Λίγο πριν ξεκινήσει το ντέρμπι…

Παρόλα αυτά, όσο παρακολουθώ αγώνες ποδοσφαίρου, έχω καταλάβει πως υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες ιεροτελεστίες που τηρούνται από τους fans του αθλήματος τόσο ευλαβικά όσο και αυτή της γιαγιάς μου όταν ανάβει το καντήλι τα Ψυχοσάββατα.

Οι καβγάδες μεταξύ των απανταχού ειδημόνων που προεξοφλούν το αποτέλεσμα του αγώνα πριν καν διεξαχθεί είναι σίγουρα η ιεροτελεστία, η οποία πάντα λαμβάνει χώρα πριν από κάθε αγώνα. Και με τον όρο ειδήμονες, εννοώ πως κάθε πικραμένος κακομοίρης που έχει κλοτσήσει μία μπάλα και έχει δει και δύο αγώνες, θεωρεί τον εαυτό ικανό να κρίνει και να κατακρίνει οποιοδήποτε ποδοσφαιρικό event.  Χτες το βράδυ, για παράδειγμα, βρέθηκα σε ένα σπίτι που έβλεπαν τον ημιτελικό Ρεάλ - Μπάρτσα. Μισή ώρα πριν το ντέρμπι και καθώς τηλεφωνούσαμε για να παραγγείλουμε κάποια ψητά, άρχισε η κουβέντα για το αποτέλεσμα του αγώνα.

Απορροφημένος από τον κατάλογο των κρεατικών, οι μόνες λέξεις που άκουσα, καθώς οι φίλοι διαπληκτίζονταν λεκτικά ήταν Ντα Σίλβα, Μέσι, Καρβάλιο, Κασίγιας.

Υποθέτω πως αυτά δεν ήταν σουαχίλι, αλλά ονόματα κάποιων ποδοσφαιριστών που δεν γνωρίζω και ο καθένας προσπαθούσε να πείσει τον άλλο για την ισχύ της ομάδας που υποστήριζε.

Όσο μίλαγα εγώ με τον υπάλληλο του ψητοπωλείου, η ένταση έφτασε σε τέτοιο σημείο που πιάστηκαν στα χέρια. Εν τέλει, αναγκάστηκα να αφήσω το ακουστικό και να παρέμβω και τους χωρίσω. Τι και αν δεν εξελίχθηκε σε πολύ σοβαρό καβγά, και οι δύο ήταν τόσο νευριασμένοι που τελικά με άφησαν μόνο για να δω το παιχνίδι μόνος μου, κατά τη διάρκεια του οποίου με πήρε και ύπνος και ακόμα δεν έχω μάθει ποιος προκρίθηκε.

Εν τέλει το ποδόσφαιρο ενώνει μόνο όσους έχουν ίδια ποδοσφαιρικά φρονήματα και όχι όλους τους φίλαθλους.

Τώρα, όμως, ξέρω πως θα απαγορεύω στο σπίτι μου οποιαδήποτε κουβέντα πριν τα ματς, όπως έκανε ο παππούς μου με τις πολιτικές.

Τουλάχιστον μέχρι να τελειώσει το Champions League.