα που είχε ξαναμπεί δυνατά στο παιχνίδι. Κερδισμένη από το παζάρι που είχε στηθεί στα πόδια του νεαρού άσου δεν θα μπορούσε να μην ήταν η Χάιντουκ, αλλά και η Παρτιζάν (τον είχε βάλει στο «μάτι» ένα χρόνο νωρίτερα) που αναγκάστηκε να βγάλει από τα ταμεία της 1,2 εκατ. ευρώ, ποσό ρεκόρ για το εγχώριο ποδόσφαιρο, παραχωρώντας μάλιστα και το 50% ως ποσοστό μεταπώλησης σε ομάδα του εξωτερικού. Δηλωμένος οπαδός των «crno-beli», καταλυτικό ρόλο στην απόφαση του Φέισα έπαιξε το θέλω της καρδιάς του.

«Είμαι πολύ χαρούμενος που όλα τελείωσαν θετικά και υπέγραψα συμβόλαιο με την ομάδα που υποστηρίζω και αγαπώ. Ευχαριστώ όλους όσους συμμετείχαν στις μακροσκελείς διαπραγματεύσεις και μου έδωσαν την ευκαιρία να παίξω στην Παρτιζάν», δηλώνει αρχικά ο 20χρονος άσος μετά την υπογραφή του συμβολαίου πενταετής διάρκειας, για να συμπληρώσει: «Τώρα πρέπει να ανταποδώσω την εμπιστοσύνη με την οποία με περιέβαλλαν και να βοηθήσω την ομάδα να πετύχει τους στόχους της. Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός, αλλά δε με φοβίζει».

Οι άνθρωποι της Παρτιζάν εμφανίζονται πεπεισμένοι πως απέκτησαν ένα ακατέργαστο διαμάντι η αξία του οποίου θα εκτοξευτεί!

«Ο Φέισα ήταν αυτό που ψάχναμε. Χρειάστηκε να ξοδέψουμε 1,2 εκατομμύρια ευρώ και να δώσουμε το 50% της μεταπώλησής του, όμως πιστεύουμε ότι όταν ο Φέισα φύγει από την Παρτιζάν, η τιμή του θα είναι 10-15 εκατομμύρια ευρώ», υποστηρίζουν χαρακτηριστικά.

Γεύση γλυκόπικρη…

Το ίδιο καλοκαίρι θα λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου αγωνιζόμενος σε τρία ματς με το εθνόσημο στο στήθος. Οι δύο ήττες από Ακτή Ελεφαντοστού (4-2) και Αργεντινή (2-0) σε συνδυασμό με την ισοπαλία κόντρα στην Αυστραλία (1-1), θα τον φέρουν πρόωρα πίσω στην πατρίδα του και την προετοιμασία με την Παρτιζάν.

Στην πρώτη του χρονιά με την ομάδα του Βελιγραδίου θα πάρει και την πρώτη του γεύση από Champions League, ωστόσο αυτή μετά τον αποκλεισμό από τη Φενερμπαχτσέ στα προκριματικά, θα αποδειχθεί πικρή. Σε συνδυασμό μάλιστα με τις τέσσερις ήττες στο UEFA, η ευρωπαϊκή εμπειρία θα μετατραπεί σε εφιάλτη.

Αντιστρόφως ανάλογα θα εξελιχθούν τα πράγματα εντός συνόρων όπου εκεί καταθέτοντας τα διαπιστευτήρια του σε 27 αγώνες, θα κατακτήσει το νταμπλ, αποτελώντας μάλιστα μέρος της καλύτερης ενδεκάδας.

Νέα όνειρα, νέες απογοητεύσεις…

Ωστόσο, ούτε το καλοκαίρι που θα ακολουθήσει, ο Φέισα θα βρει χρόνο ξεκούρασης αφού θα φορέσει ξανά τη φανέλα της εθνικής Σερβίας U-21, εκπροσωπώντας τη χώρα του στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Δύο «λευκές» ισοπαλίες με Ιταλία και Λευκορωσία, καθώς και μια ήττα από τη Σουηδία (3-1) αυτή τη φορά θα του δείξουν και πάλι τον δρόμο της επιστροφής.

Νέα σεζόν ,νέος προπονητής, νέα όνειρα για ευρωπαϊκή διάκριση, ωστόσο ο ΑΠΟΕΛ θα προσφέρει νέα… απογοήτευση. Ο Γκόραν Στεβάνοβιτς που διαδέχθηκε τον Σλάβισα Γιοκάνοβιτς προκειμένου να ανεβάσει ευρωπαϊκό επίπεδο τον σύλλογο θα αποτύχει, αφήνοντας αρχικά εκτός ενδεκάδας τον Φέισα (μπήκε μόνο αλλαγή στο 61' στην εκτός έδρας ήττα με 2-0 στον πρώτο αγώνα στην Κύπρο). Ο νεαρός Σέρβος όμως, όχι μόνο θα ξαναβρεί τον δρόμο του προς τη βασική ομάδα, αλλά το χειμώνα του 2010 θα βρεθεί στο απόγειο της καριέρας του!

«Όχι» στα 5 εκατ. των Ρωμαίων!

Οι «σειρήνες» από το εξωτερικό θα ηχήσουν ξανά στα αυτιά του χαρακτηριστικού εκπροσώπου της μεγάλης των «πλάβι» σχολή και μάλιστα αυτή τη φορά οι προτάσεις θα είναι ακόμα πιο δελεαστικές… Το εμπόδιο της Παρτιζάν ωστόσο θα αποδειχθεί ανυπέρβλητο. Λυών, Μίλαν και Ρόμα «σφάζονται» στα πόδια του Φέισα, πριν οι ιθύνοντες των πρωταθλητών Σερβίας απορρίψουν πρόταση 5.000.000 από τους «τζιαλορόσι».

«Είπαμε “όχι” στην πρόταση της Ρόμα» θα αποκαλύψει ο γενικός γραμματέας της Παρτιζάν, Ντάρκο Γκρούμπορ, προσθέτοντας: «Η απόφαση είναι του τεχνικού τιμ. Ο Φέισα δεν είναι προς πώληση και συμφωνούμε σε αυτό. Δεν θα μιλήσω για ποσά, δεν είναι επαγγελματικό, όμως μπορώ να πω ότι η πρόταση ήταν εξαιρετική».

Το δεύτερο σερί του πρωτάθλημα με την Παρτιζάν (τρίτο σερί για τον σύλλογο) δεν θα πλαισιωθεί αυτή τη φορά από το Κύπελλο αφού οι «ασπρόμαυροι» θα αποκλειστούν στα ημιτελικά από την Βοϊβοντίνα με 3-1. Θα ακολουθήσει άλλο ένα πρωτάθλημα, ωστόσο μικρή σημασία θα έχει για τον Σέρβο με την χρονιά του να ολοκληρώνεται πρόωρα και τις συμμετοχές του  να σταματάνε στις 20…

Μάρτυρας ανθρωποθυσίας…

Σαν σύγχρονος Ίκαρος, θεωρώντας πως οι Μοίρες θα είναι πάντα στο πλευρό του, ο Φέισα ξεπέρασε τα όριά του, όχι πληρώνοντας την αλαζονεία του, αλλά τον αδυσώπητο αγώνα κόντρα στην ανθρώπινη φύση με τους συνεχείς αγώνες και την αγάπη για την εθνική ομάδα της χώρας του.

Στις 7 Απριλίου του 2010 η πόρτα της εθνικής Σερβίας θα άνοιγε ξανά στον «Λιούμπο», κρύβοντας ωστόσο πίσω της μια δυσάρεστη έκπληξη. Η νίκη με 3-0 επί της Ιαπωνίας δεν θα πανηγυριζόταν ποτέ αφού στο 69ο λεπτό της αναμέτρησης, ο νεαρός άσος θα προδινόταν από το γόνατό του, γινόμενος μάρτυρας της ανθρωποθυσίας του σύγχρονου ποδοσφαιριστή.

«Πέφτοντας στο χορτάρι, το μόνο πράγμα που σκέφτηκα ήταν “μακάρι να μην είναι κάτι πολύ σοβαρό”. Όμως ξέρω ότι τώρα πρέπει να προσπαθήσω να επανέλθω. Γρήγορα αποφάσισα ότι έπρεπε να αντιμετωπίσω την τύχη μου. Δεν θα ξεχάσω το ποδόσφαιρο για ένα διάλειμμα λίγων μηνών. Όταν επιστρέψω θα είμαι ακόμη καλύτερος», δηλώνει ο ίδιος πυρακτωμένος με θέληση περίσσεια, όταν διαγνώσθηκε η ολική ρήξη χιαστών.

Δεν παραδόθηκε ποτέ…

«Βαφτισμένος» στην κολυμπήθρα της ατυχίας η επάνοδος στην αγωνιστική δράση έπαιρνε συνεχώς παράταση και η πολύμηνη αποχή του από τα γήπεδα, ισοδυναμούσε για τον Φέισα με αργό θάνατο, στον οποίο όμως δεν παραδόθηκε ποτέ…

Ο «Λιούμπο» δεν έκανε έκπτωση στα όνειρά του, αλλά ποτίζοντας το δέντρο της προσμονής με πίστη, επανήλθε στη διάθεση του προπονητή του.

Τι και αν χρειάστηκε να αναβάλει την επιστροφή του από τον Οκτώβριο του 2010 στον Δεκέμβρη και από εκεί στα τέλη Μαρτίου μετά από νέα αρθροσκόπηση από εξειδικευμένους γιατρούς στο Αουγκσμπουργκ της Γερμανίας, ο Φέισα όχι μόνο εντάχθηκε στη μίνι προετοιμασία της Παρτιζάν σε Ντουμπάι και Σλοβενία κατά τη διάρκεια της χειμερινής διακοπής του πρωταθλήματος, αλλά πρόλαβε να αγωνιστεί στις 2 τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος πανηγυρίζοντας την κατάκτηση ενός ακόμη νταμπλ για λογαριασμό της Παρτιζάν.

«Μετά από σχεδόν ένα χρόνο, επέστρεψα. Έπαιξα σε ένα γήπεδο που αγαπώ και έχω ζήσει τις ωραιότερες στιγμές της καριέρας μου. Όλα ήταν διαφορετικά. Ευχαριστώ τους συμπαίκτες μου που με χειροκρότησαν όταν μπήκα στο γήπεδο. Νιώθω υποχρεωμένος σε όλους και ειδικά στον προπονητή Αλεξάνταρ Στανόγεβιτς. Τώρα πρέπει να σπάσω τον πάγο, να μπω πάλι σε ρυθμό και πιστεύω ότι όλα θα είναι καλύτερα», θα τονίσει ο ίδιος.

Μυστικό…

Το αν ο Φέισα επανέλθει στην αγωνιστική κατάσταση που ήταν πριν τον σοβαρό τραυματισμό του, είναι ένα μυστικό που κρατά μέχρι στιγμή εφτασφράγιστο ο χρόνος… Όχι όμως για πολύ αφού το γήπεδο είναι πάντα πρόθυμο να το αποκαλύψει…

Το μόνο σίγουρο είναι πως ανεβαίνοντας τον δικό του Γολγοθά από τις φτωχογειτονιές του Βρμπας όπου το αίμα στους τοίχους των σπιτιών ήταν ακόμα νωπό, φθάνοντας ως την κορυφή (όπως τότε που φλέρταρε με την μεταγραφή στη Ρόμα) και από εκεί ψηλά βουτώντας στην ατυχία, έχει μάθει να κολυμπάει στα βαθιά… Τα νερά του λιμανιού δύσκολα θα τον τρομάξουν…