Χολέμπας, μια ζωή σαν παραμύθι!

Ένα ταξίδι ζωής, θαρρείς ενός σχοινοβάτη που κάθε βήμα του καταδικάστηκε να είναι μετέωρο, ανασφαλές… Μια ψυχική διαδρομή σε βαραθρώδεις ισορροπίες υπό την απειλή του κενού. Μια διαδρομή όμως, μετά από κάθε σταυροδρόμι της που βελόνιζε η ανάγκη μιας απόφασης, αυτός αναδυόταν στο επόμενο… Γιατί το καλύτερο είναι να διαλέξεις το σωστό, το δεύτερο καλύτερο είναι να διαλέξεις το λάθος, μα το χειρότερο όλων είναι να μείνεις άεργος… Και ο Χολέμπας κάθε που χρειάστηκε, δεν φοβήθηκε να αποφασίσει. Μικρή σημασία έχει πόσο καλό ήταν αυτό, παρά μόνο πως σημάδεψε το φεγγάρι και ακόμα και αν αστόχησε, προσγειώθηκε στα άστρα…

Το πιο λαμπερό κόσμημα…

Αν οι αντιξοότητες είναι η διαμαντόσκονη με την οποία ο Ουρανός γυαλίζει τα κοσμήματά του, τότε ο Χοσέ μπορεί να μεγαλοφρονεί πως είναι από τα πιο λαμπερά… 

 Έναν μόλις χρόνο αφού άνοιξε για πρώτη φορά τα μάτια του (27 Ιουνίου 1984), σε αυτά έπλεε πια η μοιρολατρική αδικία του ουραγού της ζωής…

Ο πατέρας του, Αχιλλέας, με καταγωγή από τη Βασιλική Τρικάλων και ρίζες από την Κρήτη, θα εγκατέλειπε τον ίδιο και την Γερμανοαμερικανίδα μητέρα του στο Ασάφενμπουργκ της Δυτικής (τότε) Γερμανίας υπογράφοντας τις πρώτες μαύρες σελίδες στο λυκαυγές της ιστορίας. Και μπορεί να μην κατάφερε να του δώσει το ελληνικό όνομα που επιθυμούσε (Θωμάς, από τον πατέρα του) αλαφραίνοντας τον από το βαρύ φορτίο της θύμησης του, ωστόσο πρόλαβε ως ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής να του… μεταγγίσει το μικρόβιο.

Όνειρα τσαλακωμένα…

«Στη Γερμανία υπάρχουν πολιτείες. Η Βαυαρία, η Βεστφαλία… Κάθε Σαββατοκύριακο όπου υπήρχαν αθλητικές δραστηριότητες ήμουν μέσα. Και πήγαινα παντού, οπουδήποτε», θα αποκαλύψει ο ίδιος για την παιδική του ηλικία και παρά το γεγονός πως στο Ασάφενμπουργκ  (μια περιοχή της Βόρειας Βαυαρίας με αισθητά περισσότερους ηλικιωμένους σε σχέση με τους νέους σε ηλικία κατοίκους της) έχει κυρίως ομάδες μπέιζμπολ, ράγκμπι και σόφτμπολ, θα τον κερδίσει το ποδόσφαιρο.

Δεν θα αργήσει ωστόσο ο καιρός που η μητέρα του θα ασφαλίσει τις χαραμάδες ευδίας του πιτσιρικά Χοσέ που στη βραδινή κατάδυση στον κόσμο των ονείρων έβλεπε τον εαυτό του να σκοράρει με τη φανέλα της Μπάγερν Μονάχου.

«Ήθελε να κάνω ένα επάγγελμα και να πάρω ένα πτυχίο», θα πει για την μητέρα του που αρνήθηκε πρόταση της Άιντραχτ Φρανκφούρτης όταν εκείνος ήταν 13 ετών ( από τα επτά του έπαιξε στην τοπική Σίντρινγκ, ενώ στη συνέχεια αγωνίστηκε στις ομάδες νέων των Κλάινβαλντσταντ και Τεουτόνια Ομπερνάου).

Λίγα χρόνια όμως αργότερα θα ήταν η σειρά του να κομματιάσει τα όνειρα που έκανε γι΄ αυτόν, χωρίς αυτόν παρατώντας το σχολείο (σε επίπεδο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) προκειμένου να μάθει να βάφει αυτοκίνητα…

Αλήθεια…

«Έκανα πολλές ανοησίες. Έπινα πολύ... Πράγματα που κάνεις στην εφηβεία, όμως εγώ είχα κακές παρέες. Κακές επιρροές, κακούς φίλους»… Πίσω από αυτήν την εξομολόγηση του κρύβεται η μισή αλήθεια γιατί μια πορεία που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς σε ερασιτεχνικά σωματεία (είχε αλλάξει πέντε εξαιτίας των μετακινήσεων με τη μητέρα του, αλλά ξεχώρισε κυρίως  με την Ασάφενμπουργκ Νταμ το 2002) ως επιθετικός, δεν είχε την ανάλογη συνέχεια.

Η άλλη μισή κρύβεται σε μία εφηβική απερισκεψία, αλλά και μια ώριμη σκέψη… Η τότε κοπέλα και μέλλουσα γυναίκα του Βίτα θα μείνει έγκυος και θα αποφασίσουν από κοινού να κρατήσουν το παιδί…

Το παρελθόν που επέστρεψε…

Η ζωή του Χολέμπας έτρεχε όπως η άμμος μέσα σε μια κλεψύδρα, μόνο που όταν άδειαζε δεν μπορούσε να την γυρίσει ανάποδα και να ξαναρχίσει. Και μπορεί το σήμερα που ζούσε να μην ήταν αυτό που είχε ονειρευτεί αφού για την εννιάχρονη πια Τανίσα έκανε τη μεγαλύτερη θυσία παρατώντας το ποδόσφαιρο και  δουλεύοντας διπλοβάρδια σε μια αποθήκη («Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Έπρεπε να πάρω μια απόφαση και την πήρα», θα υποστηρίξει…), αυτό θα γινόταν δυνατό παρελθόν που επέστρεψε και επηρέασε το αύριο.

Ο γάμος με τη γυναίκα του παιδιού του θα ήταν σύντομος, όμως η αγάπη με την κόρη του παντοτινή καθώς μιλάνε ώρες κάθε μέρα στο τηλέφωνο, την επισκέπτεται σε κάθε ευκαιρία (το περασμένο καλοκαίρι έκαναν μαζί διακοπές στην Κρήτη) ενώ ήταν και το παρανυφάκι στον δεύτερο γάμο του πρόσφατα με την Νταϊάνα Γιάνγκερ!

Του χτύπησε και πάλι την πόρτα…

Η χαρά λένε έρχεται στη ζωή μας, όταν έχουμε κάτι να κάνουμε, κάτι να αγαπάμε και κάτι να ελπίζουμε…

Λίγα χρόνια μετά (2005) και ενώ ο Χολέμπας δεν έπαψε ποτέ να ποτίζει το δέντρο της ελπιδοφόρας προσμονής, μια ηλιαχτίδα αδόκητης χαρμονής τον χάιδεψε και του έμπηξε ξανά με το έτσι θέλω την υψιπέτιδα ελπίδα.

Μια νέα ευκαιρία του χτύπησε την πόρτα και ο ίδιος δεν προσποιήθηκε πως δεν άκουσε παρά ανταποκρίθηκε στου παφλασμού τον ήχο.

«Γνώριζε ότι ήμουν καλός και έκανε τα πάντα ώστε να μπορέσω να παίξω ξανά ποδόσφαιρο», θα πει για τον αδερφό της μητέρας του και… δεύτερο πατέρα του Αλφόνσο Σμιθ, ο οποίος δεν έπαψε να πιστεύει σε αυτόν («Ελάτε να μου φιλήσετε τον κ… όταν θα γίνει διάσημος», είχε πει τότε) και εκμεταλλευόμενος τις γνωριμίες του στην ερασιτεχνική Βικτόρια Καλ (όπου ήταν υπάλληλος), θα κάνει το προξενιό.

Άνοιξε!

Σε ηλικία 21 ετών ο Χολέμπας όχι μόνο φόραγε και πάλι σορτσάκι και ποδοσφαιρικά, αλλά στην πρώτη του χρονιά θα πετύχαινε 15 γκολ σε 33 παιχνίδια (πάντα ως επιθετικός), βγάζοντας… μάτια!

Δύο μάλιστα από αυτά ήταν τα κατάλληλα αφού ανήκαν στον Ερνστ Τάνερ, τότε τεχνικό διευθυντή της Μόναχο 1860 (νυν της Χοφενχάιμ) ο οποίος αποφάσισε να τον δοκιμάσει στη δεύτερη ομάδα.

«Θα του είμαι για πάντα ευγνώμων», θα πει αργότερα για τον Τάνερ ακόμα και αν ως φανατικός οπαδός της Μπάγερν θα αναγκαζόταν να φορέσει τη φανέλα της μισητής αντιπάλου (αφού μηδαμινή σημασία είχε πλέον), συμπληρώνοντας σχετικά με εκείνη την περίοδο: «Εκείνη ήταν η στιγμή που αποφάσισα ότι θα τα καταφέρω. Παράτησα τα πάντα και αφοσιώθηκα να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Μόλις έφτασα σε αυτή την ομάδα, είπα όλα ή τίποτα. Ήμουν τυχερός που γνώρισα τον Μάρκο, ο οποίος ήταν νεαρός και είχε διάθεση να μου διδάξει πολλά πράγματα»…

Ο Μάρκο Κουρτζ δεν ήταν άλλος από τον προπονητή του στη δεύτερη ομάδα της Μόναχο (πρώην ποδοσφαιριστής της) ο οποίος εισηγήθηκε να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο και να ανέβει στην πρώτη ομάδα. Δεν ήταν όμως ο μόνος που σημάδεψε την καριέρα του…

«Ήταν εκείνος που με πίστεψε. Με ανέβασε μαζί του και πάντα θα τον θυμάμαι. Όπως και τον Έβαλντ Λίνεν, στον οποίο χρωστάω πάρα πολλά»…

Και τον έβγαλε στο… λιμάνι!

Ο λόγος ήταν πως ο πρώην προπονητής του Πανιωνίου με το που ανέλαβε τη γερμανική ομάδα τον Μάιο του 2009, όχι μόνο του έδωσε τη φανέλα βασικού σπίτι του, αλλά…

«Ήταν ένας παίκτης που έπαιζε περισσότερο μπροστά στη μεσαία γραμμή, ωστόσο είδα ότι είναι μάλλον καλύτερος στην άμυνα και σύντομα τον έβαλα να παίζει εκεί. Και η αλήθεια είναι πως ήταν όντως καλύτερος», θα υποστηρίξει ο μετέπειτα τεχνικός του Ολυμπιακού και όταν το 2010 πιάσει λιμάνι, με τις… αποσκευές του θα φέρει πίσω στην πατρίδα του τον Ελληνογερμανό αριστεροπόδαρο πια αμυντικό.

«Ο πατέρας είναι Έλληνας, αλλά αυτή είναι μόλις η δεύτερη φορά που έρχομαι στη χώρα. Την πρώτη ήμουν πολύ μικρός και δεν θυμάμαι πολλά πράγματα. Πρέπει να πω όμως ότι είμαι πολύ χαρούμενος που θα παίξω στην Ελλάδα», είναι τα πρώτα λόγια του Χολέμπας για τον οποίο οι «ερυθρόλευκοι» θα βγάλουν από τα ταμεία τους μόλις 500.000 ευρώ (υπήρχε συμφωνία για επιπλέον 200.000 ανάλογα με τον αριθμό των εμφανίσεων του και τις διακρίσεις του με τον Ολυμπιακό).

Παρά το γεγονός πως στην αρχή ο κόσμος τον αντιμετώπισε με δυσπιστία, χαρακτηρίζοντάς τον μια φθηνή, αμφιβόλου ποιότητας λύση, ο Χοσέ Χολέμπας αντιπροσωπεύει σήμερα ότι καλύτερο έχουν να θυμούνται οι φίλοι του Ολυμπιακού από το σύντομο πέρασμα του Έβαλντ Λίνεν στην άκρη του πάγκου (μετά και τις 31 περσινές συμμετοχές με αποκορύφωμα το γκολ που πέτυχε κόντρα στην ΑΕΚ τον περασμένο Μάρτιο, αλλά και αυτό φέτος κόντρα στην Ντόρτμουντ στο «Καραϊσκάκης» για την τρίτη αγωνιστική των ομίλων του Champions League, το οποίο αφιέρωσε στους φίλους του που είναι οπαδοί των Βεστφαλών, ενώ παράλληλα έγινε και ο δεύτερος «Γερμανός», μετά τον Μπάλακ, ο οποίος σκοράρει εναντίον γερμανικής ομάδας στη διοργάνωση).

Και 'ζήσαν αυτοί καλά…

Προτού ωστόσο η ζωή του αποτίσει τις προσήκουσες χρωστούμενες τιμές, χρειάστηκε να πέσει (ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις) θύμα της αλλαγής προπονητή («Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Αν μια ομάδα δεν ρολάρει, ο πρώτος που την πληρώνει είναι ο προπονητής. Ποτέ μου όμως δεν ανησύχησα, παρότι στην αρχή δεν ήταν εύκολο να συνηθίσω», θα δηλώσει στα γερμανικά Μέσα για την αντικατάσταση του Έβαλντ Λίνεν με τον Ερνέστο Βαλβέρδε), να πνίξει τον καημό του στα… σουβλάκια («Αισθάνομαι πολύ όμορφα. Πολύ καλύτερα από ό,τι στο Μόναχο. Τρεις φορές την εβδομάδα τρώω σουβλάκι. Είναι το αγαπημένο μου φαγητό», θα δηλώσει επίσης στον γερμανικό Τύπο, κάτι που ωστόσο έκοψε με την έλευση της συζύγου του η οποία προτιμάει πιο υγιεινά φαγητά), να αρνηθεί προτάσεις της Κολωνίας, της Μπόχουμ και της Άιντραχτ Φρανκφούρτης (που δεν τον ξέχασε ποτέ!), αλλά και να παλέψει για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Βαλβέρδε (συναγωνιζόμενος τα πρώτα χρόνια τον Ραούλ Μπράβο).

Και αφού ενθουσιάστηκε στο άκουσμα της Βασιλικής, όχι κάποιας όμορφης Ελληνίδας, αλλά όπως δήλωσε τον περασμένο Σεπτέμβριο: «Είδα τα Τρίκαλα, την Καλαμπάκα, τα Μετέωρα. Μου άρεσε πολύ. Ο πατέρας μου είναι από ένα μικρό χωριό, τη Βασιλική», αποκαλύπτοντας πως έχει και πάλι επικοινωνία με τον πατέρα του μετά από τόσα χρόνια - την ίδια ώρα που ένα από τα δεκάδες τατουάζ πάνω στο κορμί γράφει το όνομα του παππού του, Θωμάς Χολέβας  («Επειδή δεν ήμουν κοντά με τον παππού μου, έκανα αυτό το τατουάζ. Ήμασταν μαζί στη Γερμανία, αλλά ήμουν μικρός και δεν πρόλαβα να αναπτύξουμε σχέση. Μετά εκείνος επέστρεψε στα Τρίκαλα, απεβίωσε (το 2004) και γι' αυτό θέλω να τον τιμήσω με τον συγκεκριμένο τρόπο», θα αποκαλύψει) - η τροχιά της μπάλας του έδειξε τον τόπο ενός νέου ονείρου και αυτός δεν είχε παρά να την ακολουθήσει σαγηνευμένος…

«Όνειρό μου μπορεί να ήταν η Γερμανία, όμως ο πατέρας μου είναι Έλληνας και θα παίξω στην Εθνική ομάδα»…

Γιατί μπορεί η ζωή του, όπως υποστηρίζει ο ίδιος να είναι μία μάχη που έχει ξεκινήσει από μικρό παιδί για την οποία θέλει να γράψει οπωσδήποτε βιβλίο, αλλά ποιος είπε ότι happy end έχουν μόνο τα παραμύθια;