Η ζωή όταν οι άλλοι βλέπουν ποδόσφαιρό
Χτες το βράδυ είχε ένα σπουδαίο ποδοσφαιρικό event. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος ποιο ήταν αυτό, γιατί δεν έδειξα το παραμικρό να ρωτήσω, αλλά υποθέτω πως η Ρεάλ Μαδρίτης αντιμετώπιζε την Μπαρτσελόνα σε έναν αγώνα που ήταν τόσο σημαντικός ώστε να καταλάβει όλο το timeline μου στο twitter και στο facebook.
Ενδεικτικά να πω πως διάβασα το όνομα του Μέσι περισσότερες φορές από όσες ήπια νερό, χτες. Στα social networks οι ποδοσφαιρόφιλοι τα έδιναν όλα σε σκληρά σχόλια για την ομάδα που δεν υποστήριζαν, ενώ παράλληλα διερωτώνταν και τι μπορούσαν να κάνουν όσοι δεν βλέπουν ποδόσφαιρο με τα πλέον ειρωνικά σχόλια.
Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στη μειοψηφία που τόλμησε χτες το twitter να βάλει το χάσταγκ #den_imaste_monοi, για τους λίγους που δεν είδαν ποδόσφαιρο και δεν ντρέπομαι να το πούνε ανοιχτά.
Επειδή η υποτιθέμενη ένεση τεστοστερόνης που προσφέρει το άθλημα στην ουσία αφήνει μόνο υπολείμματα ιδρώτα και μερικές άσπρες τρίχες παραπάνω από την αγωνία, χθες το βράδυ κάποιο έβαλαν στο πικάπ τους το EP των Keep Shelly in Athens και σταμάτησαν το χρόνο για κάμποσα λεπτά με ένα μουσικό διάλειμμα που κάνει τα πάντα στην πόλη να φαίνονται πιο ήρεμα, όσο και αν γκαρίζει ο γείτονας σας τη λέξη γκολ. Άλλοι, βγήκαν έξω και μπόρεσαν να φάνε στο αγαπημένο τους εστιατόριο (βλ. Polly Maggoo) χωρίς να κάνουν κράτηση, γιατί το ματς κράτησε άδεια τα μέρη που δεν έχουν μία flat screen για να συναγελάζονται οι θερμόαιμοι οπαδοί και φίλαθλοι και να ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις.
Πολλοί ποδοσφαιρόφιλοι, «έφαγαν βροχή» το κέρατο, γιατί οι σύντροφοι τους (άντρες και γυναίκες) βγήκαν εκνευρισμένοι από νωρίς στα μπαρ του ιστορικού κέντρου, ήπιαν ό,τι βρήκαν μπροστά τους και τα αισθητικά και ηθικά κριτήρια έπεσαν τόσο χαμηλά που προέβησαν στην απονενοημένο διάβημα, ότι της αυτοκτονίας, αλλά της απιστίας. Ενώ υπήρχαν, πάντα και αυτοί που ολοκλήρωναν art projects τους, γιατί όλοι οι φίλοι τους δεν είχαν ώρα να τους αφιερώσουν λόγω του αγώνα και σύντομα θα κερδίσουν κάποιο βραβείο. Και κάπως έτσι η ζωή συνεχίστηκε για όλους όσους το τόλμησαν το χάσταγκ #den_imaste_monoi αλλά και για αυτούς που δεν τουίταραν καν. Και μάλιστα χωρίς να κολλήσουν μπροστά από μία μπάλα και 22 αγόρια που την κυνηγάνε με τόσο μανία όσο ο Sylvester τον Tweety.
Και να σας πω και κάτι. Ούτε ποιος κέρδισε δεν έμαθα τελικά. Προφανώς, ούτε όσοι ομοϊδεάτες αρνήθηκαν να συντονιστούν. Κουράγιο συνοδοιπόροι και να ξέρετε πως τα βράδια χωρίς ποδόσφαιρο είναι η καλύτερη ευκαιρία για να ξεσαλώσετε γιατί ποτέ δεν θα το μάθει κανείς πιθανότατα.
