Για μια χούφτα... γκολ

Τον έλεγαν Κώστα Μήτρογλου.

Αν τον συναντήσεις στο δρόμο θα τον κοιτάξεις με μισό μάτι περνώντας τον για αρχηγό συμμορίας που πουλάει ανταλλακτικά από κλεμμένα μηχανάκια έχοντας πρώτα εξασφαλίσει στο δικό του μία περίοπτη θέση στην ιστορία των «παπιών» με τον πιο εκκωφαντικό θόρυβο (ελέω πάντα τρύπιας εξάτμισης) .  Στην καλύτερη δε, θα τον περάσεις για μόνιμο θαμώνα καφετέριας της περιοχής μου, έχοντας βάλει μοναδικό σκοπό της ζωής του να σπάσει εκ νέου το ρεκόρ χρόνου που μπορεί κάποιος να καμαρώνει το παρκαρισμένο του glx. 

Ωστόσο ο Κώστας Μήτρογλου μόνιμος θαμώνας μπορεί να μην είναι, αλλά δεν αποκλείεται να τον πετύχεις να διασκεδάζει λίγο πιο κάτω, στο Μπουρνάζι. Και επειδή τα στερεότυπα δεν πρέπει να είναι για μας, στη ζωή του δεν κλέβει μηχανάκια, αλλά ταυτότητες! Αυτές ντε, των αντιπάλων αμυντικών και τερματοφυλάκων! 

Άλλος, όχι αυτός…

Στις 13 Αυγούστου του 2008 είχε αγνοήσει τον προπονητή του, Ερνέστο Βαλβέρδε, εκτελώντας άστοχα το καθοριστικό πέναλτι κόντρα στην Ανόρθωση στο ΓΣΠ, κοστίζοντας την πρόκριση του Ολυμπιακού στους ομίλους στου Τσάμπιονς Λιγκ. Και στις 22 Νοεμβρίου του 2009 δεν δίστασε να γράψει στα… πιστόλια του την παρατήρηση που λέγεται ότι του έκανε ο ίδιος ο Κόκκαλης για τους πανηγυρισμούς που  έφερναν κάτι από «Hitman». Μια εβδομάδα μάλιστα αργότερα θα πανηγύριζε με τον ίδιο τρόπο τα δύο γκολ κόντρα στον Παναθηναϊκό, όντας ο πρώτος παίκτης που σε ντεμπούτο του σε ντέρμπι «αιωνίων», σκοράρει δύο φορές. Ο ίδιος ωστόσο αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι έγινε κάτι τέτοιο  και απλώς ο ισχυρός άντρας του Ολυμπιακού τον ρώτησε για ποιο λόγο πανηγυρίζει έτσι.

Άλλος θα είχε συμμορφωθεί αλλά ο Κώστας Μήτρογλου δεν είναι άλλος.

Είναι αυτός. Ένας τύπος που δεν συμμορφώνεται σε υποδείξεις, παραφράζοντας, παρερμηνεύοντας, ενίοτε και διαγράφοντας κάθε περιοριστικό όρο στον αχαλίνωτο αυθορμητισμό του.

Έτσι άρχισαν όλα…

Και αν πάλι κάποιος θέλει να αναζητήσει τις ρίζες του ιδιόρρυθμου πανηγυρισμού του,  αρκεί να ταξιδέψει λίγο στο χρόνο και στην αρχή της καριέρας του. Γεννημένος στις Κρηνίδες της Καβάλας (χωριό του Γ.Χ. Γεωργιάδη),  μετακόμισε πολύ νωρίς με την οικογένειά του στη Γερμανία και σε ηλικία μόλις πεντέμισι ετών είχε την πρώτη του γνωριμία με την στρογγυλή θεά.

Ο πατέρας του Γιώργος, ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής και ο ίδιος(έπαιζε τερματοφύλακας  στην ομάδα της γειτονιάς του Λούντβιχσχάφεν) όχι μόνο δεν θα πήγαινε κόντρα στη φύση του γιού του, αλλά θα αποτελούσε και το εφαλτήριο της καριέρας του με όνειρο να δει μια μέρα τον μικρό Κώστα με τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας, του Ολυμπιακού.

Έτσι σε ηλικία επτά χρονών ο Μήτρογλου θα βρεθεί στα τσικό της Νοϊκίρχεν. Τότε ήταν που του κόλλησαν και τα παρατσούκλια των «κανονιέρη» και «πιστολέρο» καθότι στη Γερμανία, σε όλες τις κατηγορίες, στους πρώτους σκόρερ δεν δίνουν χρυσό παπούτσι, αλλά μια μινιατούρα κανονιού και ο Μήτρογλου δεν έκανε τίποτα άλλο από το να φορτώνει με γκολ τα αντίπαλα δίχτυα. Έπειτα σε ηλικία 14 ετών θα βρεθεί στην Ντούισμπουργκ και δύο χρόνια αργότερα θα πάρει μεταγραφή για την Μπορούσια Μενχενγκλάνπαχ.

Εκεί θα τον ανακαλύψει ο Νίκος Νιόπλιας και μέσω της Εθνικής Νέων η οποία τερμάτισε 2η στο Ευρωπαϊκού Πρωτάθλημα του 2007 με τον ίδιο να πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις, θα γίνει γνωστός και στην Ελλάδα.

Τηλεφώνησέ μου!

Στο περιθώριο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2007 μάλιστα ο Μήτρογλου ελλείψει κινητού, χαλούσε τη μία... τηλεκάρτα πίσω από την άλλη για να μιλάει με την αγαπημένη του.
Έτσι κάποια στιγμή, ο σκάουτερ της εθνικής, Γιώργος Κοκκαλάκης του έταξε πριμ... τηλεκάρτας! Του υποσχέθηκε ότι όσα γκολ πετύχαινε στο ματς κόντρα στους Πορτογάλους που ακολουθούσε, τόσες τηλεκάρτες θα κέρδιζε! Ο Μήτρογλου σκόραρε και ήταν από τις ελάχιστες φορές που τα πιστόλια έμειναν στη θήκη τους. Απλώς κοίταξε τον Κοκκολάκη κάνοντας μια χειρονομία σαν να μιλούσε στο τηλέφωνο! Πολλοί δε ερμήνευσαν τον πανηγυρισμό ως μήνυμα στον Κόκκαλη προκειμένου ο ισχυρός άντρας του Ολυμπιακού να τον πάρει τηλέφωνο και να τον φέρει στο λιμάνι.

Χάρισε τίτλους

Και θα καταλήξει όντως στην ομάδα που έχει στην καρδιά του από μικρός αφού το λιμάνι έμελλε να ήταν και ο επόμενος σταθμός της καριέρας του!

Μέντορά του στον Ολυμπιακό θα βρεί τον Ντάρκο Κοβάσεβιτς, ο οποίος είχε διακρίνει ευθύς  εξ αρχής το ταλέντο του μικρού. «Ο Κώστας είναι εξαιρετικός και θα πάει ψηλά» είχε πει. «Σίγουρα θα γίνει μεγάλο αστέρι. Έχει όλα τα φόντα να γίνει ο βασικός επιθετικός του Ολυμπιακού για πολλά χρόνια...».

Στην Ελλάδα θα ποτιστεί από νωρίς και με το οπαδικό δηλητήριο αφού δέχθηκε έντονη κριτική όταν «έκανε το λάθος» να καθίσει στον πάγκο δίπλα στον Σωτήρη Νίνη, συμπαίκτη του στην Εθνική Ελπίδων, πριν από ένα ντέρμπι αιωνίων.

Η ποιότητά του ωστόσο θα φανεί από την πρώτη κιόλας σεζόν του στους «ερυθρόλευκους»(2008), όταν τυπικά χάρισε δύο τίτλους στην ομάδα. Τον πρώτο όταν σκόραρε στον αγώνα του Σούπερ Καπ κόντρα στη Λάρισα και τον δεύτερο, και καλό, όταν χάρισε στο 90’ τη νίκη στον Ολυμπιακό (και πάλι) επί της Λάρισας στο Καραϊσκάκη σφραγίζοντας το πρωτάθλημα. 

Νυχτοπερπατήματα…

Αναπόφευκτα ακολούθησε η εύκολη και αναμενόμενη αποθέωση από τον Τύπο και κάπου εκεί τα μυαλά του νεαρού άσου φάνηκε να παίρνουν αέρα.

Η επόμενη σεζόν δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή. Λέγεται ότι το χαμένο πέναλτι στο ματς με την Ανόρθωση, του κόστισε τη θέση του στην ενδεκάδα. Ωστόσο αυτό είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή -ίσως και παραπάνω- είναι ότι δεν τον είχε δει με καλό μάτι ο Βαλβέρδε. Ο Μήτρογλου είχε απογοητευτεί τόσο , σε σημείο να εμφανίζεται αδιάφορος στις προπονήσεις και ν’ αρχίσει τα νυχτοπερπατήματα.

Η εξωγηπεδική ζωή του τον επηρέασε και στην επαγγελματική του πορεία, αφού πειθαρχικά παραπτώματα έκαναν την εμφάνισή τους. Τα νυχτοπερπατήματα έγιναν γνωστά για τον ταλαντούχο επιθετικό, ο οποίος αρχικά φάνηκε να τίθεται στο περιθώριο. Το ταλέντο και οι ικανότητές του, πέρασαν σε δεύτερη μοίρα λόγω των κακών επιλογών του, όμως το μέλλον ήταν γραφτό να φέρει και πάλι την Άνοιξη στην ποδοσφαιρική καριέρα του.

Πυροβολισμοί

Ο «Γερμανός» έχοντας ξεπεράσει και το πρόβλημα επικοινωνίας (πλέον μιλάει πολύ καλά τα ελληνικά. Αλλά μόνο τα μιλάει, δεν μπορεί ακόμα να διαβάσει και να γράψει. Γι’ αυτό και δεν διαβάζει ποτέ ελληνικές εφημερίδες, παρά μόνο γερμανικές) θα αναγεννηθεί.
Ο Κετσπάγια  τον πίστεψε, όμως τόσο ο Μπάντοβιτς, όσο και ο Ζίκο δεν άλλαξαν γνώμη.

Έτσι θα  ξεκινήσει βασικός και στο μεγάλο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο «Καραϊσκάκη». Οι Πειραιώτες ήθελαν τη νίκη για να προσπεράσουν τον «αιώνιο» και να σκαρφαλώσουν στην κορυφή με τον Μήτρογλου να ετοιμάζει τα όπλα του, έστω κι αν ο Σωκράτης Κόκκαλης, του είπε να τ' αφήσει στην θήκη τους.
Στο πρώτο γκολ επί του Παναθηναϊκού αρχικά είναι λίγο αμήχανος, μετά αποφασίζει να βγάλει τη φανέλα, στη συνέχεια αρχίζει να τρέχει πανηγυρίζοντας και κάπου εκεί αποφασίζει ότι… δεν γίνεται να «ρίξει άσφαιρα», οπότε βγάζει τα πιστόλια και αρχίζει το σόου. Προχωρά μάλιστα και τον πανηγυρισμό ένα βήμα πιο πέρα αποφασίζοντας να βγάλει καλάσνικοφ και να γαζώσει άπαντες, συμπαικτών, αντιπάλων, οπαδών και… προέδρων (κοσμοϊστορικό γεγονός η παρουσία και του προέδρου του Παναθηναϊκού στο Καραϊσκάκη!) συμπεριλαμβανομένων. Ευτυχώς μάλιστα που η «συνοδεία» του Νικόλα Πατέρα απέφυγε να απαντήσει στους πυροβολισμούς!

Η απάντηση στον… Μπόσκο

Αργότερα, τον Μάρτιο του 2010 θα έρθει άλλο ένα μελανό σημείο με την ερυθρόλευκη (στην προκειμένη περίπτωση μαύρη) φανέλα.
Μπορεί ο Έλληνας επιθετικός να σκόραρε ένα από τα πιο εντυπωσιακά γκολ με τον Ολυμπιακό κόντρα στη Μπορντό στο «Σαμπάν Ντελμάς» δίνοντας ελπίδες πρόκρισης στην ομάδα του για την επόμενη φάση του Champions League, όμως ο πανηγυρισμός του δεν ήταν και τόσο κομψός προς το πρόσωπο του Μπόζινταρ Μπάντοβιτς. Συγκεκριμένα, ο «πιστολέρο» απευθυνόμενος προς τον πάγκο έκανε νόημα για αλλαγή, προκειμένου να πικάρει τον προπονητή του, που τον έβαλε στον αγωνιστικό χώρο στο 62ο λεπτό αντί του Ζαϊρί.

Από… πρώτο πιστόλι, άσφαιρος!

Πέρυσι όλοι μιλούσαν για το πρόβλημα που θα αντιμετώπιζε ο Ολυμπιακός στον επιθετικό τομέα, όμως ο νεαρός επιθετικός κατάφερε να διαψεύσει του πάντες. Τι κι αν το οπλοστάσιο του Ολυμπιακού είχε ξεμείνει από κανονιέρηδες, είχε «πιστολέρο» ο οποίος έχει βαλθεί να «καθαρίζει» τη μία μάχη μετά την άλλη, σκοράροντας κατά ριπάς στις αντίπαλες εστίες.

Φέτος όμως με την έλευση και πάλι του Βαλβέρβε φαίνεται να ράγισε για τα καλά το ποτήρι στις σχέσεις των δύο ανδρών. Το 4-2-3-1 δεν είχε χώρο για τον «Γερμανό» και μετά από 3μιση χρόνια γεμάτα αποθέωση, αμφισβήτηση αλλά και αρκετά εξαιρετικά γκολ, ο Κώστας Μήτρογλου φόρεσε τα «κυανέρυθρα» του Πανιωνίου με σκοπό να γυρίσει γεμάτος παιχνίδια, γκολ, εμπειρίες και κυρίως πιο «σοφός» και πιο «ταπεινός» μετά και τις τελευταίες εκδηλώσεις δυσαρέσκειας για τον παραγκωνισμό του από την ενδεκάδα.

Με το δάχτυλο στη σκανδάλη…

Μπροστά του υψώνεται άλλη μια μεγάλη μάχη για την καριέρα του και λογικά όπως στις περισσότερες, δεν έχει παρά να βγει νικητής.

Αν κρίνουμε μάλιστα από τις πρώτες εμφανίσεις του με τον Πανιώνιο (την περασμένη Κυριακή, κατάφερε να κερδίσει τον τίτλο του κορυφαίου παίκτη της αγωνιστικής και µε τα δύο γκολ που πέτυχε να οδηγήσει τους «κυανέρυθρους» στην πρώτη τους νίκη επί του Άρη ύστερα από 50 χρόνια• ενώ ήταν από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας του πετυχαίνοντας και το γκολ που έδωσε την ισοπαλία κόντρα στον Παναθηναϊκό χθες, 23/1), η δεύτερη αναγέννηση του θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη με το κλειδί να ξεκλειδώνει ήδη την πόρτα της επιστροφής στο λιμάνι.

Ωστόσο, τόσο στη Θεσσαλονίκη, όσο και στη Νέα Σμύρνη δεν ήταν το ίδιο… Ο Μήτρογλου άλλαξε τον τρόπο πανηγυρισμού των γκολ και τα «πιστόλια» δεν βγήκαν ποτέ…

«Τα πιστόλια τα κάνω µόνο για τον Ολυµπιακό» θα δηλώσει σχετικά ευελπιστώντας μια μέρα να οδηγήσει τον Ολυμπιακό και πάλι στα γνωστά μονοπάτια της κορυφής.

Με τον «πόλεμο» ωστόσο να συνεχίζεται, ο «πιστολέρο» Κώστας Μήτρογλου δεν μπορεί παρά να παραμένει οπλισμένος περιμένοντας την επόμενη μάχη για να αναλάβει δράση…