Αξίζουν μια καλύτερη... Ελλάδα!

To αντιπροσωπευτικό συγκρότημα των νέων της χώρας μας στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και όλοι οι... ειδικοί του ποδοσφαίρου και κυρίως οι μεγαλοπαράγοντες και οι προπονητές των ελληνικών συλλόγων πήγαν στον κουβά...

Ο Διούδης που είμαι σίγουρος ότι ελάχιστοι μέχρι χθες γνώριζαν ότι υφίσταται ως τερματοφύλακας, ο Μπουγαΐδης και τα άλλα παιδιά, έστειλαν σε όλους ένα ηχηρό και σκληρό, είναι αλήθεια, μήνυμα.

Ενα μήνυμα ύπαρξης και αξίας, αλλά ταυτόχρονα και μια κραυγή διαμαρτυρίας. Οχι, κανένας δεν διαμαρτύρεται αυτές τις ώρες. Αλλωστε, για τα παιδιά αυτά, είναι ώρες γιορτής. Και δικαίωσης...

Ισως και... χλευασμού του τρόπου με τον οποίο οι ελληνικές ομάδες γυρίζουν την πλάτη στα «ντόπια προϊόντα» και προτιμούν να ξοδεύουν λεφτά και χρόνο αναζήτησης σε «ταλέντα» του... καραβιού από το εξωτερικό. Ισχυρίζονται, οι παράγοντες που κάνουν τις μεταγραφές, ότι τα ελληνόπουλα είναι ακριβά, ενώ άλλοι που θα μπορούσαν ακόμα και να... συλληφθούν για ασέβεια προς το ποδόσφαιρο, θεωρούν ότι είναι μικρά σε ηλικία για να κάνουν καριέρα και να διεκδικήσουν θέση βασικού στις ομάδες της Super League.

Τα φέρνει όμως έτσι η μοίρα, που αυτά τα παιδιά ενδέχεται και να έκαναν την... τύχη τους ή την καριέρα τους με αυτή την πορεία της εθνικής ομάδας στα γήπεδα της Εσθονίας.

Γιατί εκεί βρίσκονται σκάουτ και μάνατζερς όλων των κορυφαίων ευρωπαϊκών συλλόγων και τα μπλοκάκια τους σίγουρα έχουν πάρει φωτιά...

Η Ελλάδα μοιάζει με μια ευκαιρία που όμοιά της δύσκολα θα ξαναβρεθεί, αφού και ταλέντα διαθέτει και σε οικονομική κρίση βρίσκεται, που αυτομάτως καθιστά τα ποδοσφαιρικά της «προϊόντα» άκρως ανταγωνιστικά και προσιτά. Φθηνά με μια λέξη.

Και αν θέλετε να πούμε και τα πράγματα με το όνομά τους, μακάρι να πάρουν όλα αυτά τα παιδιά το δρόμο μιας μεταγραφής στο εξωτερικό, για να βρουν την ποδοσφαιρική υγειά τους και να αξιοποιήσουν σωστά και πλήρως το πλούσιο και σε ορισμένες περιπτώσεις σπάνιο ταλέντο τους.

Το αξίζουν, τους το εύχομαι...