Το μεγαλείο των φιλάθλων εν ώρα συντριβής (video)

Και οι φίλοι της Σάντερλαντ με τη στάση τους στην ταπεινωτική ήττα 0-8 από την Σαουθάμπτον το περασμένο Σάββατο στο πλαίσιο της 8ης αγωνιστικής της Πρέμιερ Λιγκ πραγματικά μ’ έκαναν ν’ ανατριχιάσω από συγκίνηση και θαυμασμό. Και ασφαλώς δεν ήμουν ο μόνος αποδέκτης αυτών των «μηνυμάτων».

Με την ομάδα τους να γνωρίζει την πιο βαριά ήττα στην ιστορία της στη 20χρονη και πλέον διαδρομή της εν λόγω διοργάνωσης  εκείνοι  όχι απλά έμειναν στις εξέδρες του γηπέδου ως το τελευταίο σφύριγμα του αγώνα  κλαίγοντας τη μοίρα τους ή βομβαρδίζοντας παίκτες και προπονητή με βρισιές και αποδοκιμασίες αλλά τραγουδώντας  σχεδόν ασταμάτητα υπέρ της.

Ναι , δεν επρόκειτο για ένα ακόμα δείγμα της πατροπαράδοτης  αγγλικής ειρωνείας αλλά  περίτρανη απόδειξη της ξεχωριστής κουλτούρας που έχουν οι Άγγλοι στο ποδόσφαιρο. Το σπορ  που αυτοί έμαθαν στον πλανήτη  όταν από τα μέσα του 19ου αιώνα το έβαλαν πρώτοι στη ζωή τους και λίγες δεκαετίες αργότερα το εξήγαγαν για να κατακτήσει κάθε γωνιά της γης.

Για τις «μαύρες γάτες» η 18η Οκτωβρίου 2014 ήταν μία μαύρη ημέρα που χειρότερη της δεν έχει γνωρίσει η ομάδα του αγγλικού βορρά στα  135 χρόνια της ιστορίας της  ενώ μόλις άλλες τρεις φορές  (όλες επίσης εκτός έδρας), το 1911 κόντρα στην Σέφιλντ Γουένσντεϊ, το 1968 με αντίπαλο την Γουέστ Χαμ και το 1982 από την Γουότφορντ έχει γευτεί ανάλογου μεγέθους πίκρες.

Όμως οι  2.600 φίλοι της (όχι όλοι ασφαλώς καθώς η κάμερα της τηλεόρασης συνέλαβε ουκ ολίγους να αποχωρούν ενώ  το σκορ σε βάρος της ομάδας τους ήταν μόλις στη … μέση) ταξιδεύοντας 11 ώρες από το Σάντερλαντ μέχρι τον αγγλικό Νότο και το μεγάλο του λιμάνι ήταν εκεί για να αποδείξουν ότι στέκονται στο πλάι της αγαπημένης τους ομάδας βρέξει , χιονίσει. Στα εύκολα και τις επιτυχίες, στα δύσκολα και τις αποτυχίες.

Βγήκαν από το «Σεν Μέρις» όχι απλά νικητές αλλά θριαμβευτές. Περιορίζοντας όσο περνούσε από το χέρι και τη φωνή τους τη μαυρίλα της συντριβής της ομάδας του Γκουστάβο Πογιέτ.  Προσέφεραν στο σωματείο τους ένα λόγο υπερηφάνειας σε μια μέρα αγωνιστικής  ταπείνωσης και τούτο όχι μόνον σπάνιο αλλά και εξαιρετικά σπουδαίο επίτευγμα είναι, να είστε βέβαιοι για αυτό.

Γιατί ο κόσμος (και του ποδοσφαίρου) μπορεί να αλλάζει (συχνά προς το χειρότερο) αλλά κάποιες αξίες ευτυχώς , είναι τόσο ζωντανές στη στάση και τη σκέψη  ορισμένων που απλά οφείλεις να τους αναγνωρίσεις ότι είναι … κύριοι (σερ αγγλιστί )  μ’ όλη τη σημασία της λέξης.

Υ.Γ : Το οπτικοακουστικό ντεκουμέντο του οπαδικού μεγαλείου. Δείτε , ακούστε και υποκλιθείτε στους φίλους της Σάντερλαντ.