Ο «εραστής» από την Καταλονία...

Ο «εραστής» από την Καταλονία...

Δεν είναι ζωγράφος αλλά από το πινέλο του έχουν… γεννηθεί οι ομορφότερες καλλιτεχνικές δημιουργίες που φέρουν την υπογραφή της Μπαρτσελόνα...

και αποτελούν ήδη από τα πιο αξιοθαύμαστα εκθέματα στο μουσείο ιστορίας του ποδοσφαίρου.

Όταν ήταν μικρός ήθελε να γίνει γιατρός. Ελάχιστη η απόκλιση αν αναλογιστεί κανείς πως οτιδήποτε κατεβάζει αυτός ο ευφυέστατος νους, το αποτυπώνει στο χορτάρι με χειρουργική ακρίβεια. Αν υπήρχαν Όσκαρ ποδοσφαίρου, θα συγκαταλεγόταν κάθε χρόνο στα φαβορί αφού οι εμπνεύσεις του αποτελούν μέρος μιας ανθολογίας βγαλμένης από την πιο καλπάζουσα φαντασία σκηνοθέτη ταινιών δράσης. Θαρρείς και ο ίδιος ξεπήδησε από κάποια σελίδα κόμικ, οι πάσες του συνθέτουν ένα από τα άλυτα μυστήρια του σύγχρονου ποδοσφαίρου…

Και αν το Χαβιέ Ερνάντεθ Κρέους δε σας λέει τίποτα, το Τσάβι δεν μπορεί, κάτι θα σας θυμίζει!

Δυο συλλαβές…

«Καταδικασμένος» να περπατήσει στη Λεωφόρο της Δόξας, ξεκίνησε τη διαδρομή του στα περίχωρα της Βαρκελώνης, 30 περίπου χιλιόμετρα έξω από το κέντρο της πόλης, για να γίνει το διασημότερο «τέκνο» της Τεράσα. Εκεί που είδε και για πρώτη φορά το φως της μέρας στις 25 Ιανουαρίου του 1980.
Όντας το μικρότερο μέλος της εξαμελούς οικογένειας του Χοακίμ και της Μαρίας, τα μεγαλύτερα αδέρφια του έτρεφαν γι αυτόν ιδιαίτερη αδυναμία. Ο Όσκαρ, ο Άλεξ και η Αριάνα ήταν μάλιστα οι πρώτοι που τον φώναξαν χαϊδευτικά Τσάβι. Δύο συλλαβές, όσες και η μπάλα που έμελλε να γίνει η πιο πιστή σύντροφος του σημαδεύοντας για πάντα τη ζωή του από μικρή ηλικία.

Ο πατέρας του, παρότι ποδοσφαιριστής και ο ίδιος (η καριέρα του περιορίστηκε στην ερασιτεχνική Σαμπαντέλ), δε χρειάστηκε να του μεταγγίσει το μικρόβιο της στρογγυλής θεάς. Στο θερμό καταλανικό αίμα του μικρού Τσάβι, άρχιζε ήδη η ζύμωση του πηγαίου ταλέντου του που θα τον αναδείκνυε σε έναν από τους κορυφαίους play maker στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Στη «Μασία» με ένα όνειρο…

Παρά την έντονη φημολογία ότι μικρός υποστήριζε Εσπανιόλ, ένα ζεστό πρωινό Ιουλίου, σε ηλικία μόλις 11 ετών, θα διαβεί τις πύλες των ακαδημιών της Μπαρτσελόνα, της περίφημης «Μασία», πυρακτωμένος με το όνειρο να γίνει κάποτε ένας σπουδαίος επιθετικός. Ελάχιστα μπορούσε τότε να φανταστεί από αυτά που του επιφύλασσε η Μοίρα.

Οι προπονητές του εκεί, θα διακρίνουν αμέσως το ταλέντο του, όχι όμως για τη θέση του επιθετικού,και αντιλαμβανόμενος και ο ίδιος ότι δεν είναι τελικά τόσο γρήγορος όσο νόμιζε, θα αναγκαστεί να οπισθοχωρήσει στη μεσαία γραμμή, δείχνοντας τα πρώτα ψήγματα του ταλέντου του.

«Κάποιες ακαδημίες δεν ενδιαφέρονται για τις νίκες αλλά για εκπαίδευση. Στη «Μασία» είναι έκδηλη η επιρροή του Κρόιφ και του μοντέλου του Άγιαξ. Ψηλά το κεφάλι και πάσα με τη μία. Το «κορόιδο» είναι η καλύτερη άσκηση γι αυτό. Μαθαίνεις να είσαι υπεύθυνος και κυρίως να μη χάνεις τη μπάλα. Αν χάσεις την μπάλα πας στο κέντρο του κύκλου. Είναι σκληρό για ένα παιδί να το κοροϊδεύουν και να γελάνε μαζί του τα υπόλοιπα» θα τονίσει σε μια συνέντευξή του για τις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα αν και ο ίδιος δεν πρέπει να βρέθηκε πολλές φορές σε αυτή τη δυσάρεστη θέση.

Ο όρκος πίστης, το μητρικό ένστικτο και το διαζύγιο

Λίγο αργότερα, η φήμη για ένα λιλιπούτειο (λόγω της σωματοδομής του) ποδοσφαιριστή  που εντυπωσιάζει με τις εμφανίσεις του στις μικρές ομάδες της Μπαρτσελόνα, θα ταξιδέψει με ταχύτητα γρηγορότερη από αυτή που προσποιείται και πασάρει, με αποτέλεσμα οι Μοίρες να μαζευτούν γύρω του, διεκδικώντας το ποια θα προλάβαινε να τον πάρει με το μέρος της.

Μίλαν και Ρεάλ θα προσπαθήσουν να τον «κλέψουν» κάτω από τη μύτη της Μπαρτσελόνα, ωστόσο ο Τσάβι από πολύ νωρίς θα δώσει όρκο πίστης στους «μπλαουγκράνα», έστω και αν χρειάστηκε να παρέβη το μητρικό ένστικτο.

«Μελετούσα σημαντική πρόταση της Ρεάλ Μαδρίτης το διάστημα που βρισκόμουν στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα» θα αποκαλύψει αρχικά σε συνέντευξή του για να συμπληρώσει:

«Ο Γκουαρντιόλα, αγωνιζόταν στη θέση που παίζω και εγώ και αυτό το γεγονός με έκανε να σκεφτώ σοβαρά την πρόταση»!

Τί ειρωνεία, αυτός που θα του άλλαζε τη ζωή ως άνθρωπος σύμφωνα με τον ίδιο και θα κατακτούσε τα πάντα σε συλλογικό επίπεδο υπό τις οδηγίες του, λίγο έλειψε να ήταν ο λόγος που θα τον έστελνε στη μισητή αντίπαλο!

Και αν αυτή τη φορά υπερίσχυσε το συναίσθημα, η ιστορία ίσως να γραφόταν διαφορετικά αν η μητέρα του δεν είχε απειλήσει ακόμα και με διαζύγιο τον Χοακίμ Ερνάντεθ που είχε συνηγορήσει αρχικά στη μεταγραφή του γιου του στη Μίλαν.

Ήταν γραφτό, στην καρδιά του…

Κάποια πράγματα ωστόσο, απλά είναι γραφτό να γίνουν και μια ανώτερη δύναμη η οποία έγινε ένα με το θέλω της καρδιά του, είχε αποφασίσει ο Τσάβι να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της Μπαρτσελόνα. Οι «μπλαουγκράνα» δεν θα στερούνταν ποτέ έναν από τους καλύτερους μέσους στην ιστορία και το απανταχού ποδοσφαιρόφιλο κοινό, την ευκαιρία να σβήσει λίγο από την ακόρεστη δίψα του για θέαμα και μοναδικές ποδοσφαιρικές παραστάσεις.

Ο δρόμος άνοιξε…

Στις 18 Αυγούστου του 1998 έγινε απλά η αρχή. Η εκπλήρωση του πρώτου ονείρου που δεν ήταν άλλο από το να αγωνιστεί με την πρώτη ομάδα, ήταν απλά το εφαλτήριο που άνοιξε το δρόμο, ώστε ένα- ένα όλα τα όνειρα να ακολουθήσουν.

«Την προηγούμενη μέρα, ο Λουίς φαν Γκάαλ ήρθε στο δωμάτιό μου στο ξενοδοχείο και μου είπε ότι θα παίξω κόντρα στη Μαγιόρκα. Δεν κοιμήθηκα. Ήταν η στιγμή που περίμενα από τότε που ήμουν παιδί και το γεγονός πως ήμουν τόσο κοντά στην πραγματοποίησή της με έκανε εξαιρετικά νευρικό. Το γκολ που πέτυχα στην αρχή του αγώνα μού έδωσε αυτοπεποίθηση για όλο το ματς» θα εκμυστηρευτεί για τον πρώτο αγώνα του Super Cup Ισπανίας και δεν κάνατε λάθος!

Ο Τσάβι στο ντεμπούτο του με την Μπαρτσελόνα θα ανοίξει το σκορ μέσα στη Μαγιόρκα και αν τελικά οι Καταλανοί δεν κατάφεραν να κατακτήσουν τον τίτλο, μηδαμινή σημασία θα είχε μπροστά σε αυτό που θα επακολουθούσε.

5 Πρωταθλήματα Ισπανίας, 1 ισπανικό Κύπελλο, 4 Σούπερ Καπ Ισπανίας , 2 Τσάμπιονς Λιγκ, 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης και 1 παγκόσμιο Κύπελλο συλλόγων θα συμπληρώσουν το παλμαρέ του με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα.

Συνεπής…

Το μεγαλύτερο επίτευγμα του ωστόσο δεν είναι άλλο από την πρωτιά σε συμμετοχές στην ιστορία της Μπαρτσελόνα.

«Θα συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο και ελπίζω να γίνω ο πρώτος σε συμμετοχές στην ιστορία της Μπαρτσελόνα. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα μου» είχε δηλώσει κάποτε και δεν άργησε να έρθει το πλήρωμα του χρόνου που θα φαινόταν για μία ακόμα φορά συνεπής στο ραντεβού του με την ιστορία.

Συμπληρώνοντας 555 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, θα έμενε στο πάνθεον της ιστορίας του συλλόγου.

Αυτοί τον σημάδεψαν και εκείνος έκλεισε τα αυτιά…

Ο παίκτης που υποχρεώνει τους συμπαίκτες του σε ασταμάτητο τρέξιμο λόγω των πασών του και της ξεχωριστής ικανότητας που διαθέτει να αντιλαμβάνεται τον οποιοδήποτε κενό χώρο, έδωσε όρκο πίστης στην αγαπημένη του «Μπάρτσα», κλείνοντας τα αυτιά για μία ακόμα φορά στις σειρήνες από το εξωτερικό. Τα χρήματα γι αυτόν ποτέ δεν ήταν το παν.

«Είχα προτάσεις να φύγω αλλά εγώ θα παίζω για την «Μπάρτσα» όσο περισσότερο μπορώ. Ο αδερφός του σερ Άλεξ Φέργκιουσον είχε μιλήσει με τον ατζέντη μου. Αλλά ποτέ δεν έφυγα. Τα χρήματα δεν είναι το παν και είμαι οπαδός της Μπαρτσελόνα όλη μου τη ζωή» θα αναφέρει για να ξεχωρίσει τρεις παίκτες που τον σημάδεψαν για διαφορετικούς λόγους:

«Θυμάμαι ότι είχα εντυπωσιαστεί από τον Μπερντ Σούστερ. Ήταν πολύ δυνατός, με μακριά ξανθά μαλλιά το αντίθετο απ’ ότι είμαι εγώ. Ήμουν από μικρή πόλη και ποτέ δεν είχα δει κάποιον σαν και αυτόν ξανά. Το επόμενο είδωλο μου ήταν ο Μαραντόνα. Δεν είδα ποτέ τον Πελέ, τον Ντι Στέφανο ή τον Κουμπάλα να παίζουν. Έτσι ο Μαραντόνα έγινε ο αγαπημένος μου. Και μετά ο Γκουαρντιόλα. Όχι ως παίκτης αλλά ως ο άνθρωπος που μου άλλαξε τη ζωή» θα τονίσει.

Παρόλα αυτά λόγω της προσήλωσής του, συγκρίνει τον εαυτό του με τον Λε Τισιέ:

«Ο παίκτης που αγαπούσα να βλέπω ήταν ο Ματ Λε Τισιέρ. Αγωνίστηκε στην Σάουθάμπτον σε μία μικρή πόλη με μικρό γήπεδο. Δεν ήταν ένας τυπικός Άγγλος παίκτης και θα τα είχε πάει περίφημα αν αγωνιζόταν στην Ισπανία. Είχε προτάσεις να φύγει αλλά έμεινε εκεί που του έλεγε η καρδιά του. Είμαι σαν τον Ματ Λε Τισιέρ, αλλά για την Μπαρτσελόνα. Είχα προτάσεις να φύγω αλλά εγώ θα παίζω για την Μπαρτσελόνα»

Καθολική αναγνώριση αλλά ποτέ στη Ρεάλ!

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Τσάβι χαίρει καθολικής αναγνώρισης ακόμα και από τους «μισητούς» αντιπάλους της Ρεάλ.

Πριν από ένα ντέρμπι με τη Ρεάλ, ισπανοί δημοσιογράφοι του έδειξαν ένα δημοσίευμα της «Marca». Το άρθρο στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας της Μαδρίτης, χαρακτήριζε τον Τσάβι ως τον καλύτερο Ισπανό παίκτη τα τελευταία σαράντα χρόνια και ο ίδιος αισθάνθηκε ίσως για πρώτη φορά αμήχανα από εγκωμιαστικά σχόλια κυρίως γιατί προερχόντουσαν από το αντίπαλο στρατόπεδο με τον ίδιο να έχει τονίσει πως δεν θα πήγαινε ποτέ στη «βασίλισσα»

«Στη Ρεάλ δεν θα έπαιζα ποτέ. Άλλοι παίκτες έχουν παίξει και στις δύο ομάδες αλλά δεν ήταν Καταλανοί. Ο Λουίς Ενρίκε ήταν από την πόλη Χιχόν, ο Λάουντρουπ από την Δανία και ο Σούστερ από την Γερμανία» είχε πει εμφατικά.

Όλα ονειρικά…

Το 2009 η Μπαρτσελόνα σάρωσε τα πάντα στο διάβα της και ο Τσάβι έβαλε τη σφραγίδα του στην καλύτερη ομάδα στην ιστορία του συλλόγου( ξεπερνώντας ακόμα και εκείνη του Γιόχαν Κρόιφ). Στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στη Ρώμη, η Μπαρτσελόνα άγγιξε το τέλειο και ο ίδιος ήταν MVP του αγώνα.

Το «Ολντ Τράφορντ» παραμένει το αγαπημένο του ευρωπαϊκό γήπεδο και τι καταλληλότερο από ένα «θέατρο των ονείρων» για κάποιον που δεν ονειρεύτηκε απλά, αλλά έδωσε στα όνειρα πρωταγωνιστικό ρόλο στην καθημερινή του ζωή.

Εκεί έκανε και το ευρωπαϊκό του ντεμπούτο το 1998 στο αξέχαστο 3-3(ο Ζιοβάνι ήταν ο σκόρερ του δεύτερου γκολ των «Καταλανών») ενώ δεν έχει κρύψει ποτέ το θαυμασμό του στο αγγλικό ποδόσφαιρο, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτιντ και συγκεκριμένα τον Πολ Σκόουλς.

«Το "Ολντ Τράφορντ" παραμένει το αγαπημένο μου γήπεδο στην Ευρώπη. Το ποδόσφαιρο είναι σαν θρησκεία στην Αγγλία. Βλέπω όλα τα σημαντικά παιχνίδια και τα γκολ κάθε αγωνιστικής. Ένας ακόμα παίκτης που θαυμάζω είναι ο Πολ Σκόουλς. Είναι πανέξυπνος. Θα μπορούσε να αγωνιστεί στην Ισπανία, αλλά δεν ξέρω αν θα μπορούσε να έχει την ίδια απήχηση που έχει στην Αγγλία, καθώς στην Πριμέρα Ντιβιζιόν υπάρχουν πολλοί παίκτες με τον τρόπο που αγωνίζεται. Όταν τελειώσω την καριέρα μου τότε θα πάω σε πολλά αγγλικά γήπεδα να παρακολουθήσω ποδόσφαιρο. Θα μπορούσα να αγωνιστώ στην Αγγλία αλλά δεν θέλω. Είναι περισσότερο ποδόσφαιρο δύναμης και ασταμάτητος ρυθμός για ενενήντα λεπτά. Μόνο η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Άρσεναλ παίζουν ποδόσφαιρο όπως η Μπαρτσελόνα» είχε πει κάποτε.

Παραφωνία η δεύτερη θέση!

Έχοντας κατακτήσει τα πάντα στην καριέρα του, οι διακρίσεις με το εθνόσημο δε θα μπορούσαν να λείπουν. Ήταν παιδί ακόμα όταν ονειρεύτηκε να  κατακτήσει τον κόσμο και το περασμένο καλοκαίρι το κατάφερε και αυτό.

Μπροστά στο πρωτάθλημα Νέων με την Ισπανία το 1999 και το Euro του 2008, η δεύτερη θέση τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σίδνεϊ θα μοιάζει παραφωνία(όσο μπορεί μια δεύτερη θέση σε Ολυμπιακούς αγώνες να χαρακτηριστεί έτσι)!

Viva Espana!

Παρά την καταλανική του καταγωγή δεν δίστασε να φωνάζει «Viva Espana» καθ’ όλη τη διάρκεια των ξέφρενων πανηγυρισμών για την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, δείχνοντας πόσο περήφανος αισθάνεται για τη χώρα του.

«Το ποδόσφαιρο είναι ποδόσφαιρο και η πολιτική είναι πολιτική. Είμαι Καταλανός αλλά υπερήφανος που παίζω για την Ισπανία. Δεν είμαι πολιτικός. Ξέρω την ιστορία και τον Φράνκο, αλλά με ενοχλεί όταν με ρωτούν για την διαμάχη ανάμεσα στην Καταλονία και την Μαδρίτη. Κανείς δεν ρωτάει τον Γκασόλ. Μόνο στο ποδόσφαιρο ισχύει αυτό. Είναι επικίνδυνο να μπερδεύουμε την πολιτική με το ποδόσφαιρο» υποστηρίζει ακράδαντα.

Ταπεινός

Ο MVP ωστόσο του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 2008 παρότι στον αγωνιστικό χώρο κινείται πάντα με το κεφάλι ψηλά, έξω από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, αυτό παραμένει σκυμμένο με την ταπεινότητα και την απλότητά του να εκπλήσσει. Αυτός δεν είναι άλλωστε ο πραγματικός σταρ;

Ο Λευκορώσος Αλεξάντρ Χλεμπ, είχε δεχθεί την επίκριση του όταν είχε ζητήσει από την Audi(σπόνσορα του συλλόγου) το ακριβότερο αυτοκίνητο, ενώ αρνήθηκε να δεχτεί 100.000 λίρες προκειμένου να ταξιδέψει στο Καζακστάν και να αντιμετωπίσει σε φιλική αναμέτρηση την ομάδα του Ριβάλντο, προτιμώντας να μείνει με την οικογένεια του.

«Είμαστε απλοί άνθρωποι. Η Μπαρτσελόνα είναι ένα σχολείο και είμαι μαθητής της. Δεν σου διδάσκει να είσαι μόνο καλός παίκτης αλλά και καλός άνθρωπος. Είναι ένα καλό περιβάλλον που διδάσκει σεβασμό, εργατικότητα και σύνεση» υποστηρίζει.

Πιστός παντού!

Πιστός όχι μόνο στην ομάδα που τον ανέδειξε αλλά και στην πόλη που μεγάλωσε.

«Αγαπώ την Μπαρτσελόνα αλλά θέλω να ζω στην Τεράσα. Είναι πιο εύκολα για μένα. Μένω μόνος μου και η οικογένεια μου είναι δίπλα. Ο κόσμος είναι φιλικός στην Βαρκελώνη αλλά αν ζήσω σε ένα μεγάλο διαμέρισμα θα είμαι συνέχεια στο επίκεντρο της προσοχής και ο κόσμος θα φωνάζει το όνομα μου. Είναι τιμή αλλά προτιμώ να πηγαίνω μόνο για ψώνια» θα δηλώσει σε άλλη του συνέντευξη.

Αυτός το μαγικό ραβδί!

Και αν ο Μέσι είθισται να αποκαλείται ο «μικρός μάγος» της Μπαρτσελόνα, στη συνείδηση του κόσμου, ο Τσάβι φέρεται να έχει κλέψει το μαγικό του ραβδί, παρότι ο Αργεντινός τον κέρδισε στην άτυπη «ενδοοικογενειακή» μονομαχία για τη  Χρυσή μπάλα και τις δύο φορές. Ο ίδιος θα δείξει για ακόμα μία φορά την ταπεινότητά του.

«Εδώ και δέκα χρόνια παίζω με τον ίδιο τρόπο. Καλύτερα να ρωτήσετε τα μίντια γιατί γίνεται τώρα τόση φασαρία με μένα!» θα πει αρχικά για να συμπληρώσει:

«Ειλικρινά όποιος από τους τρεις μας (σ.σ. ο τρίτος της παρέας ήταν ο Ινιέστα) πάρει τη Χρυσή Μπάλα, θα είμαι το ίδιο χαρούμενος»

«Εχθρικές» φιλίες …

Λόγω του χαρακτήρα του άλλωστε έχει καταφέρει να συνάψει ξεχωριστές φιλίες με αντιπάλους παίκτες και μάλιστα των «μερένχες» όπως με τον Τσάβι Αλόνσο, τον Ίκερ Κασίγιας και τον Ραούλ.

Η φιλία του με τον τελευταίο μάλιστα ξεκίνησε, όταν ο Ραούλ ως αρχηγός της Ρεάλ πλησίασε τον 18χρονο τότε Τσάβι πριν από ένα ντέρμπι στο «Μπερναμπέου»

«Ηρέμησε. Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο» του είπε και έκτοτε κράτησαν στενή επαφή. Καθ’ όλη μάλιστα τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Νοτίου Αφρικής αντάλλασσαν μηνύματα.

Ζει στο μέλλον…

Ο Τσάβι αποτελεί το σημαντικότερο κρίκο, τον πυρήνα του κέντρου της Μπαρτσελόνα. Είναι ο άνθρωπος που συνδέει την άμυνα με την επίθεση με έναν τρόπο μοναδικό. Μαρκάρει, δημιουργεί φάσεις, ελευθερώνει τους συμπαίκτες του μοιάζοντας να ζει στο μέλλον όπως χαρακτηριστικά υποστηρίζει ο Ντάνι Άλβες.

Είναι η επιτομή του μέσου στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Στο παιχνίδι του, απαράμιλλο στυλ, ευφυΐα, ταχύτητα, προσαρμοστικότητα, και οξυδέρκεια  «δένουν» όχι απλά αρμονικά, αλλά με έναν υπερφυσικό τρόπο. Όπως υπερφυσικό είναι το ποσοστό του 92% σε επιτυχημένες πάσες που τον ακολουθεί σχεδόν σε κάθε χρονιά. Αποτελεί την «καρδιά» της Μπαρτσελόνα και η ικανότητά του να τρυπάει τις αντίπαλες άμυνες είναι συγκλονιστική…

Μπάλα όπως σεξ!

Ποτέ δεν πασαλείφθηκε με αστρόσκονη και ποτέ δεν κυριεύτηκε από τη λαίλαπα της απελπισίας που αντιπροσωπεύει την ανάγκη για προσωπική προβολή. Οδηγεί ένα Audi Q5, δε χάνει την ευκαιρία να χαλαρώσει με ένα ποτήρι ουίσκι μετά τα παιχνίδια, ενώ το αγαπημένο του ρολόι είναι του Πουγιόλ (όπως χαρακτηριστικά απαντά), αφού ο ίδιος δε συνηθίζει να φοράει!

Συνηθίζει όμως να παρομοιάζει τους αγώνες με το σεξ. Όπως στο Euro του 2008, όπως και στη φετινή επιβλητική νίκη επί της Ρεάλ με 5-0.

Αλήθεια πόσο άδικο μπορεί να του προσάψει κανείς όταν στις ορέξεις του δεν μπορεί να αντισταθεί ούτε και μια «θεά ελευθέρων ηθών» όπως είναι η μπάλα;

Στον τελευταίο αγώνα κόντρα στην Άρσεναλ για τη φάση των «16» της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης μάλιστα, ίσως αισθάνθηκε για μία ακόμα φορά συνεχείς οργασμούς…



Μπαρτσελόνα: Θέλει να μείνει και τη νέα σεζόν ο Λεβαντόφσκι
Μπαρτσελόνα: Θέλει να μείνει και τη νέα σεζόν ο Λεβαντόφσκι
Κριστιάνο Ρονάλντο: Μια εντυπωσιακή Ferrari είναι το νέο super car στη μεγάλη συλλογή του (photo)
Κριστιάνο Ρονάλντο: Μια εντυπωσιακή Ferrari είναι το νέο super car στη μεγάλη συλλογή του (photo)
Final Four με Παναθηναϊκό AKTOR και Ολυμπιακό προβλέπει ο Τζόκοβιτς
Final Four με Παναθηναϊκό AKTOR και Ολυμπιακό προβλέπει ο Τζόκοβιτς
Euroleague: Ενός λεπτού σιγή πριν το Παρτιζάν-Ολυμπιακός
Euroleague: Ενός λεπτού σιγή πριν το Παρτιζάν-Ολυμπιακός
©2011-2024 Onsports.gr - All rights reserved