Ταρζανία, ψάξου!

'Η, αν θελετε, η.... Τσίτα τη Τζέην, η Τζέιν τον (κατ’ αναλογίαν) Τανζάν και όλοι μαζί τις μπανάνες. Τη «συρραφή μπανάνες»  αν θέλετε –καθότι η λέξη «τσαμπί» είναι πλέον ντεμοντέ, πόσο μάλλον οι λεπτομέρειες γύρω από γραμματικές πτώσεις, τι συντάσσεται μετά ποίου κι έτσι.

Κι όπως συμβαίνει σε κάθε Ταρζανία, στη μυθική αυτή χώρα, η έννοια «νόμος» είναι δεν είναι ανελαστική, σαν κληματσίδα με δεδομένο μέγεθος, που αν την καβαλήσεις για να σε πάει πιο μακριά απ’ όσο είναι το μήκος της θα φας τα μούτρα σου στο επόμενο δέντρο.

Η έννοια «νόμος» είναι ελαστική σαν  το χυμό του (ευδοκιμούντος στις τροπικές αφρικανικές χώρες) καουτσουκόδεντρου: γίνεται στρογγυλός σα μπάλα, κυκλικός σα δαχτυλίδι ή, άμα θες, παίρνει και σχήμα φαλλού –για να μην ξεχάσουμε και ότι σε χώρες όπως η Ταρζανία, ο αντρισμός λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπόψιν. Γι’ αυτό και κάποιες εφημερίδες τους φιλοξενούν συχνά πυκνά στα πρωτοσέλιδά τους γ..σια που μπροστά τους τα «the-more-the-merrier» όργια του Καλιγούλα μοιάζουν με παιδικό πάρτι του Κατηχητικού, γι’ αυτό και οι παράγοντες του ποδοσφαίρου τους, π.χ.  εκτιμούν ιδιαίτερα τις «αντρικές» συμπεριφορές: όσες αφορούν τιμιότητα πάνω απ’ όλα, έστω και μεταξύ κατεργαραίων…

Στη χώρα Ταρζανία, έτσι, ο νόμος φτάνει να εφαρμόζεται κατά κανόνα για να προστατεύσει όσους παρανομούν έξυπνα (ενίοτε και με τρόπο αποκαλούμενο ως «αντρίκειο») και όχι για να προστατεύει όσους είναι νομοταγείς ή για να τιμωρεί όσους παρανομούν.

Στις Ταρζανίες αυτού του κόσμου, υποθέσεις που αφορούν π.χ., διασπάθιση χρήματος (δημοσίου ή όχι) ή σύσταση συνωμοτικής ομάδας με στόχο –αν μη τι άλλο- την κοροϊδία όλου του κόσμου, όλον τον καιρό, μπαίνουν με περισσή ευκολία στο αρχείο –κατά τον ίδιο τρόπο που υπονοούσε πάντοτε ο φίλος Μανόλης Γρηγοράκης τις Σαββατιάτικες «Γρήγορές» του: «Ας γράψουμε τα γεγονότα στ’ αρχεία μας».

Αντιθέτως, εμπεριστατωμένη και δικονομικώς πανίσχυρη απόδειξη απαιτείται μόνο για τα σπουδαία και σοβαρά και σημαντικά θέματα. Όπως, π.χ. το εάν κάτι που μοιάζει με πάπια, περπατάει σαν πάπια και κρώζει σαν πάπια, είναι όντως πάπια ή κότα μεταμφιεσμένη για τις Απόκριες. Ή για το αν, π.χ., είναι πιο πιθανό να πλανάται πλάνην οικτράν το 99,9% του πληθυσμού όταν θεωρεί ότι αυτό που πέφτει από τον ουρανό είναι χλαπάτσα και να έχει δίκιο το  0,1% που λέει ότι είναι ροδόνερο, ολίγον πηχτό…

Καρνάβαλος γενικώς…

Το θέμα όμως είναι πολύ πιο απλό –αν και η απόδειξή του, μιας και άπτεται της Φιλοσοφίας του Δικαίου, πολύ πιο περίπλοκη και δυσνόητη από την επίκληση, προχείρως, κάποιων νομικών επιχειρημάτων που «καβατζώνουν», κατά το δυνατόν, το μέλλον: εκτός από τους νόμους, υπάρχει και το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

Το συνθέτουν, ως άυλη αλλά πολύ ΒΑΡΥΝΟΥΣΑ ποιοτικώς ποσότητα, οι συνειδήσεις των απλών ανθρώπων. Όσων δεν έχουν νομικές γνώσεις, συνειδητοποιούν όμως ενστικτωδώς ότι π.χ. ο πεινασμένος που κλέβει μια φρατζόλα ψωμί ΔΕΝ είναι «το ίδιο κλέφτης» με κάποιον που παραγγέλνει εν γνώσει του σάπιο κρέας για ένα νοσοκομείο προκειμένου να τσεπώσει τη διαφορά από το καλό κρέας.

Και όταν βλέπουν ότι ο μέν κλέφτης της φρατζόλας καταλήγει να σαπίζει στη φυλακή, αλλά ο άλλου είδους (και επιπέδου) κλέφτης περνάει μια χαρά στον έξω κόσμο, δεν νιώθουν απορία. Νιώθουν οργή, αγανάκτηση και βεβαιότητα.

Σε εποχές εξωδίκων και μηνύσεων που ίπτανται πάνω από τα κεφάλια όλων όπως οι μαϊμούδες στα δέντρα της Ταρζανίας, η παράθεση παραδειγμάτων δεν έχει και τόση σημασία.

Σημασία έχει η διαπίστωση της πραγματικής (όχι της virtual ή της νομικής) πραγματικότητας. Κι αυτή είναι ότι ο πολύς κόσμος ΔΕΝ μπορεί να πιαστεί κορόϊδο για πολύ καιρό.  Έχει καταλήξει προ καιρού στο βέβαιο συμπέρασμα ότι όχι απλώς «κάτι», αλλά τα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ είναι σάπια στο βασίλειο της… Ταρζανιμαρκίας και δη στο κομμάτι της που ονομάζουμε ταρζανικό ποδόσφαιρο.

Και έχει καταλήξει σ’ αυτό το συμπέρασμα, με βεβαιότητα, χωρίς να έχει ανάγκη αποδείξεων που να στέκονται σε δικαστήριο. Απλά και μόνο από την ως τώρα στάση αρκετών (ΦΕΡΟΜΕΝΩΝ ΩΣ -εντάξει;) εμπλεκομένων σε… συρραφές, ξηλώματα και όλα τα σχετικά, αλλά ακόμη περισσότερο των φυσικών τους «προϊσταμένων» στο χώρο. Απλά και μόνο από την ποιότητα των ΠΡΩΤΟΓΕΝΩΝ μπανανών απ’ την οποία (έστω ότι) γίνεται κάθε τόσο μια «συρραφή μπανάνες». Από τη ΛΟΓΙΚΗ που κάθε πράξη και παράλειψή τους μοιάζει να κρύβει.

Δεν είναι λογική που πείθει κανέναν ότι μέρα-νύχτα κόπτονται να γίνει ο χώρος πιο διαφανής, υγιής και ελκυστικός για το κοινό.

Είναι λογική που υπονοεί ότι (όπως και σ’ ένα σωρό άλλους τομείς της ζωής και της καθημερινής κοινωνικής δραστηριότητας) τους ΒΟΛΕΥΕΙ ο χώρος αυτός να παραμείνει αδιαφανής, άρρωστος και αποκρουστικός, διότι έτσι νιώθουν στο στοιχείο τους: στη ζούγκλα. Και στην (κάθε) ζούγκλα, επιβιώνει όποιος έχει μακρύτερα νύχια, μεγαλύτερα δόντια και πιο ισχυρό ένστικτο να φάει τον μικρότερο. Η ταρζανική ζούγκλα δεν διαφέρει ως προς αυτό από τις υπόλοιπες.

Διαφέρει μόνο ως προς την ψευδαίσθηση των ιθαγενών της ότι δεν ζουν σε ζούγκλα, αλλά σε συντεταγμένη πολιτεία. Κούνια που τους κούναγε…