Η ιστορία ενός άλλου «special»

Ενώ χιλιάδες Ισπανοί γίνονται μάρτυρες της μοναδικής εικόνας από την παραλία, ο Κρις Κόουλμαν απολαμβάνει τη θέα από τη βεράντα ενός παραθαλάσσιου εστιατορίου. Ατενίζοντας τον κόλπο είναι η κατάλληλη στιγμή να παραγγείλει ένα ακόμα ποτήρι vino tinto (κόκκινο κρασί). Τη στιγμή που μία ακόμα έκρηξη χρωμάτων προσπαθεί να αγγίξει την «αιωνιότητα», ο Κόουλμαν θα δανειστεί μία παλιά φράση από τον υπηρέτη του Τζορτζ Μπεστ. «Από πού ξεκίνησαν όλα να πηγαίνουν στραβά;» ψελλίζει..

Το σκηνικό δεν θα μπορούσε να ήταν πιο ειδυλλιακό, αλλά η μεγάλη ζωή δεν είναι τα πάντα για τον νέο προπονητή της Ρεάλ Σοσιεδάδ. Ένα σωματείο που πριν από τέσσερα χρόνια ήταν στο Τσάμπιονς Λιγκ, μόλις έχει υποβιβαστεί από την κορυφαία κατηγορία της Ισπανίας. Τα χειρότερα ωστόσο, δεν είχαν έρθει ακόμα, αφού ήταν τόσο δυσχερή η οικονομική κατάσταση της ομάδας, που οι διευθύνοντες του συλλόγου έχουν ζητήσει από τους παίκτες να πηγαίνουν οδικώς στα εκτός έδρας παιχνίδια.

«Δεν μας αναγκάζουν να κολυμπάμε ως την Τενερίφη»

Η μακρύτερη διαδρομή από αυτά τα ταξίδια με πούλμαν ήταν τα 1.068 χιλιόμετρα και στη συνέχεια πάλι πίσω αλλά ο Κόουλμαν έχει σχεδόν καταφέρνει να δουν όλοι τη φωτεινή πλευρά. «Τουλάχιστον δεν μας  αναγκάζουν να κολυμπάμε ως την Τενερίφη», θα δηλώσει χαριτολογώντας.

Ο πρώην μάνατζερ της Φούλαμ, «ξενιτεύτηκε» στην Ισπανία, σίγουρα, όχι για να πλουτίσει και... εντυπωσιακή όπως είναι η «Χώρα των Βάσκων», πρέπει κάτι περισσότερο από τον ήλιο και τη θέα, να τον μαγνήτισε σε αυτήν. Μια φήμη που διαψεύσθηκε αμέσως από τον ίδιο είναι ότι έχει διαφύγει στην Ισπανία λόγω συζυγικών προβλημάτων. Ένα πρωτοσέλιδο της «Sun» νωρίτερα μέσα στη χρονιά, θα παραβιάσει το ιδιωτικό της προσωπικής του ζωής και ο Νιλ Γουόρνοκ, πρώην προπονητής της Σέφιλντ Γουνάιτεντ, θα απαντήσει σε ερώτηση που του έγινε σχετικά με το αν θα ακολουθούσε τον Κόουλμαν στο εξωτερικό: «Όχι, είμαι ευτυχισμένος με τη γυναίκα μου».

Ένα σχόλιο που θα επιβεβαιώσει περισσότερο την έλλειψη «λεπτότητας» του Γουόρνοκ, παρά την κατάσταση του γάμου του Κόουλμαν. «Είχαμε κάποια προβλήματα, αλλά είμαστε εντελώς καλά. Πολύ καλά, μαζί με τέσσερα υπέροχα παιδιά», θα παραδεχθεί ο ίδιος με περίσσεια δόση ειλικρίνειας, προσθέτοντας. «Η γυναίκα μου ήταν εδώ με τα παιδιά και με βοήθησε να διαλέξω σπίτι». Όσο για το σχόλιο του Γουόρνοκ, υψώνοντας το ένα φρύδι, έχει έτοιμη την απάντηση: «Τουλάχιστον είμαι ακόμα στον πρώτο μου γάμο»!

Και ενώ ο Γουόρνοκ κάθεται στην Αγγλία περιμένοντας κάποιον να απολυθεί, ο Κόουλμαν αποφασίζει να κάνει το τολμηρό βήμα προς το άγνωστο. Πρόσφατα απολυμένος από τη Φούλαμ τον Απρίλιο μετά από ένα σερί έντεκα αγώνων χωρίς νίκη (ένα απλό τηλεφώνημα από τον ιδιοκτήτη της, Μοχάμεντ Αλ Φαγιέτ κατάφερε να «επισκιάσει» δέκα χρόνια καριέρας ως παίκτη, προπονητή και μάνατζερ), μια κοινοπραξία τον θέλει να αναλαμβάνει τα ηνία της Μάντσεστερ Σίτι. Όταν όμως η εξαγορά των «πολιτών» από την ομάδα των επιχειρηματιών που τον ήθελαν να αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία του συλλόγου απέτυχε, γρήγορα βρέθηκε μετέωρος.

«Ο μεγάλος Ουαλός μπάσταρδος δεν έχει ιδέα»!

«Θα μπορούσα να περιμένω ένα σύλλογο κορυφαίου πρωταθλήματος, αλλά έχοντας δει και άλλους προπονητές να παραμένουν άνεργοι βδομάδα με τη βδομάδα, δεν θα έμπαινα ποτέ σε μια τέτοια διαδικασία. Δεν θα μπορούσα να βρεθώ ποτέ σε μια σουίτα πίνοντας σαμπάνια με τον πρόεδρο. Δεν είμαι τόσο απελπισμένος για μια δουλειά και σέβομαι τους άλλους μάνατζερ πάρα πολύ. Είναι αρκετά σκληρό χωρίς κάποιον άλλο στο πλευρό σου», δήλωνε στο πλαίσιο της συμφωνίας με τη Σοδιεδάδ.

Η Σοσιεδάδ τον είχε καλέσει και ένα-δύο χρόνια νωρίτερα, μετά  από συστάσεις του Τζον Τόσακ, σεβαστού στο Σαν Σεμπαστιάν μετά από τρεις θητείες ως μάνατζερ. «Έχει ακόμα ένα σπίτι ακριβώς πάνω από τον κόλπο και είναι ένας θεός εδώ», είχε  δηλώσει ο Κόουλμαν για τον Τόσακ, συμπληρώνοντας: «Είναι ήδη μια μεγάλη επιρροή για μένα που έρχεται πάνω εδώ. Να εργαστώ στο εξωτερικό, ήταν κάτι που πάντα με ενδιέφερε και τώρα ήταν η κατάλληλη ευκαιρία. Θέλω να μάθω πως είναι  η εμπειρία - και αν ήμουν αρκετά καλός να πετύχω σε μια άλλη χώρα».

Ήταν μια γενναία κίνηση, το ρίσκο της οποίας, πολύ λίγοι Βρετανοί μάνατζερ, θα δεχόντουσαν να επωμιστούν. Υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά  η πορεία του ταλέντου είναι κυρίως μονόδρομος. Ο Κόουλμαν αντιστάθηκε σε αυτή την τάση, αλλά δεν ήταν έτοιμος να θέσει τον εαυτό του στην πρωτοπορία ενός νέου «κύματος εξαγωγών» από την Πρέμιερ Λιγκ.

«Θα ήθελα μια μέρα να επιστρέψω στην Αγγλία» είχε δηλώσει ο ίδιος σε μια έκρηξη  ειλικρίνειας, για να προσθέσει: «Μερικές φορές απογοητεύομαι που δεν μπορώ να περάσω τα μηνύματα που θέλω λόγω γλώσσας αλλά ίσως είναι καλύτερα που δεν ξέρω την βάσκικη έκφραση για το ''ο μεγάλος Ουαλός μπάσταρδος δεν έχει ιδέα''. Μερικά πράγματα στο ποδόσφαιρο είναι καθολικά». Τα Αγγλικά ταμπλόιντ παρουσίαζαν φωτογραφίες του με σομπρέρο, ωστόσο οι δεκάωρες προπονήσεις θα πιστοποιούσαν πως κάθε άλλο παρά για μαύρισμα πήγε στην Ισπανία.

Έφταιγε το πλυντήριο!

Ο οικονομικός περιορισμός με τον οποίο ήρθε αντιμέτωπος στη Φούλαμ και η εμπειρία από μια διοίκηση που κάθε χρόνο πουλούσε τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του όπως οι Έντουιν φαν ντε Σαρ, Λουίς Σαχά, Στιντ Μαλμπρανκ και Λουίς Μπόα Μόρτε, (παρόλα αυτά ο ίδιος κρατούσε άνετα την ομάδα στην Πρέμιερ), ήταν η καλύτερη παρακαταθήκη και οιωνός πως το έργο του στην Ισπανία θα ήταν εξίσου επιτυχημένο.

Και ήταν! Η αλλαγή ωστόσο προσώπων στη διοίκηση της ομάδας, θα σταθεί ανυπέρβλητο εμπόδιο. Οι τεταμένες σχέσεις του Κόλουλμαν με τον νεοεκλεγέντα στον προεδρικό θώκο Ινάκι Μπαντιόλα, δεν θα ζεσταθούν ποτέ από τη ζέστη του Σαν Σεμπαστιάν και μοιραία θα επιφέρουν το διαζύγιο, παρά τη μια ήττα σε δώδεκα αγώνες!

Ο ίδιος πάντως θα βάλει και αυτός το λιθαράκι του προκειμένου να χτιστεί αυτή η ιδιόμορφη σχέση. Συγκεκριμένα θα αργήσει μιάμιση ώρα σε μια συνέντευξη Τύπου με τους ανθρώπους της ομάδας να μην τον βρίσκουν στο κινητό. Όταν τελικά εμφανίζεται, θα ισχυριστεί πως είχε κάποιο πρόβλημα με το πλυντήριο και πλημμύρισε το σπίτι του, για να αποδειχθεί αργότερα πως το μόνο πρόβλημα που είχε ήταν με το ξυπνητήρι και το μόνο που «γύριζε» ήταν το κεφάλι του, μετά τα ποτά στο χθεσινοβραδινό πάρτι!

Θλιμμένος θα σχολιάσει πως αφήνει μια εξαιρετική ομάδα και ο  37χρονος πλέον τεχνικός θα αναλάβει τα «ηνία» της Κόβεντρι, κατακτώντας μάλιστα το Φεβρουάριο του 2009, το βραβείο του «προπονητή του μήνα». Κατά τη διάρκεια της καριέρας του θα κερδίσει πιστούς θαυμαστές για τα λίγα λόγια και την πολλή δουλειά, αποδεικνύοντας πως ακόμα και οι … «special» μάνατζερ χρειάζονται συμβουλές.

«Ο Μουρίνιο είναι ομορφότερος, εγώ ψηλότερος»!

Ο Ζοζέ Μουρίνιο δεν θα διστάσει να ρωτήσει τη γνώμη του σε θέματα προπονητικής κάθε που θα συναντιόντουσαν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ο Κόουλμαν ήταν από τους ελάχιστους που κατάφεραν να  σπάσουν τον κώδικα του κορυφαίου τεχνικού, νικώντας τον με τη Φούλαμ ενώ είχε προειδοποιήσει τους ανθρώπους της Τσέλσι πως είναι αδιανόητο να αφήσουν τον Μουρίνιο να φύγει και θα αντιληφθούν μετά το μεγάλο λάθος τους.

Ο «special one» θα τον χαρακτηρίσει κορυφαίο άνθρωπο και μάνατζερ ενώ θα είναι από τους πρώτους που θα του τηλεφωνήσουν για συμπαράσταση όταν γίνεται γνωστή η απόλυσή του. Ο Κόουλμαν σε ερώτηση σχετικά με το πού πηγάζει η ασυνήθιστη συμπάθεια του Μουρίνιο προς άλλο μάνατζερ και αν στον ίδιο βλέπει κάτι από τον εαυτό του, θα απαντήσει με τη γνωστή αίσθηση του χιούμορ που τον διακατέχει. «Ίσως, δεν ξέρω. Ξέρω ότι είμαι πολύ ψηλότερος απ 'αυτόν, αλλά αυτός είναι ομορφότερος από μένα»!

Όπως τότε…

Τα μαλλιά του μπορεί να παραμένουν κατάμαυρα αλλά ο «Cookie» όπως ήταν το παρατσούκλι του τα χρόνια που φορούσε ποδοσφαιρικά και σορτσάκι, υποστηρίζει πως είναι συνέχεια αγχωμένος. Ζει το παιχνίδι από τον πάγκο όπως και τότε. Τότε, πριν το σοβαρό τροχαίο που έκοψε άδοξα το νήμα της καριέρας του, στην ηλικία των 31. Οι σφυγμοί του από τον πάγκο αγγίζουν εκείνους που έπιανε μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.

Του γηπέδου της αγαπημένης του Σουόνσι της οποίας είναι οπαδός (με τους « κύκνους» κατέκτησε και δυο Κύπελλα Ουαλίας σαν ποδοσφαιριστής), της Κρύσταλ Πάλας με την φανέλα της οποίας σκόραρε και 16 γκολ σε 143 εμφανίσεις αφού ο τότε προπονητής του από αμυντικό τον μετέτρεπε συχνά πυκνά σε επιθετικό, (οι οπαδοί των αετών μάλιστα τον ψήφισαν στις κορυφαίες προσωπικότητες της ομάδας), της Μπλάκμπερν η οποία ξόδεψε 3 εκατ. λίρες για να τον φέρει στο «Ίγουντ Παρκ» την επόμενη χρονιά της κατάκτησης του πρωταθλήματος το 1995, της Φούλαμ για την οποία δεν δίστασε να υποβιβαστεί δύο κατηγορίες αναγκάζοντας την να ξοδέψει 2 εκατ. λίρες, ποσό ρεκόρ για τα δεδομένα της κατηγορίας!

Με εκείνον να παίρνει με το καλημέρα το περιβραχιόνιο του αρχηγού, υπό τις οδηγίες του Κίγκαν, οι «κότατζερς» θα ανέβουν κατηγορία και όλα δείχνουν πως είναι θέμα χρόνου ο κορυφαίος αμυντικός εκτός Πρέμιερ, να οδηγήσει την ομάδα στα μεγάλα «σαλόνια». Η σεζόν μάλιστα 2000-01 θα αρχίσει ιδανικά, με τον Τιγκανά να έχει αναλάβει πλέον τα ηνία της ομάδας που μοιάζει ασταμάτητη, ωστόσο θα έρθει η αποφράδα εκείνη ημέρα της 2ης Ιανουαρίου… Λίγες μόλις ημέρες μετά το ισόπαλο αποτέλεσμα κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ένα τροχαίο θα του προκαλέσει πολλαπλό κάταγμα στο πόδι! Η συμμετοχή του σε έναν αγώνα «ρεζέρβων» τον Μάρτιο του 2002 θα ήταν απλά η ταφόπλακα στα όνειρα του 32χρονου Κόουλμαν να αγωνιστεί ξανά σε υψηλό επίπεδο…

Ζωντανός από τον «αργό θάνατο»

Για αυτόν, το γεγονός να μην ξαναπατήσει χορτάρι ισοδυναμούσε με αργό θάνατο… Και πάνω που πάσχιζε να προσανατολιστεί στην ανήλιαγη πραγματικότητα με τα νέα τραχιά δεδομένα έβαλε σε τροχιά αυτό που πρόσταζε η καρδιά του…

Ποτίζοντας με πίστη το δέντρο της θέλησης, άρχισε να εξυφαίνει την επιστροφή του στο προσκήνιο και σε ηλικία 33 ετών γινόταν ο νεότερος τεχνικός στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ διαδεχόμενος τον Τιγκανά στον πάγκο της Φούλαμ και η αιτία να επιτρέψει η FIFA τις απεριόριστες αλλαγές στα φιλικά.

Ουαλός γαρ (με 32 συμμετοχές στην Εθνική), η υπερηφάνεια που πηγάζει από μέσα του για την Ουαλία, θα αποτελέσει φάρο σε κάθε λυκαυγές της καριέρας του. «Πρέπει να έχω τον Ίστγουντ υγιή πρώτα για την Κόβεντρι γιατί είναι δουλειά μου και πληρώνομαι γι αυτό. Όταν είναι υγιής σας υπόσχομαι πως αν χρειαστεί θα τον φέρω εγώ προσωπικά στην Ουαλία για να παίξει με την Εθνική. Έχω παίξει και εγώ για την Ουαλία και προτιμούσα να παίζω για τη χώρα μου παρά για οποιοδήποτε κλαμπ στο οποίο έπαιξα. Λατρεύω την Ουαλία, είμαι πατριώτης, αυτό δεν αλλάζει» είχε πει χαρακτηριστικά για τον συμπατριώτη του ποδοσφαιριστή Φρέντι Ίστγουντ που ήταν τραυματίας και θα έχανε ένα παιχνίδι της εθνικής του ομάδας. Ο πάγκος της ίσως αποτελεί μακροπρόθεσμη φιλοδοξία του Κόουλμαν, αλλά προς το παρόν έχει πάρα πολλά  να πετύχει σε συλλογικό ακόμη επίπεδο. Και αν οι ταυρομαχίες ήταν μια παράδοση που ο ίδιος φαινόταν λιγότερο πρόθυμος να αγκαλιάσει, τα αλογάκια είναι σίγουρα πιο ελκυστικά.

«Μερικές φορές δεν ξέρω αν εγώ είμαι αλαζόνας ή όχι, αλλά ποτέ δεν συνήθιζε να με διακατέχει κανένας φόβος. Σε όποιο γήπεδο, όποιον αντίπαλο και αν αντιμετώπιζα... Πάντα ένιωθα ότι οτιδήποτε στεκόταν εμπόδιο στο δρόμο μου θα το ξεπερνούσα» υποστήριξε κάποτε…

Καβάλα σε ένα «βυσσινί αλογάκι» θα είναι σίγουρα πιο εύκολο…