Είναι ο Ρόι και είναι καλά!

Έμεινε μόνος, παράταιρος, αποσυνάγωγος, όπως το Πεπρωμένο τον είχε άλλωστε καταδικάσει από καιρό ως έσχατο υπερασπιστή της ομαδικής αξιοπρέπειας κάτω από τα δοκάρια. Αυτό ωστόσο δεν φρόντισε να προειδοποιήσει τον Ρόι Κάρολ … Ήταν πολύ σοφό και ακόμα πιο άσπλαχνο για να κάνει κάτι τέτοιο, επιβεβαιώνοντας για μία ακόμη φορά το πιο διάσημο τέκνο της Β. Ιρλανδίας, τον  Όσκαρ Ουάιλντ!

Και όλη η ζωή του Ρόι Καρόλ - ο οποίος αφού μετεωρίστηκε στο κενό που άφησε μέσα του ένας σοβαρός τραυματισμός , δεν έκανε έκπτωση στα όνειρά του παρά σηκώθηκε και πάλι υποβασταζόμενος στα δύο του χέρια, γεμίζοντας τα πνευμόνια του με τον φρέσκο αέρα της ελευθερίας από μία… απογείωση μπροστά από τη λευκή διαχωριστική γραμμή που ορίζει τη μοίρα του - μοιάζει να «στραγγίζει» πολλά από τα ευφυή αποφθέγματα του συμπατριώτη του.

«Η μοναδική γοητεία του παρελθόντος είναι ότι είναι παρελθόν»

Αρκούσε ένα λεπτό να την ερωτευτεί, μία ώρα να τη συμπαθήσει, όμως μία ολόκληρη ζωή δεν μοιάζει αρκετή για να την ξεχάσει. Τα χρόνια της αθωότητας του μικρού Ρόι σε ένα τυπικό χωρίο της Β. Ιρλανδίας που αριθμεί όλους και όλους 300 κατοίκους, το Τάμλατ, της επαρχίας Φέρμαναχ, ήταν πλημμυρισμένα από το έντονο άρωμα της δερμάτινης μπάλας που είχε διαποτίσει ο πατέρας του, Άγγλος στρατιώτης και ερασιτέχνης τερματοφύλακας.

Ακόμα και αν τα νηπιακά του βήματα στην… αλάνα, τον βρήκαν να ματώνει τα αντίπαλα δίχτυα (ίσως εκεί να κρύβεται και το μυστικό του, γνωρίζοντας πώς να αντιμετωπίσει τον αντίπαλο επιθετικό)!

«Όταν ήμουν πιτσιρικάς, έπαιζα επιθετικός και μάλιστα πίστευα ότι ήμουν ο καλύτερος στον κόσμο. Το πρόβλημα είναι ότι σε ηλικία 13 ετών, είχα αντιπάλους πολύ μεγαλύτερους από μένα. Και κάποια στιγμή αναγκάστηκα να καθίσω κάτω από τα δοκάρια για να αποφύγω τις πολλές σωματικές επαφές. Αυτό ήταν…»

Ο ένας λόγος! Ο άλλος ήταν πως έπρεπε να χωρέσουν στην ίδια ομάδα και τα υπόλοιπα τρία αδέρφια του, ο Μπομπ, ο Ρίτσαρντ και ο Ρέιμοντ! Ο «Big Bob» (ως μεγαλύτερος αδερφός ) έκανε μάλιστα καριέρα στο ιρλανδικό πρωτάθλημα με τη φανέλα της Ballinamallard United, ενώ οι Ρίτσαρντ και Ρέιμοντ σε χαμηλότερες κατηγορίες όντας συμπαίκτες στην Claby Strollers.

«Υπάρχει κάτι μοιραίο στις καλές αποφάσεις. Παίρνονται ανεξαιρέτως πολύ νωρίς»

Ακόμα και αν ο σύμβουλος επαγγελματικού προσανατολισμού στο σχολείο του προσπάθησε να δαμάσει τα όνειρά του στα οποία καταβυθιζόταν κάθε βράδυ αγκαλιά με μια μπάλα.

«Μην είσαι ηλίθιος. Η περιοχή μας δεν έχει ποδοσφαιρικό υπόβαθρο. Δεν θα μπορέσεις ποτέ να γίνεις επαγγελματίας», ήταν τα λόγια του όμως η τροχιά της μπάλας που έφευγε κόρνερ οριοθετούσε τον μακρύ και κακοτράχαλο δρόμο που έπαιρνε ήδη ο Κάρολ.

«Όλοι μας ζούμε στον υπόνομο, κάποιοι όμως κοιτάζουμε τα άστρα»

Και όπως συμβαίνει σε όλες τις ιστορίες που δεν λογαριάζουν τον χρόνο, μένοντας αναλλοίωτες  στη δίνη του, το πρώτο μεγάλο άλμα ήρθε αδόκητα λίγο αφού είχε δεχθεί έξι γκολ με την Μπαλιναμάλαρντ Γιουνάιτεντ (6-2)!

«Νόμιζα ότι μου κάνουν πλάκα. Μόλις είχα φάει έξι γκολ! Φαντάζομαι, όμως, πως πάντα μπορείς να τα χρεώσεις στην κακή άμυνα», θα αποκαλύψει αστειευόμενος χρόνια αργότερα για την πρόταση του Στιβ Φέτις να μετακομίσει στην Αγγλία προκειμένου να δοκιμαστεί από τη Χαλ το μακρινό πια 1995.

«Μη δίνετε σημασία στις λεπτομέρειες, είναι η χυδαία πλευρά της ζωής»

Ο Κάρολ χρειάστηκε μάλιστα μόλις μία εβδομάδα προκειμένου να πείσει τον προπονητή του πως αξίζει μία θέση ανάμεσα σε… τίγρεις και μόλις μία διετία και 46 αγώνες για να γιγαντώσει τη φήμη του, πείθοντας τη Γουίγκαν να βγάλει από τα ταμεία της 500.000 ευρώ.

Ένα ποσό ρεκόρ για τον σύλλογο που αποτέλεσε παράλληλα οικονομική ανάσα για την… πνιγμένη από τα χρέη Χαλ . Τί και αν στους «Λάτικς» περίμενε υπομονετικά τη σειρά του όπως προστάζει η μοίρα του τερματοφύλακα, ο Κάρολ παίρνοντας τα γάντια του βασικού σπίτι του μετά από ένα επτάμηνο, αφουγκράστηκε τις υψιπέτιδες ελπίδες του για καταξίωση να παίρνουν σάρκα και οστά.

Αυτή ήρθε αρχικά με τον τίτλο του κορυφαίου πορτιέρο της Championship τη σεζόν 1999-00 όταν και κράτησε τη Γουίγκαν για 26 ματς αήττητη και το καλοκαίρι του 2001 έφθανε το πλήρωμα του χρόνου, λίγο πριν κλείσει τα 24, να γευτεί τους καρπούς του δέντρου που έτρεφε με ηλιαχτίδες προσμονής, ενώ η σκληρή δουλειά άπλωνε τις ρίζες του.

«Δεν μου αρέσει να μου δίνουν συμβουλές. Μπορώ να κάνω και μόνος μου λάθη»

Τότε, θα βρεθεί μία ανάσα από την Premier League και τη Λιντς, ωστόσο η μεταγραφή θα χαλάσει την τελευταία στιγμή και ο ίδιος δεν θα ξανακάνει το ίδιο λάθος.

«Ήταν όλα συμφωνημένα. Το είχα πει σε όλο τον κόσμο και ξαφνικά η μεταγραφή χάλασε. Όταν έμαθα για την επόμενη ομάδα που με ήθελε, δεν μίλησα σε κανέναν. Ούτε στην οικογένειά μου. Μόνο όταν υπέγραψα το ανακοίνωσα».
Η επόμενη ομάδα δεν ήταν άλλη από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, αλλά και του Φαμπιάν Μπαρτέζ!

«Ο Ρόι συγκαταλέγεται στους πιο ελπιδοφόρους τερματοφύλακες της Βρετανίας και γι αυτό τον αποκτήσαμε. Θα μάθει πολλά δίπλα στον κορυφαίο στον κόσμο Φαμπιέν Μπαρτέζ», θα πει κατά την παρουσίαση του ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, με τον ίδιο να συμπληρώνει, έτοιμος να δικαιολογήσει τα 2,5 εκατ. λίρες που δαπάνησαν οι «κόκκινοι διάβολοι» αφού αποδείχθηκε εξαιρετική επένδυση για τη Γουίγκαν:

«Είναι αλήθεια. Δεν υπάρχει καλύτερος τερματοφύλακας στον κόσμο από τον Φαμπιάν και χαίρομαι που θα δουλέψουμε μαζί. Είναι απίστευτο, θα προπονούμαι με τον Μπαρτέζ και θα αποκρούω σουτ του Ντέιβιντ Μπέκαμ. Φυσικά και πιστεύω στον εαυτό μου. Αν δεν έχεις αυτοπεποίθηση, δεν μπορείς να παίξεις αυτή τη θέση».

Παρόλα αυτά θα μείνει στη σκιά του καλύτερου (πανηγυρίζοντας το πρωτάθλημα του 2003) και όταν αυτός αποχωρήσει δύο χρόνια μετά, με 26 παιχνίδια στην πλάτη, ο Κάρολ θα διεκδικήσει τη θέση κάτω από τα γκολπόστ από τον νεοαποκτηθέντα Τιμ Χάουαρντ. Ο τελευταίος μόνο… Αμερικανάκι δεν αποδείχθηκε αφού κέρδισε με το καλημέρα την εμπιστοσύνη του «Φέργκι».

«Εμπειρία είναι το όνομα που δίνει ο καθένας στα λάθη του»

Και ο Ρόι Κάρολ υπέπεσε σε πολλά κατά τη διάρκεια της ζωής του. Την επόμενη σεζόν θα καταφέρει να πάρει την «εκδίκησή» του από τον Χάουαρντ πραγματοποιώντας την πιο γεμάτη χρονιά του με τους πρωταθλητές Αγγλίας, ωστόσο δύο λάθη θα στιγματίσουν το υπόλοιπο της καριέρας του.

Το περίφημο «γκολ που δεν μπήκε ποτέ» του Πέδρο Μέντες της Τότεναμ από το κέντρο του «Όλντ Τράφορντ», όταν ο Κάρολ σε μια επίδειξη πως δεν μπορεί να πιάσει ούτε… βαλσαμωμένο πουλί, θα χάσει την μπάλα μέσα από τα χέρια του διώχνοντας την αργότερα τουλάχιστον ένα μέτρο μέσα από τη γραμμή (με το γκολ να μην κατοχυρώνεται ποτέ), αλλά και ένα ολέθριο λάθος, πάλι εντός έδρας, κόντρα στη Μίλαν που θα κοστίσει σε μεγάλο βαθμό τον αποκλεισμό της Μάντσεστερ από τα προημιτελικά του Champions League.

«Η απλή και καθαρή αλήθεια είναι σπάνια καθαρή και ποτέ απλή»

Ο Σκωτσέζος τεχνικός, όχι μόνο δεν θα του χρεώσει ποτέ τα λάθη, αναλαμβάνοντας την υπεράσπισή του από τον κόσμο και τον βρετανικό Τύπο (στη ρεβάνς ωστόσο του «Σαν Σίρο» έπαιξε βασικός ο Χάουαρντ, επίσης 1-0), αλλά θα του προτείνει να ανανεώσει για τέσσερα ακόμα χρόνια. Ο Κάρολ όμως είχε ήδη ανοίξει τα φτερά του γνωρίζοντας την αλήθεια…

«Για μένα δεν είχε νόημα να παίζω δέκα χρόνια στη Μάντσεστερ και να έχω 50 συμμετοχές στην Premier League όταν θα τελείωνα την καριέρα μου», θα πει και λίγες ημέρες αργότερα θα υπογράψει στη Γουέστ Χαμ.

Το ποτήρι των ατυχιών του Κάρολ έχει ξεχειλίσει εδώ και καιρό, αλλά δεν ήταν γεμάτο…

«Ο καλύτερος τρόπος για να ξεφορτωθείς έναν πειρασμό, είναι να υποκύπτεις σ' αυτόν»

Και τα συγκεκριμένα λόγια θα… τρυπάνε το κεφάλι του Κάρολ όχι γιατί δεν μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό, αλλά αυτός θα αποτελέσει την πλανεύτρα  διέξοδο του από την κολυμπήθρα της ατυχίας που είχε βουτήξει από ψηλά (μια άκρως επιτυχημένη σεζόν με τα σφυριά θυμίζοντας τον Κάρολ των πρώτων χρόνων στο Νησί).

Ένας τραυματισμός στη μέση τον Μάρτιο του 2006 θα ανοίξει την πρώτη πληγή την οποία… καθάρισε με ένα ποτήρι αλκοόλ. Οι έξι εβδομάδες, διάστημα που εκτιμήθηκε αρχικά η αποθεραπεία του μετά την επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε, έγιναν έξι μήνες (έχασε όλη τη σεζόν και τον τελικό Κυπέλλου κόντρα στη Λίβερπουλ) και για να λυτρωθεί πια, περισσότερο η ταλαιπωρημένη του ψυχή και λιγότερο το σώμα του, το ποτήρι έγινε μπουκάλι κάθε μέρα που περνούσε…

«Είχα πάθει κατάθλιψη. Το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να βγαίνω έξω και να πίνω. Πέρασα ένα κομμάτι της ζωής μου που ήθελα μόνο αλκοόλ. Ήμουν χαζός», θα παραδεχθεί αργότερα και αφού ο πατέρας του θα επιβεβαίωνε πως «ένας ηθικολόγος άντρας είναι βασικά υποκριτής», υποστηρίζοντας:  «Δεν έχει καμία σχέση με το ποτό και τον τζόγο. Είμαι σίγουρος πως αν είχε τέτοιο πρόβλημα, θα το γνώριζα. Θα μου το είχε πει. Απλά είναι στρεσαρισμένος»!

«Η αυτοκριτική έχει ένα προνόμιο: Όταν κατηγορούμε τον εαυτό μας, έχουμε την εντύπωση πως κανένας άλλος δεν έχει το δικαίωμα να μας κατηγορήσει»

«Δεν ήμουν ποτέ αλκοολικός. Είχα πρόβλημα το παραδέχομαι. Γινόταν κάθε μέρα και χειρότερα, μέχρι που ξύπνησα μια μέρα και είπα στον εαυτό μου πως αν συνεχίσω έτσι θα καταλήξω στο χώμα», θα δηλώσει ο ίδιος σε μία έκρηξη ειλικρίνειας αφού νοσηλευτεί σε κλινική αποτοξίνωσης και το πρόβλημα που αντιμετώπιζε γίνει μακρινός εφιάλτης. Κανείς ωστόσο κανείς δεν απώλεσε την ευκαιρία να τον κατηγορήσει ακόμα και αν οι απλές καθημερινές χαρές ήταν το τελευταίο καταφύγιο ενός πολυσύνθετου ανθρώπου ο οποίος είχε πάρει βραβείο ανθρωπισμού από τον Ερυθρό Σταυρό το 2001 για τη βοήθεια που πρόσφερε σε ένα μικρό παιδί που έπασχε από λευχαιμία.

«Πονούσα που δεν μπορούσα καν να σηκωθώ από το κρεβάτι. Να παίξω με τα παιδιά μου», θα συμπληρώσει στην εξομολόγησή του, όμως παρά το γεγονός ο ίδιος απεγκλωβίστηκε από τα δίχτυα της ασφυξίας , κάνοντας τα πάντα προκειμένου να πάρει πίσω τη ζωή του που χανόταν, δεν κατάφερε να κουρνιάσει στη φιλόξενη αγκαλιά μιας ήρεμης και σταθερής επαγγελματικής καριέρας.

Το 2007 θα μεταγραφεί στη Ρέιντζερς με τη φανέλα της οποίας αγωνίστηκε μόλις μία φορά σε έναν αγώνα League Cup κόντρα στην Ιστ Φάιφ και τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο του 2008 θα καταλήξει στην Ντέρμπι (αγωνιζόταν στην «Premier») αφού προσφερθεί να δώσει ο ίδιος χρήματα προκειμένου να αποκτηθεί άλλος τερματοφύλακας, μιας και οι Προτεστάντες δεν τον αποδέσμευαν πριν βρουν αντικαταστάτη!

Η νέα σελίδα στην καριέρα του με τα «κριάρια» θα τον βρει βασικό, μέχρι να εμφανιστεί ο… δράκος που δεν ήταν άλλος από τον Νάιτζελ Κλαφ, η πρόσληψη του οποίου στην τεχνική ηγεσία της ομάδας θα σηματοδοτούσε και τον παραγκωνισμό του από τη βασική ενδεκάδα. Το Νησί δεν τον χωρούσε πια…

«Το κοινό διαθέτει μιαν αχόρταγη περιέργεια να μάθει τα πάντα, εκτός απ’ ό,τι πραγματικά αξίζει να μάθει»

«Ό,τι κι αν κάνω, θα είμαι ο μεθυσμένος και ο τζογαδόρος Κάρολ», θα πει κάθε που σκανδαλοθηρικό έντυπο στην Αγγλία θα ξεθάβει μια ιστορία από το άσωτο παρελθόν που κρατά πλέον κλειδωμένο σε ένα παλιό σκονισμένο μπαούλο και θα αναγκαστεί να αυτοεξοριστεί εκτός Βρετανίας, αναζητώντας τη χαμένη ηρεμία και αθωότητα την ψυχής του.

Η Σκανδιναβία και το Οντένσε όχι μόνο έμοιαζε, αλλά αποδείχθηκε ιδανικός προορισμός.

«Το χειρότερο από το να σε σχολιάζουν άσχημα είναι να μη σε σχολιάζουν καθόλου», είχε υποστηρίξει ο Ουάιλντ, ωστόσο αυτό αναζητούσαν τώρα τα μύχια της καρδιάς του Κάρολ.

Στις 17 Αυγούστου του 2009, δεν είχαν περάσει παρά λίγες ώρες μετά την υπογραφή του συμβολαίου του και πραγματοποίησε το ντεμπούτο με τη νέα του ομάδα στον νικηφόρο αγώνα πρωταθλήματος κόντρα στη Μίντιλαντ, Λίγους μήνες αργότερα (Δεκέμβρη), θα ψηφιζόταν από τους υπόλοιπους τερματοφύλακες του πρωταθλήματος ως ο κορυφαίος της κατηγορίας.

«Πρόκειται για μεγάλη τιμή. Είναι σημαντικό να σε ξεχωρίζουν αυτοί που κάνουν την ίδια δουλειά με σένα. Πίστευα ότι θα δυσκολευόμουν στη Δανία γιατί δεν είχα φύγει ποτέ εκτός Βρετανίας, αλλά συνειδητοποιώ ότι εδώ οι άνθρωποι είναι πιο φιλικοί και σίγουρα πιο χαλαροί από ό,τι στην Αγγλία. Επιπλέον, κάνουν διακοπές τα Χριστούγεννα. Φέτος θα φάω τη μεγαλύτερη γαλοπούλα του κόσμου!», θα δηλώσει ο ίδιος σίγουρος πια πως έχει βρει την ποδοσφαιρική του Ιθάκη, όμως σύντομα θα αναγκαστεί να μπαρκάρει και πάλι για νέες περιπλανήσεις.

«Ο γιος μου έχει δυσλεξία και σκέφτηκα πως το να αλλάξει σχολείο θα είναι κάτι υπερβολικό για να το αντέξει ένα παιδί. Μου άρεσε πραγματικά στη Δανία, όμως πήγαινα σπίτι μου δύο φορές το μήνα και μου έλειπε η οικογένειά μου», ήταν τα τελευταία του λόγια αποχωρώντας από τη χερσόνησο της Γιουτλάνδης.

«Το μόνο καθήκον μας απέναντι στην Ιστορία είναι να την ξαναγράψουμε»

Και ο Ρόι Κάρολ θα επιστρέψει στην Αγγλία συμπυκνώνοντας την καριέρα του σε μία στιγμή πίσω στο μακρινό 1995 με σκοπό να την ξαναγράψει. Οι εμπειρίες του ωστόσο για μία ακόμα φορά θα είναι τραυματικές.

Τον περασμένο Μάρτιο θα βρεθεί υπό δοκιμή στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ («League one») όμως  στο πρώτο παιχνίδι κόντρα στην Μπάρνσλι, θα δεχθεί δύο γκολ σε δέκα λεπτά, πριν υποπέσει σε πέναλτι και αντικρίσει την κόκκινη κάρτα…

Ένα μήνα μετά θα πιάσει τον στυλό για να βάλει την υπογραφή του σε συμβόλαιο με την Μπαρνέτ («League two»), ωστόσο θα τον… πετάξει όταν μαθαίνει πως νέος «μαέστρος» στην ομάδα αναλαμβάνει ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Β. Ιρλανδίας Λόρι Σάντσες ο οποίος δεν τον είχε στις βασικές του επιλογές στον «πρασινόλευκο στρατό», ενώ ο Ίαν Τέρνερ θα τον κερδίσει στο νήμα για μία θέση κάτω από τα δοκάρια της Πρέστον («League one»)…

«Το λάθος μου ήταν ότι τότε προσπάθησα να κρύψω το πρόβλημα κάτω από το χαλί και δεν μίλησα δημοσίως. Αυτό με κυνηγάει. Δεν είμαι ούτε τζογαδόρος ούτε αλκοολικός. Είχα ένα πρόβλημα και το ξεπέρασα. Παίζω πόκερ με φίλους μου, αυτό είναι όλο. Δεν είμαι τζογαδόρος, δεν στοιχηματίζω στα άλογα», θα υποστηρίξει και πάλι σε μία απέλπιδα προσπάθεια να βρει ομάδα στο Νησί, εκεί όπου κάτι χρωστάει…

Και εκεί που «είτε η ταπετσαρία είχε αρχίσει να ξεθωριάζει είτε αυτός», σύμφωνα με τα τελευταία λόγια του Ουάιλντ, ο Κάρολ άνοιξε και πάλι τα μάτια του ατενίζοντας πλέον τον Ψηλορείτη με την οικογένειά του αγκαλιά…

Για να έχετε πλήρη πρόσβαση στις κυριότερες ειδήσεις της ημέρας και μέσα από τη σελίδα σας στο Facebook, κάντε LIKE στο Onsports πατώντας ΕΔΩ.