Καλά και χρυσά τα λεφτά αλλά το μεγαλείο δεν εξαγοράζεται

Οι «κόκκινοι διάβολοι» σηματοδότησαν την εντυπωσιακή τους αντεπίθεση στην Premier League με την επιβλητική νίκη επί των «πολιτών» επιστρέφοντας δυναμικά στη πρωτοκαθεδρία του Μάντσεστερ πόλης που την προηγούμενη 4ετία μονοπώλησε τον αγγλικό θρόνο (από δύο τίτλους έκαστη) πιστοποιώντας ότι οι τελευταίοι όσο και αν επένδυσαν «τρελά»  για να τους φθάσουν και τους ξεπεράσουν υπολείπονται κατά  πολύ σε επίπεδο … μεγαλείου .
Μπορεί πέρυσι οι «πολίτες» κατακτώντας τον τίτλο σε συνδυασμό με την (στην πρώτη μετά σερ Άλεξ Φέργκιουσον σεζόν) εξαιρετικά οδυνηρή πορεία των γειτόνων τους, που για πρώτη φορά μετά το 1990 έμειναν παντελώς εκτός Ευρώπης, να φάνηκε να γίνονται το αδιαφιλονίκητο αφεντικό της μεγαλούπολης αλλά οι αναλόγου περιεχομένου πανηγυρισμοί τους φάνηκαν αβάσιμοι και πολύ πρόωροι.
Και αυτό γιατί ενώ και εφέτος οι «κόκκινοι διάβολοι» ξεκίνησαν  απογοητευτικά τις προσπάθειες τους στα εθνικά μέτωπα (αντίθετα με τη Σίτι που τουλάχιστον στο πρωτάθλημα έδειχνε ικανή για  να υπερασπίσει τον τίτλο της έχοντας αντίζηλο την  πολύ δυνατή Τσέλσι)  με τον αγγλικό μαραθώνιο να έχει μπει στην  τελική του ευθεία η ομάδα του Μανουέλ Πελεγκρίνι πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και ουσιαστικά παράδωσε ήδη τον περυσινό της τίτλο ενώ εκείνη του Λουίς Φαν Χάαλ από το καλό στο καλύτερο. Και μπορεί να είναι μάλλον απίθανο να διεκδικήσει από τους πρωτοπόρους «μπλε» το στέμμα της Premier League αλλά δείχνει να είναι σε θέση να τερματίσει στη 2η θέση αφήνοντας πίσω της το περυσινό απόλυτο ναυάγιο και προσφέροντας υποσχέσεις ότι τη νέα σεζόν θα επιστρέψει στην κορυφή στην οποία ήταν μόνιμη κάτοικος την εποχή που στον πάγκο της ο μυθικός Σκωτσέζος πολυνίκης τεχνικός.
Στη διάρκεια της οποίας η Γιουνάιτεντ ήταν  η  βασίλισσα της Αγγλίας  και μία τρανή δύναμη στην Ευρώπη ενώ από την πλευρά της  η συμπολίτισσα της επιχειρούσε (από το 2008 μετά την απόκτηση του πλειοψηφικού της πακέτου από  την Abu Dhabi United Group   που δαπάνησε μόνον για μεταγραφές  μισό εκατομμύριο στερλίνες) να  βγει από τη σκιά της. Και εν μέρει τα κατάφερε με τα δύο πρωταθλήματα , ένα κύπελλο και ένα Λιγκ Καπ που έβαλε στην  συγκριτικά πολύ ..στεγνή τροπαιοθήκη της αλλά ουδέποτε στάθηκε ικανή να αποκτήσει συγκρίσιμο με την εξαιρετικά επιτυχημένη γειτόνισσα της  ποδοσφαιρικό μέγεθος. Ιδιαίτερα σ’ ευρωπαϊκό επίπεδο όπου η Σίτι  ουδέποτε ξεπέρασε τον ρόλο του κομπάρσου.
Αξίζει να σημειωθεί  ότι ήδη στα τρία πρώτα χρόνια της παρουσίας των νέων ιδιοκτητών τους οι «πολίτες» είχαν επενδύσει σε μεταγραφικές ενισχύσεις περισσότερα χρήματα απ’ όσα  είχε δώσει  η Γιουνάιτεντ στην 25ετία της θητείας του σερ Άλεξ στον πάγκο της.
Η επιτυχία, όπως αποδεικνύεται περίτρανα και από αυτή την πρόσφατη πορεία των δύο ομάδων του Μάντσεστερ,  αν και σ’ ένα  βαθμό  εξαγοράζεται ευτυχώς δεν είναι απόλυτα συνυφασμένη, ακόμα και στους πολύ ψυχρούς μοντέρνους καιρούς, με το χρήμα. Που σίγουρα, μέσω των πολλών ηχηρών αποκτημάτων,  έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να βρεθεί ξανά εφέτος η Γιουνάιτεντ  στην πρώτη γραμμή του αγγλικού πρωταθλήματος  αλλά λίγοι μπορούν να αμφισβητήσουν ότι από μόνα τους τα εκατομμύρια των στερλινών που προσφέρονται για τους μεγάλους αγωνιστικούς στόχους  τόσο αυτής όσο και εκείνα της γειτόνισσας της Σίτι αποτελούν το …πασπαρτού που ανοίγει με μιάς την πόρτα των θριάμβων. Για αυτό απαιτούνται πολύ περισσότερα και οι «πολίτες»  αντίθετα με τους «κόκκινους διαβόλους» αναμφίβολα δεν τα διαθέτουν.