Kίνημα… αγανακτισμένων οπαδών!

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, στη διάρκεια ενός αγώνα (ξεχάστε τώρα ποιοι είναι οι αντίπαλοι, δεν είναι αυτό το πρόβλημα) απ’ το να αισθάνονται οι αθλητές πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να κινδυνεύσει η σωματική τους ακεραιότητα.

Το φαινόμενο της παρουσίας 10-20 «εκστασιασμένων» και γεμάτων βλακεία  (στο μυαλό) οπαδών, το έχουμε βιώσει στα γήπεδα τα ποδοσφαιρικά, αλλά και τα μπασκετικά. Θα απαντήσει, εύλογα κάποιος, ότι θα ήταν ευχής έργον να ήταν μόνο 10 ή 20 οι συμμετέχοντες σε τέτοιου είδους έκτροπα και παραβατικές συμπεριφορές.

Και για να καταλάβετε το μέγεθος της βλακείας που διακατέχει τα κεφάλια ορισμένων, αδυνατούν να συγκρατηθούν ακόμα και όταν βλέπουν το ίνδαλμά τους, τον αρχηγό της ομάδας τους, τον Διαμαντίδη - για παράδειγμα - να οδηγεί εκείνος στη φυσούνα τον Γιάννη Μπουρούση.

Και βγαίνει για μια ακόμη φορά ο Ομπράντοβιτς, έξαλλος μετά από μια κατάκτηση πρωταθλήματος να καταγγείλλει τη στάση των λίγων, που δεν επέτρεψαν στον ίδιο και τους παίκτες του, αλλά και τους πολλούς οπαδούς του Παναθηναϊκού, να χαρούν, όσο και όπως ήθελαν, τη μεγάλη επιτυχία τους.

Και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει αυτό ο Σέρβος προπονητής, όπως το έχουν διαπράξει και άλλοι εκ των πρωταγωνιστών, σχεδόν κάθε φορά μετά από τέτοιου είδους επεισόδια (μικρότερης ή μεγαλύτερης έκτασης, επίσης, δεν έχει σημασία)…

Θα πρέπει, λοιπόν, κάπου εδώ και με δεδομένο όλο αυτό το «πανηγύρι» που έχει στηθεί στο χώρο του ποδοσφαίρου, να μπουν στο χορό και όλοι εκείνοι που έχουν τα ίδια προβλήματα στο δικό τους «σπίτι»…

Και να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις.

Θα εξακολουθήσουν οι λίγοι… κακοί, να αποφασίζουν για τους πολλούς και να καθοδηγούν εκείνοι τις εξελίξεις;

Θα αντιδράσουν σε αυτή την επαναλαμβανόμενη διαδικασία «ατίμωσης» των ίδιων των αθλητών, που στο κάτω - κάτω αποδεικνύουν πως μέσα στο γήπεδο ή το παρκέ δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν;

Σε τελική ανάλυση, θα αποφασίσουν να αποβάλλουν από τις τάξεις τους αυτούς που βλέπουν τα πράγματα αλλιώς;

Ο Ομπράντοβιτς άφησε ξεκάθαρα να εννοηθεί ότι ο ίδιος και οι παίκτες του δεν μπορούν πλέον να κάνουν τίποτα. Ούτε ο Ιβκοβιτς μπορεί, ούτε οι Αγγελόπουλοι, ούτε οι Γιαννακόπουλοι, ούτε ο Μαρινάκης, ούτε ο Τζίγκερ, ούτε ο Πιλάβιος, ούτε ο Μπιτσαξής. Και σίγουρα, εκείνη που δεν μπορεί είναι, φυσικά, η Αστυνομία…

Αρα, αυτοί που μπορούν και που θα πρέπει όμως και να θέλουν, είναι οι υγιώς σκεπτόμενοι οπαδοί - φίλαθλοι των ομάδων. Η δημιουργία ενός οπαδικού κινήματος «αγανακτισμένων» θα μπορούσε να προσφέρει τη λύση που χρόνια τώρα δεν μπορούν να βρουν οι αρμόδιοι φορείς.

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που χρόνια τώρα δεν κατόρθωσαν τα κόμματα, στην πολιτική ζωή του τόπου, να βγάλουν στους δρόμους για καλό σκοπό, τόσες εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες, όπως έγινε σε όλη την Ελλάδα, το βράδυ της Κυριακής.

Για αρχίστε να κάνετε τις πρώτες σκέψεις και θα διαπιστώσετε πως στο χέρι σας είναι…

Αρκεί να το θέλετε…