Περί αδειοδοτήσεως και ΟΦΗ...

Ο ΟΦΗ μπορεί, με την απόφαση - δώρο της Super League να μην κινδυνεύει με απώλεια της θέσης του στο κορυφαίο πρωτάθλημα της χώρας, όμως μόνο τιμητικό δεν είναι για τη διοίκησή του να εξακολουθεί να διακινδυνεύει την ομαλή λειτουργία της ομάδας, λόγω οφειλών σε πρώην και νυν εργαζόμενούς της.

Το πάθημα, προφανώς δεν έγινε μάθημα στους Κρητικούς, όπως και σε πολλές ακόμη ελληνικές ομάδες.

Δικαιολογίες γι’ αυτή την κατάσταση που -δυστυχώς- διαιωνίζεται χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο, μπορεί να υπάρχουν πολλές.

Όμως, αν οι διοικήσεις των ΠΑΕ, τόσο του ΟΦΗ, όσο και των άλλων ομάδων, δεν αποφασίσουν να βάλουν σε μια τάξη τα οικονομικά τους, όσες ρυθμίσεις χρεών και αν πετύχουν, όσες… χαριστικές παρεμβάσεις μη υποβιβασμού και αν εξασφαλίσουν, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.

Θα τρέχουν κάθε Μάρτιο και δεν θα φτάνουν, διότι δεν θα τους «βγαίνουν» τα ευρώ, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα έγγραφα των διακανονισμών.

Και το χειρότερο όλων από αυτή τη διαδικασία είναι πως στο φινάλε βγαίνουν στη… σέντρα από τις ΠΑΕ οι ποδοσφαιριστές που ζητούν τα οφειλόμενα χρήματα και κινούνται δικαστικά, ζητώντας την κατάπτωση εγγυητικών, που αποτελεί το μοναδικό ισχυρό μέτρο νομικής πίεσης.

Με τη γνωστή διαδικασία των… κακών που δεν σεβάστηκαν το ψωμί που έφαγαν σε μια ομάδα και τώρα θέλουν να την καταστρέψουν. Αστεία πράγματα σε μια εποχή που τέτοιου είδους πολυτέλεια δεν υπάρχει και δεν θα έπρεπε να την επικαλούνται άνθρωποι που θέλουν να λένε ότι διοικούν ιστορικές ομάδες…